ถ้าเราบอกว่า โครงการจำนำข้าว รัฐบาลขาดทุน สองแสนล้านบาท ก็ต้องถามต่อว่าเงินสองแสนล้านบาทหายไปไหน รัฐบาลไม่ได้ไปเล่นการพนัน หรือไปเล่นหุ้นต่างประเทศแล้วขาดทุน เงินสองแสนล้านบาทหากขาดทุน จึงหายไปในอากาศ แต่หากขาดทุนจริง เงินสองแสนล้านบาทมันก็ตกอยู่กับ ชาว นา โรงสี และผู้ประกอบธุรกิจในประเทศต่อเนือง เช่น ผู้ประกอบการขนส่ง เจ้าของโกดัง ยกเว้นผู้ส่งออก

แต่ถ้ามีการคอรับชั่น ก็อาจไปตกอยู่ในมืองข้าราชการ เช่นข้าราชการกระทรวงพาณิชย์ หรือเครือข่ายนักการเมือง  ประเด็นนี้จะเป็นเรื่องใหญ่แต่ถ้าไม่มี รัฐก็ต้องตอบให้ได้ว่าโครงการมีประสิทธิภาพเพียงใด เงินที่ไปตกอยู่ในมือประชาชนมันคุ้มไม่ กับงบประมาณที่จ่ายไป

เพราะโครงการนี้ มันคือค้าขายธรรมดา รัฐซื้อข้าว(ราคาประกันแพง) หากต้องการกำไร ก็ต้องส่งออกให้ได้ราคาสูงกว่า ถ้าทำไม่ได้ก็ต้องมาพิจารณาว่าราคาประกันเหมาะสมหรือไม่ มันเป็นกลไกตลาดทีรัฐต้องวิเคราะห์และแสดงฝีมือ

เงินขาดทุนประกันข้าวจึงไม่ใช่เรื่องใหญ่ หากรัฐอธิบายได้ว่าไม่มีการขาดทุนเพราะทุจริต (เงินตกอยู่กับนักการเมือง)
แต่อย่างไรก็ดีต้องแสดงฝีมือ ความมีประสิทธิภาพให้ปรากฏ ส่งออกข้าวให้ได้หรือไม่ก็ต้องรับความจริง (ลดราคาประกัน)