เราแอบชอบคนที่ทำงานมานานมาก เกือบ10ปีแล้ว
ตอนแรกเฉยๆ เข้าใจผิดเขานิดหน่อยเลยไม่ถูกชะตา แล้วอยู่ดีๆเขาก็เข้ามาอยู่ในหัว อยู่ในสายตา ตาเราละสายตาจากเขาไม่ได้เอง
ตอนโควิดคิดว่าการไม่เจอกันคงลืมกันไปเองสุดท้ายกลับยิ่งคิดถึงเขาทุกวัน
แม้รู้ว่าเป็นไปไม่ได้ ได้แต่มองอยู่ไกลๆยินดีมองเขาประสบความสำเร็จไปทีละขั้น
จนตอนนี้เขาแต่งงานไปแล้ว เราไปไล่ดูวิดีโอแต่งงานเขา คือไม่ได้รู้สึกอิจฉาแต่รู้สึกยินดี ดีใจที่มีคนที่เหมาะสมคู่ควรทุกด้านได้อยู่ข้างเขา แต่น้ำตามันไหลออกมาแบบเจ็บปวด แต่เขาเหมาะสมคู่ควรกันมากจริงๆ
ตอนนี้ก็บล็อกเขาทุกช่องทางเพื่อจะได้ไม่เข้าไปเห็นได้ตัดใจได้ แต่พอเจอเขาทีไรใจมันยังสั่น ทำตัวไม่ถูก ได้แต่ทำหน้านิ่งๆ แล้วสายๆก็ไปมองเขาเองเฉย ทั้งที่ในชีวิตไม่เคยเป็นแบบนี้มาก่อนเลย

เราว่าเขาก็ดูออก และเราไม่อยากแสดงออกอะไรออกไป เพราะเขาแต่งงานแล้วและต่อให้เขาโสดเราก็ไม่ได้เหมาะสมคู่ควรใดๆ
อยากเลิกความรู้สึกแบบนี้มาก อยากมองเขาแบบไม่หวั่นไหวอะไรอีกต้องทำยังไงดีเพราะตอนนี้ต่างคนต่างเริ่มชีวิตของตัวเอง แต่เขายังเป็นคนที่ทำให้เราหวั่นไหว ใจเต้นแรง และไม่เป็นตัวของตัวเองมาก แม้เราสองคนจะไม่เคยคุยกันเลยก็เถอะ