เธอนี่มัน .....   
แอร๊ยยยย น่าอิจฉาที่สุด น่าสงสาร น่าหมั่นไส้ ไปพร้อม ๆ กัน
ตอนนี้หลายอารมณ์ระคนไปหมด อิจฉาที่เธอเป็นเพียงคนเดียว
ที่ได้ทั้งตัวและหัวใจของชัชวีร์ของชั้นไป แต่ก็ยินดีกับเธอด้วยนะ
อย่างที่แม่เฒ่าบอกว่า  ชีวิตเธอไม่ได้เกิดมาเพื่อที่จะอยู่คนเดียว
ตอนนี้เธอก็ได้กลับไปเจอกับครอบครัวเธอ เจอพ่อ เจอพี่แล้วนะ




ตอนแรกชีวิตเธอน่าสงสาร เหมือนถูกทอดทิ้ง ดีได้พ่อเจ้ยเลี้ยงดู
แต่ไม่รู้ว่าพ่อแม่ที่แท้จริงเป็นใคร คิดแต่ว่าโดนทิ้งเพราะไม่ต้องการ
พอโตขึ้นเหมือนจะมีคนมาชอบ ก็ดันเป็นชายเล็กที่ขี้หลี จอมหยอด
เหมือนจะมาจีบให้ความหวัง ทำให้มโนไปไกลว่าจะรับไปเป็นเมีย
แต่ที่จริงชายเล็กคิดแค่น้องสาว แต่ดันพูดไม่เคลียร์ เจ็บปวด
พ่อเจ้ยที่เลี้ยงมาตั้งแต่ยังน้อยต้องมาตาย ทำให้เธอเศร้าเสียใจ
มาเจอชัชวีร์พูดประชด ม.ร.ว.ดารณีนุช เข้าใจผิด ก็เจ็บปวดอีก
มารู้ความจริงว่าคุณชัชเป็นเจ้ารัชทายาท ก็รู้สึกน้อยเนื้อต่ำใจอีก
ชีวิตเธอน่าสงสารมาก  มีแต่เรื่องเจ็บปวดน่าเสียใจ มันผ่านไปแล้ว
ตอนนี้เธอมีแต่เรื่องน่ายินดีนะ  เรื่องร้าย ๆ ก็หมดไปแล้ว
เจอพ่อ เจอพี่ เจอครอบครัวที่พลัดพรากกันไปนานแสนนาน
มิหนำซ้ำ ทำไปทำมา สุดท้ายเธอได้เป็นถึงราชินีแห่งเวียงพูคำ

กรี๊ดดดดดด......  ชีวิตเธอนี่มันซินเดอเรล่ามากค่ะ  จันทา   



ชั้นยินดีกับเธอด้วยนะแม่การะเกด ยินดีด้วยใจจริง  
ฝากดูและคุณชัชวีร์ของเราด้วยนะ   


ป.ล.  ว้าย ชั้นรู้แล้ว จันทา  ว่าเธอชื่อจริงชื่อการะเกด