จริงๆ นะครับ ขี่มอไซค์รวดเร็ว มีลมเย็นๆ ช่วย ไม่ได้ออกแรงอะไร แต่เห็นหลายท่านจะใจร้อน ไม่รู้จะรีบไปไหน เจอไฟแดงหน่อย หงุดหงิดถ้าไม่ฝ่าไฟแดงก็ลักไก่ไปกลับรถตรงยูเทิร์นใต้สะพาน หรือเลี้ยวซ้ายไปวกกลับเพื่อเลี้ยวซ้ายอีกที

ผมปั่นจักรยาน จอดกลางแดดเปรี้ยง เหงื่อแตกเป็นน้ำ ไม่เห็นจะรู้สึกรีบร้อนอะไร ชอบด้วยนะครับเวลาเจอไฟแดง เกลียดที่สุดเวลาเจอแต่ไฟเขียว
คือ ปั่นมาเจอไฟเขียว มันเหนื่อยครับ ไม่ได้พักขา 555  
ไฟแดงนี่แหละที่จะได้พักน่อง ดื่มน้ำ
ส่วนใหญ่ก็เจอมอไซค์ใจร้อน เหมือนทุกนาทีมีค่าจะต้องรีบ ขึ้นฟุตปาทก็แทบจะเอาล้อหน้าไปถูไถก้นคนเดินช้าๆ
ผมจะจอดชิดข้างๆ รอไปเรื่อยๆ แม้จะเบื่อแต่ก็ถือว่าเป็นทางของเค้า (สังเกตุอย่าง คนที่เดินสวนมาพอเห็นจักรยาน จะหลบซ้ายหลบขวา ทำไมเขาไม่เดินตรงๆ แล้วให้จักรยานหลบเข้าชิดขอบทางแทนหว่า)

ตรงแยกไฟแดงก็เหมือนกัน ผมจะไม่กล้าอยู่หน้าแถวมอเตอร์ไซค์เพราะรู้ว่า พี่ท่านเตรียมจะซิ่งฝ่าไฟแดงเมื่อมีจังหวะ จักรยานไม่ควรไปขวางทางอาจเป็นอันตรายหรือไม่ก็เผลอนึกว่าไฟเขียวตามพี่ๆ ไป (เคยครั้งนึง ไม่ได้มองไฟ เห็นมอไซค์ออกไปเป็นสิบคันนึกว่าไฟเขียว ตามเขาไปด้วย เกือบซวย หันไปมองซ้ายเจอรถเมล์มา)

หรืออย่าง มอไซค์ขี้ร้อน กลัวแดด มักจะจอดกั๊กกันตรงร่มเงา อยู่ข้างรถเมล์บ้าง ใต้เงาสะพาน ป้าย ฯลฯ บ้าง ไม่อยากขยับหลบ ส่วนจักรยานกลับจอดกลางแดดเปรี้ยงๆ

ทำไมคนขี่มอไซค์ใจร้อน แต่คนปั่นจักรยานกลับใจเย็นกว่าแฮะ