แสนถวิล เทวษไห้ โหยหา
ลับสองแก่นตา ลาร้าง ไปหนไหน
ฤาอ้ายหลบ เ้ร้นกาย สิ้นสายใย
ลืมแพรสไบ ยามอ้ายปาน หวานเพลงพิณ

แพรผืนน้อย ชุ่มฉ่ำ ด้วยน้ำตา
รอยถวิลหา รอยไหมนวล ชวนถวิล
....
....

เจ้านางน่อยสื่อสารด้วยบทกลอนเพราะมากๆ ขาดไปสองวรรค รบกวนด้วยจ้า
เจ้าปี้เปิ้นไม่น่ามาขัดจังหวะเลย กะลังซึ้งทีเดียว เจ้าน้อยเปิ้นหลบแทบไม่ทัน