(ที่มา:มติชนรายวัน 13 มิ.ย.2556)


เมื่อกล่าวถึงเรื่องวิกฤตการณ์เศรษฐกิจของประเทศไทยในปี 2540 และเรื่องคดีขององค์การเพื่อการปฏิรูประบบ
สถาบันการเงิน (ปรส.) แล้ว ผู้อ่านหลายท่านอาจจะสงสัยว่า เหตุการณ์ดังกล่าวเกิดขึ้นมานานแล้ว ทำไมจะต้อง
นำขึ้นมากล่าวถึงอีก

ทั้งนี้ก็เพราะเหตุการณ์ดังกล่าวได้ให้บทเรียนกับประเทศไทยในหลายเรื่อง ที่คนไทยรุ่นหลังจะได้เรียนรู้ เพื่อจะ
ได้ไม่ให้เกิดซ้ำขึ้นอีก นอกจากนี้ผลจากเหตุการณ์ดังกล่าวได้ส่งผลกระทบมาให้กับประเทศไทยจนถึงปัจจุบัน
เพราะได้สร้างหนี้สาธารณะให้กับประเทศไทยเพิ่มขึ้นถึง 1.4 ล้านล้านบาท โดยไม่ได้พัฒนาประเทศทางด้าน
ไหนเลย


อีกทั้งรัฐบาลไทยยังต้องชำระเงินจากงบประมาณ ปีละประมาณ 6 หมื่นล้านบาททุกปีมากว่าสิบปีแล้ว เพื่อชำระ
ดอกเบี้ยให้กับหนี้ก้อนนี้ ตามข้อตกลงที่ธนาคารแห่งประเทศไทย (ธปท.) ร้องขอให้รัฐบาลช่วยรับผิดชอบเรื่อง
ดอกเบี้ย โดย ธปท.จะขอรับผิดชอบเฉพาะเรื่องเงินต้น

แต่ ธปท.ไม่เคยชำระคืนเงินต้นเลย

เหตุการณ์ในครั้งนั้นได้ให้บทเรียนในหลายเรื่อง โดยบทเรียนแรกเป็นเรื่องวิสัยทัศน์ของผู้นำของประเทศที่จะต้อง
ปรับประเทศให้เข้ากับการเปลี่ยนแปลงของโลก โดยปัญหาของประเทศไทยในช่วงนั้นเป็นปัญหาที่หมักหมมมา
นานแล้ว โดยค่าเงินบาทในขณะนั้นมีการกำหนดอัตราแลกเปลี่ยนคงที่กับดอลลาร์สหรัฐ มีมูลค่าที่แข็งเกินกว่าปัจจัย
พื้นฐานของประเทศมาก และเป็นมาหลายปีแล้ว ตั้งแต่หลายรัฐบาลก่อนหน้านี้ ไม่ใช่เฉพาะในสมัยรัฐบาลพลเอกชวลิต
ยงใจยุทธ ซึ่งแทนที่รัฐบาลก่อนหน้านี้จะได้ปรับอัตราแลกเปลี่ยนให้ลดลงแต่ไม่กล้าทำ เพราะกลัวจะเสียความนิยม
จึงปล่อยให้ปัญหานี้เรื้อรังต่อมา จนกระทั่งมาถึงรัฐบาลพลเอกชวลิต ที่ไม่สามารถจะแบกรับค่าเงินที่แข็งค่ามากได้
อีกต่อไป เพราะค่าเงินบาทที่แข็งทำให้สินค้าที่ผลิตในประเทศไทยไม่สามารถส่งออกไปแข่งขันได้ ดังนั้นบทเรียนนี้
จึงสอนให้รู้ว่า ผู้นำที่ดีจะต้องมีวิสัยทัศน์เห็นการเปลี่ยนแปลงในอนาคต และจะต้องยินยอมทำเรื่องที่ไม่ถูกใจประชาชน
บ้างเพื่อประโยชน์ในระยะยาวของประเทศ

ทั้งนี้รวมถึงเรื่องพลังงานที่เป็นปัญหาหมักหมมของประเทศนี้ด้วย

บทเรียนต่อมาเป็นเรื่องการสู้ค่าเงิน การที่ ธปท.นำเงินทุนสำรองของประเทศไปสู้กับกองทุนข้ามชาติขนาดใหญ่ที่มา
เก็งกำไรค่าเงินบาทในขณะนั้น ซึ่งทำให้ประเทศไทยต้องเสียเงินทุนสำรองไปทั้งหมด ข้อมูลและแนวคิดในการดำเนิน
การในขณะนั้น ผู้ที่น่าจะทราบดีที่สุดคนหนึ่งคือท่านอดีต รมว.คลัง คุณธีระชัย ภูวนาถนรานุบาล ซึ่งขณะนั้นท่านทำงาน
ที่ ธปท. และมีหน้าที่รับผิดชอบโดยตรงในเรื่องปริวรรตเงินตรานี้ โดยในเวลาต่อมา ได้มีการสัมภาษณ์ของผู้บริหาร
กองทุนข้ามชาติเหล่านี้ให้คนไทยได้ช้ำใจเพิ่มเติมว่า เหมือนกับเหล่าหมาป่าที่เห็นแกะฝูงใหญ่ที่วิ่งออกมาให้เลือกกัด
กินกันตามใจชอบ ซึ่งทำให้เห็นภาพขณะนั้นได้ชัดเจน

เรื่องนี้สอนให้รู้ว่า ไม่มีทางที่ประเทศไทยที่เงินสำรองในขณะนั้นจะไปสู้กับกองทุนขนาดใหญ่ของต่างชาติได้ จึงไม่
ทราบว่าในขณะนั้น ธปท.คิดกันอย่างไร

ทั้งนี้ต้องขอกล่าวถึงปัญหาของ ธปท.ในการตรวจสอบการบริหารงานของสถาบันการเงินหลายแห่งก่อนหน้านี้ ที่มีการ
ปล่อยเงินกู้กันอย่างหละหลวมให้กับผู้ถือ

หุ้นและพรรคพวกของตนจนทำให้เกิดหนี้เสียจำนวนมาก จนทำให้ ธปท.ต้องเข้ายึดสถาบันการเงินหลายแห่งในขณะนั้น
ซึ่งบั่นทอนความน่าเชื่อถือของทั้งสถาบันการเงินของไทยและ ธปท. ซึ่งเป็นส่วนหนึ่งของจุดเริ่มต้นของปัญหา และใน
ปัจจุบัน ธนาคารเฉพาะกิจของรัฐหลายแห่งก็มีพฤติกรรมการปล่อยกู้ที่คล้ายคลึงกันตั้งแต่หลายปีก่อน และมีปัญหา
หนี้เสียเป็นจำนวนมาก

ดังนั้น ก็หวังว่า ธปท.จะไม่ปล่อยให้ประวัติศาสตร์ซ้ำรอยอีก

บทเรียนที่สาม เป็นเรื่องของการปิดสถาบันการเงิน 56 แห่ง ซึ่งส่งผลทำให้เกิดหนี้เสียเพิ่มขึ้นมากกว่าที่ควรจะเป็น
เพราะการปิดสถาบันการเงิน 56 แห่ง ก็เท่ากับเป็นการตัดเส้นเลือดที่ไปหล่อเลี้ยงระบบเศรษฐกิจที่อาศัยเงินกู้จาก
สถาบันการเงินเหล่านี้ จริงอยู่ที่ว่ามีธุรกิจเป็นจำนวนมากเป็นมีหนี้เสียกับสถาบันการเงินเหล่านี้ แต่ไม่ใช่ธุรกิจทั้งหมด
แต่เมื่อมีการปิดสถาบันการเงินเหล่านี้แล้ว ทำให้ธุรกิจทั้งหมดทั้งที่เป็นหนี้ดีและหนี้เสียต้องกลายเป็นหนี้เสียทั้งหมด
ซึ่งหากมีการบริหารจัดการที่ดี หนี้เสียจะไม่มากถึงขนาดนั้น เรื่องนี้สอนให้รู้ว่าเมื่อเกิดวิกฤตการณ์แล้วต้องใช้
วิจารณญาณให้ดี พิจารณาผลกระทบให้ครบในทุกด้าน

บทเรียนที่สำคัญที่สุดคือ เรื่องขององค์การเพื่อการปฏิรูประบบสถาบันการเงิน (ปรส.) ที่มีการจัดตั้งและคัดเลือกผู้บริหาร
โดยรัฐบาลในขณะนั้น โดยมีการดำเนินการที่ผิดปกติหลายประการ ซึ่งถ้าให้อธิบายหมดคงต้องใช้เวลานาน ดังนั้นจึง
ขอกล่าวถึงเรื่องที่สำคัญหลักๆ เช่น การจัดกองสินทรัพย์จำนวนอย่างต่ำ 5 พันล้านบาท โดยอ้างว่าเพื่อต้องการให้
ต่างประเทศนำเงินจากต่างประเทศมาลงทุน เพราะในภาวะเศรษฐกิจที่ล่มสลายขณะนั้นคงไม่มีคนไทยคนไหนสามารถจะ
หาเงินค้ำประกันจำนวนดังกล่าวได้

แต่ปรากฏว่าต่างประเทศไม่ได้นำเงินเข้ามาเลย แต่ใช้การระดมทุนในประเทศไทยเพื่อมาซื้อสินทรัพย์ในราคาถูก แล้วนำ
มาขายคืนให้กับคนไทยในราคาที่แพงและได้กำไรกันอย่างมหาศาล เหมือนกับเป็นการจับเสือมือเปล่า แทนที่จะให้คนไทย
ได้มาเจรจาประนอมหนี้เองโดยอ้างว่าจะเป็นการเพาะนิสัยที่ไม่ดี (Moral Hazard) แต่กลับปล่อยให้ต่างชาติตั้งโต๊ะเป็น
ตัวกลางกินส่วนต่างจากการประมูลซื้อสินทรัพย์และนำมาขายให้กับคนไทยกันเอง โดยทรัพย์สินกว่า 8 แสนล้านบาท
ถูกขายได้เพียง 2 แสนล้านบาทเท่านั้น เพื่อนำไปทำกำไรต่อ

และที่แย่กว่านั้นและเป็นคดีที่มีการตัดสินแล้วคือการเอื้อประโยชน์ให้ผู้ที่ประมูลได้ โดย ปรส.อนุญาตให้ผู้ประมูลได้นำ
กองทุนรวมที่จัดตั้งขึ้นใหม่มาเซ็นสัญญาแทนชื่อผู้ที่ประมูลได้จริง ทั้งๆ ที่เลยกำหนดวันเซ็นสัญญาไปแล้ว ทั้งนี้เพื่อจะ
ได้ไม่ต้องเสียภาษีเงินได้ จากกำไรมหาศาลนี้ โดยรัฐบาลในขณะนั้นได้มีการออกกฎหมายใหม่เพื่ออนุญาตให้ละเว้น
ภาษีเงินได้แก่กองทุนรวมเหล่านี้ แต่ขณะนั้นกฎหมายยังออกไม่เสร็จในช่วงที่มีการประมูล จึงมีการอนุญาตให้นำกองทุน
รวมที่พึ่งตั้งใหม่นี้มาเซ็นสัญญาแทนได้ ทั้งที่เลยกำหนดเวลาไปแล้ว ซึ่งเป็นการเอื้อประโยชน์อย่างชัดเจน โดยมีข้อมูล
ในเบื้องลึกว่า มีนักการเมืองหลายคนในรัฐบาลขณะนั้น มีส่วนร่วมในการดำเนินการนี้ โดยแอบไปลงทุนข้างหลังร่วมกับ
กองทุนรวมเหล่านี้ และได้ประโยชน์ไปอย่างมหาศาล

คำถามที่ค้างคาใจคือ ถ้าศาลตัดสินว่า ผู้บริหารของ ปรส.ที่ตั้งโดยรัฐบาลขณะนั้น มีความผิดที่ทำรัฐเสียหาย โดยอนุญาต
ให้กองทุนรวมที่ตั้งใหม่และไม่ได้เป็นผู้ประมูลได้ เข้ามาเซ็นสัญญาแทนผู้ประมูลได้ ทั้งที่เลยเวลากำหนดแล้ว เพื่อไม่ต้อง
เสียภาษี แล้วรัฐบาลที่ออกกฎหมายใหม่ให้เว้นภาษีเพื่อเอื้อประโยชน์ให้กับกองทุนรวมเหล่านี้ และอาจจะมีการสั่งให้
ปรส.อนุญาตให้ใช้กองทุนรวมที่ตั้งใหม่นี้เซ็นสัญญาได้จะมีความผิดด้วยหรือไม่

นี่นับเป็นเพียงเรื่องเดียวในอีกหลายเรื่องที่มีดำเนินการที่ผิดปกติของ ปรส.

นับเป็นเรื่องที่ดี ที่คณะกรรมการป้องกันและปราบปรามการทุจริตแห่งชาติ (ป.ป.ช.) ได้ออกมายืนยันว่า คดี ปรส.นี้ยังไม่
หมดอายุ และคณะกรรมการ ป.ป.ช.จะไม่ปล่อยให้หมดอายุโดยไม่ได้มีการพิจารณา โดยหากคณะกรรมการ ป.ป.ช.ตรวจ
สอบย้อนหลังกันอย่างจริงจังแล้ว ก็น่าจะทราบได้ว่ามีผู้ใดบ้างที่ได้ประโยชน์อย่างมากในเรื่องนี้ ซึ่งจะต้องเป็นผู้ที่มีความ
รู้ความชำนาญทางการเงินในระดับสูง

บทเรียนนี้เป็นเรื่องที่เจ็บปวดและยากที่จะให้อภัยกันได้ เพราะเป็นช่วงที่ประเทศไทยกำลังอยู่ในภาวะล่มสลาย ประชาชน
กำลังเดือดร้อนกันอย่างแสนสาหัส แต่กลับมีคนกลุ่มหนึ่งมาหาประโยชน์โดยการร่วมมือกับต่างประเทศ ในการนำซาก
ปรักหักพังของประเทศไปหากินบนความทุกข์ของคนทั้งประเทศ คอร์รัปชั่นที่ว่าเลวร้ายมากแล้ว ยังเทียบไม่ได้เลยกับ
ความเลวร้ายของเรื่องนี้

และก็หวังว่าคนไทยทุกคนจะจำทุกบทเรียนของเหตุการณ์นี้เพื่อไม่ให้เกิดขึ้นอีก

http://www.matichon.co.th/news_detail.php?newsid=1371116160&grpid=01&catid=&subcatid=

เก็บตกมาฝาก  เพื่อนๆ  ทีกำลังติดตามคดี ปรส.  น่าสนใจที่เขียนแบบสั้นๆ  มีบทสรุปให้เห็นแบบชัดเจน
ใครที่...คัดค้านเรื่องนี้  ก็มาแสดงคคห.กันหน่อย ...  หยุดเรื่องข้าว   กันสักวันนะคะ     เพื่อนๆฝ่าย
ตรงกันรัฐบาลแบบ  คุณคนชาย  คุณ  "ม้า"   คุณวอน  ...ที่ สาวเหลือน้อย  เคารพ  รวมถึง  สมาชิก
nonแดง  ผู้มากด้วยความคิดความอ่าน  ทุกๆ ท่าน   มาคุยกันเรื่องนี้  หน่อยปะไร .....