วิจิกิจฉาจะหมดสิ้นไปเพราะเข้าใจว่า "ไม่มีสิ่งที่เป็นตัวตน (อัตตา) อยู่ในร่างกายและจิตใจทั้งหลาย"

วิจิกิจฉา คือความลังเลสงสัยในสิ่งที่เรานับถืออยู่ว่ามีจริงหรือเป็นจริงหรือไม่? ซึ่งตราบใดที่เรายังไม่มีดวงตาเห็นธรรม ตราบนั้นก็จะยังมีความลังเลสัยว่าผู้สอน(คือพระพุทธเจ้า)นั้นมีจริงหรือไม่?,คำสอนเรื่องการดับทุกข์(หลักอริยสัจ ๔)จะดับทุกข์ได้จริงหรือไม่?และผู้ที่ปฏิบัติตามคำสอน(พระสงฆ์)จนได้รับผลจริงจะมีอยู่จริงหรือไม่?

แต่ถ้าเราเห็นธรรม (คือเห็นอริยสัจ ๔ ว่าดับทุกข์ได้จริง) แล้ว ก็เท่ากับว่าเห็นแจ้งแล้วว่าคำสอนเรื่องการดับทุกข์นั้นดับทุกข์ได้จริง และจิตที่ไม่มีทุกข์นี้เองที่เป็นจิตของผู้สอนที่เคยเป็นอย่างนี้ รวมทั้งจิตนี้เองที่ปฏิบัติตามคำสอนจนได้ผลจริง ซึ่งนี่ก็คือการเห็นแจ้งว่าพระพุทธ พระธรรมและพระสงฆ์มีอยู่จริง อันทำให้วิจิกิจฉาหรือความลังเลสงสัยว่าพระพุทธ พระธรรม พระสงฆ์จะมีอยู่จริงหรือไม่? นั้นหมดสิ้นไปได้อย่างถาวร