เป็นเวลา 40 ปีที่มุฮัมมัดมีชีวิตอยู่ท่ามกลางชาวอาหรับ  และมิได้เป็นที่รู้จักในฐานะของรัฐบุรุษ  นักเทศน์หรือนักพูด  ไม่มีใครเคยได้ยินว่ามุฮัมมัดได้แสดงสติปัญญาหรือความรู้ตราบจนกระทั่งท่านได้เริ่มงานที่ยิ่งใหญ่  ไม่เคยมีใครเห็นท่านสนทนาเกี่ยวกับเรื่องกฎของวิชาที่ว่าด้วยจิตของมนุษย์  หลักธรรมจรรยา กฎหมาย  การเมือง  เศรษฐกิจ สังคมวิทยา  และย่อมไม่ต้องพูดถึงการเป็นนายพล  เพราะไม่เคยมีใครรู้จักท่านในฐานะทหารหาญ  ท่านไม่เคยเอ่ยถึงพระผู้เป็นเจ้า  ทูตมลาอิกะฮ์  พระคัมภีร์ศาสดาพยากรณ์ท่านก่อน ๆ ชาติต่าง ๆ ที่ผ่านมา  วันตัดสินชีวิตหลังความตาย  นรกหรือสวรรค์

               ถึงแม้ท่านนะบีจะเป็นผู้ดำรงลักษณะบุคคลิกภาพที่เป็นเลิศ  มีมารยาทนุ่มนวลและมีอารยธรรมสูงส่ง  แต่ก็ยังไม่มีลักษณะใดที่น่าสนใจและแปลกประหลาด ที่ทำให้กลุ่มชนทั้งหลายหวังจะได้เห็นสิ่งที่ยิ่งใหญ่หรือการเปลี่ยนแปลงที่มาจากท่านในอนาคต  คนที่รู้จักก็รู้แต่เพียงลักษณะที่สุขุม  สงบ  เรียบร้อย  และเป็นพลเมืองดีที่เคารพกฎหมายเท่านั้น  แต่เมื่อท่านออกมาจากถ้ำพร้อมกับสาสน์ใหม่  ท่านได้รับการเปลี่ยนแปลงในทุกๆด้าน

               เมื่อท่านได้เริ่มเผยแผ่ความรู้  ชาวอาหรับทั้งชาติต่างตื่นกลัวประหลาดใจและเคลิบเคลิ้มไปด้วยสุนทรพจน์อันซาบซึ้ง ความรู้ที่กล่าวออกมานั้นเป็นข้อความซึ่งประทับใจ  จับใจเสียจนกระทั่งศัตรูของท่านขยาดกลัวที่รับฟัง  ด้วยเกรงว่าความรู้นั้นจะซึมซาบดื่มด่ำเข้าในส่วนลึกของจิตใจหรือแทรกซึมเข้าในทุกส่วนของร่างกายเข้าครอบงำตัวเขา และทำให้เขาต้องเลิกยึดถือประเพณีและศาสนาดั้งเดิม  ความรู้นั้นเป็นความรู้ที่หาที่เปรียบไม่ได้จนทำให้นักกวีทั้งอาระเบีย  นักเทศน์  และนักพูดที่มีความสามารถที่สุด  ไม่สามารถที่จะเรียงร้อยถ้อยคำหรือข้อความ  ให้มีภาษาที่ไพเราะเพราะพริ้งและงดงาม  เมื่อท่านศาสดาร้องขอให้ศัตรูช่วยกันคิดค้น นักกวีทั้งหลายก็ไม่สามารถที่จะแต่งเทียบเทียมได้แม้เพียงบรรทัดเดียวก็ตาม