ภิกษุทั้งหลาย ! ตถาคตผู้อรหันตสัมมาสัมพุทธะ หลุดพ้นแล้ว จากรูป จากเวทนา จากสัญญา จากสังขาร จากวิญญาณ  เพราะความเบื่อหน่าย ความคลายกำหนัด ความดับ และความไม่ยึดมั่น จึงได้นามว่า“สัมมาสัมพุทธะ”.

     ภิกษุทั้งหลาย!  แม้ภิกษุผู้ปัญญาวิมุตต์ ก็หลุดพ้นแล้วจากรูป จากเวทนา จากสัญญา จากสังขาร จากวิญญาณ เพราะความเบื่อหน่าย ความคลายกำหนัด ความดับ และความไม่ยึดมั่น จึงได้นามว่า“ปัญญาวิมุตต์”

     ภิกษุทั้งหลาย ! เมื่อเป็นผู้หลุดพ้นจากรูป เวทนา สัญญา สังขาร วิญญาณ ด้วยกันทั้งสองพวกแล้ว, อะไรเป็นความผิดแผกแตกต่างกัน อะไรเป็นความมุ่งหมายที่แตกต่างกัน อะไรเป็นเครื่องกระทำให้แตกต่างกัน ระหว่างตถาคตผู้อรหันตสัมมาสัมพุทธะ กับภิกษุผู้ปัญญาวิมุตต์ ?

      ภิกษุทั้งหลาย ! ตถาคตผู้อรหันตสัมมาสัมพุทธะ  ได้ทำมรรคที่ยังไม่เกิด ให้เกิดขึ้น ได้ทำมรรคที่ยังไม่มีใครรู้ ให้มีคนรู้   ได้ทำมรรคที่ยังไม่มีใครกล่าว ให้เป็นมรรคที่กล่าวกันแล้ว  ตถาคตเป็นมัคคัญญู(รู้มรรค), เป็นมัคควิทู(รู้แจ้งมรรค), เป็นมัคคโกวิโท(ฉลาดในมรรค);

      ภิกษุทั้งหลาย ! ส่วนสาวกทั้งหลายในกาลนี้เป็นมัคคานุคา(ผู้เดินตามมรรค) เป็นผู้ตามมาในภายหลัง.

      ภิกษุทั้งหลาย ! นี้แล  เป็นความผิดแผกแตกต่างกัน เป็นความมุ่งหมายที่แตกต่างกัน เป็นเครื่องกระทำให้แตกต่างกัน ระหว่างตถาคตผู้อรหันตสัมมาสัมพุทธะ กับภิกษุผู้ปัญญาวิมุตต์.

          
                                                     - พุทธสูตร ขนฺธ. สํ. ๑๗/๘๑/๑๒๖.