มีหัวใจ..แต่ไร้ ความรู้สึก
เหมือนลึกลึกยังเจ็บจำไม่หาย
ถึงวันนี้ตราบไปจนวันตาย
คงไม่คลายเจ็บหนักหักน้ำใจ

เหมือนฟ้ามืดโลกถล่มลงตรงหน้า
เหมือนหินผาหล่นทับสลบไสล
เหมือนไฟคลอกแสบร้อนถึงภายใน
เหมือนเสียงใดล้วนสดับไม่ได้ยิน

ไม่เป็นไรปลอบใจไว้ทุกครั้ง
แรงกำลังค่อยหายบินผกผิน
เหมือนดังนกปีกหักไร้พักพิง
แล้วจะอิงแอบใดให้อุ่นทรวง

เหมือนสายน้ำเชี่ยวกรากลากพาพัด
เหมือนถูกตัดแขนขาที่แหนหวง
เหมือนถูกแทงล่อหลอกเพราะคำลวง
เหมือนคนทวงอาฆาตต้องใช้คืน

เหมือนน้ำตาไหลซึ้งถึงเลือดเนื้อ
เหมือนถูกเถือแถผิวจนสุดฝืน
เหมือนหัวใจถูกลั่นใส่ด้วยไกปืน
เหมือนจะล้มทั้งยืนทนอย่างไร

ขอหัวใจจงเป็นดุจดังเพชร
จะเดี่ยวเด็ดเข้มแข็งไม่ร้องไห้
แค่ใครอีกหลายคนไม่ถึงตาย
ก็แค่ใจ...ที่ให้ไป ไม่เหลือดี...

ก็แค่ร้องจนกว่าไม่มีให้ร้อง
ก็แค่มองใครจากไปใครเดินหนี
ก็แค่ใช้เวลาไม่รู้อีกกี่ปี
จนใจนี้จะยอมรับแล้วตัดลง