-
ตัวนี้แหละ
.....ชีวิตที่ต้องเกิดมารับกรรม "ขาว" หมามีเจ้าของแต่เจ้าของไม่มีเงินพอที่จะพาไปรักษา ทําให้ก้อนเนื้อร้ายแพร่กระจายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ความเจ็บปวดเกิดขึ้นทุกครั้งที่ขยับร่างกาย เมื่อขาวได้ยินเสียงเรียกของเจ้าของ มันพยายามลุกขึ้น แต่ทำได้เพียงผงกหัวร้องครวญครางลืมตารอเจ้าของด้วยสายตาที่บ่งบอกถึงเจ็บปวด ด้วยความยากจน เจ้าของ "ขาว" จึงทำได้เพียงอุ้มมันกลับมาไว้ที่เพิงพัก รักษามันไปตามมีตามเกิด
จนกระทั่งมีผู้ใจบุญได้พบเห็น อดสงสารไม่ได้ จึงประสานงานให้นําตัวเจ้าขาวมาอยู่ในความดูแล ผู้ใจบุญคนนี้ได้ให้ที่อยู่ อาหารและที่พักพิงในกรงใหญ่ และนอกจากนี้ยังได้ส่งเจ้าขาวไปรักษาที่รพ.สัตว์แห่งหนึ่ง แต่คุณหมอบอกว่าทําอะไรไม่ได้เลยเพราะเนื้อร้ายก้อนใหญ่มาก อีกทั้งยังมีสิทธิ์ที่เชื้อชั่วนี้ได้กระจายไปสู่อวัยวะภายในของเจ้าขาวแล้ว ค่าใช้จ่ายประมาณ 6,000 กว่าบาทนี้ ผู้ใจบุญเป็นผู้ออกให้ทั้งหมด........
ผู้ใจบุญได้มอบหมายให้ป้าแกละเป็นผู้ดูแลเจ้าขาว โชคดีที่เจ้าขาวกินข้าวกินน้ำได้ทำให้มีแรงบ้าง ระหว่างที่ทำแผลหากเจ็บจะร้องบอกเบาๆ และเจ้าขาวจะดีใจมากหากได้ยินเสียงของป้าแกละ มันพยายามกระดิกหาง แววตาแจ่มใสมากขึ้น ป้าแกละเป็นคนดูแลหมาจรจัดในระแวกนั้นโดยมีผู้ใจบุญรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมด ป้าแกละไม่มีเวลามาดูแลเจ้าขาวมากนัก เพราะมีหมาจรจัดอยู่หลายตัว แต่ก็มีความรักให้หมาที่เลี้ยงไว้ทุกตัว ทุกทีที่ป้าแกละมาก็จะพูดคุยให้กำลังใจช่วยป้อนข้าวให้เจ้าขาวด้วยความรักและความสงสาร โดยหวังว่าอาการของเจ้าขาวจะดีขึ้น สามารถขยับตัวได้ ไม่มีอาการเจ็บปวด มีชีวิตอยู่กับป้าแกละคนที่รักมัน ป้าแกละอยากเห็นแววตาที่แจ่มใสของเจ้าขาว ไม่อยากเห็นเจ้าขาวทุกข์ทรมานอย่างทุกวันนี้เลย
เพื่อนๆท่านใดสงสารเจ้าขาว หรือมีวิธีการรักษาหรือยาอะไรดีๆช่วยแนะนําด้วย หรือหากท่านได้เดินทางผ่านไปแถวเหม่งจ๋าย หน้าปากซอยเป็นสถานทูตลาว เพื่อนๆที่มีใจเมตตาสงสารเจ้าขาว ช่วยแวะไปเยี่ยมเยียนลูบหัวเจ้าขาวด้วยนะ ช่วยเผื่อแผ่ความรักความเมตตาให้กับหมาน้อยที่ต้องทนทุกข์ทรมานด้วยโรคร้ายตัวนี้ด้วย
......เจ้าขาวคงจะดีใจถ้าชีวิตนี้ ก่อนที่จะหมดลมหายใจ อย่างน้อยก็ยังมีความอบอุ่นใจเกิดขึ้นกับมัน อย่างน้อยเจ้าขาวจะได้รับรู้ว่าความรักความเมตตามันเกิดขึ้นได้เสมอแม้แต่กับคนแปลกหน้า.....ที่มีให้กับหมาน้อยที่น่าสงสารตัวนี้..........ตัวที่กําลังจะตาย..
ไม่มีคําบรรยายประกอบภาพนะ ......เพราะไม่รู้จะหาคําอะไรมาบรรยาย
บางทีก็คิดว่าการพุททูสลีปคงจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด แต่ก็ต้องย้อนกลับมาถามตัวเองว่าเมิงน่ะเป็นใคร เมิงมีสิทธิ์อะไรไปตัดสินชะตาชีวิตของคนอื่น ขาวอาจจะอาภัพที่เกิดมาเป็นโรคร้าย แต่ขาวก็ยังมีสิทธิ์ที่จะอยู่บนโลกใบนี้ต่อไป ตราบเท่าที่ขาวยังหายใจอยู่ ความเจ็บปวดทรมานของขาวมันคงมากมายจนไม่สามารถบรรยายออกมาได้ แต่คนที่ได้พบเจอกับขาวได้เห็นสภาพของขาว ได้สัมผัสได้มองตาของขาว ก็รู้สึกเจ็บปวดไม่น้อยไปกว่าขาวเลย.....
หากวันหนึ่ง..ถึงวันลา
ขอให้ได้สัมผัสกับความรักความเมตตา ก่อนหมดลมหายใจก็พอ......
พวกเราไปฆ่าหมาตัวนี้กันเถอะ
ตัวนี้แหละ
.....ชีวิตที่ต้องเกิดมารับกรรม "ขาว" หมามีเจ้าของแต่เจ้าของไม่มีเงินพอที่จะพาไปรักษา ทําให้ก้อนเนื้อร้ายแพร่กระจายใหญ่ขึ้นเรื่อยๆ ความเจ็บปวดเกิดขึ้นทุกครั้งที่ขยับร่างกาย เมื่อขาวได้ยินเสียงเรียกของเจ้าของ มันพยายามลุกขึ้น แต่ทำได้เพียงผงกหัวร้องครวญครางลืมตารอเจ้าของด้วยสายตาที่บ่งบอกถึงเจ็บปวด ด้วยความยากจน เจ้าของ "ขาว" จึงทำได้เพียงอุ้มมันกลับมาไว้ที่เพิงพัก รักษามันไปตามมีตามเกิด
จนกระทั่งมีผู้ใจบุญได้พบเห็น อดสงสารไม่ได้ จึงประสานงานให้นําตัวเจ้าขาวมาอยู่ในความดูแล ผู้ใจบุญคนนี้ได้ให้ที่อยู่ อาหารและที่พักพิงในกรงใหญ่ และนอกจากนี้ยังได้ส่งเจ้าขาวไปรักษาที่รพ.สัตว์แห่งหนึ่ง แต่คุณหมอบอกว่าทําอะไรไม่ได้เลยเพราะเนื้อร้ายก้อนใหญ่มาก อีกทั้งยังมีสิทธิ์ที่เชื้อชั่วนี้ได้กระจายไปสู่อวัยวะภายในของเจ้าขาวแล้ว ค่าใช้จ่ายประมาณ 6,000 กว่าบาทนี้ ผู้ใจบุญเป็นผู้ออกให้ทั้งหมด........
ผู้ใจบุญได้มอบหมายให้ป้าแกละเป็นผู้ดูแลเจ้าขาว โชคดีที่เจ้าขาวกินข้าวกินน้ำได้ทำให้มีแรงบ้าง ระหว่างที่ทำแผลหากเจ็บจะร้องบอกเบาๆ และเจ้าขาวจะดีใจมากหากได้ยินเสียงของป้าแกละ มันพยายามกระดิกหาง แววตาแจ่มใสมากขึ้น ป้าแกละเป็นคนดูแลหมาจรจัดในระแวกนั้นโดยมีผู้ใจบุญรับผิดชอบค่าใช้จ่ายทั้งหมด ป้าแกละไม่มีเวลามาดูแลเจ้าขาวมากนัก เพราะมีหมาจรจัดอยู่หลายตัว แต่ก็มีความรักให้หมาที่เลี้ยงไว้ทุกตัว ทุกทีที่ป้าแกละมาก็จะพูดคุยให้กำลังใจช่วยป้อนข้าวให้เจ้าขาวด้วยความรักและความสงสาร โดยหวังว่าอาการของเจ้าขาวจะดีขึ้น สามารถขยับตัวได้ ไม่มีอาการเจ็บปวด มีชีวิตอยู่กับป้าแกละคนที่รักมัน ป้าแกละอยากเห็นแววตาที่แจ่มใสของเจ้าขาว ไม่อยากเห็นเจ้าขาวทุกข์ทรมานอย่างทุกวันนี้เลย
เพื่อนๆท่านใดสงสารเจ้าขาว หรือมีวิธีการรักษาหรือยาอะไรดีๆช่วยแนะนําด้วย หรือหากท่านได้เดินทางผ่านไปแถวเหม่งจ๋าย หน้าปากซอยเป็นสถานทูตลาว เพื่อนๆที่มีใจเมตตาสงสารเจ้าขาว ช่วยแวะไปเยี่ยมเยียนลูบหัวเจ้าขาวด้วยนะ ช่วยเผื่อแผ่ความรักความเมตตาให้กับหมาน้อยที่ต้องทนทุกข์ทรมานด้วยโรคร้ายตัวนี้ด้วย
......เจ้าขาวคงจะดีใจถ้าชีวิตนี้ ก่อนที่จะหมดลมหายใจ อย่างน้อยก็ยังมีความอบอุ่นใจเกิดขึ้นกับมัน อย่างน้อยเจ้าขาวจะได้รับรู้ว่าความรักความเมตตามันเกิดขึ้นได้เสมอแม้แต่กับคนแปลกหน้า.....ที่มีให้กับหมาน้อยที่น่าสงสารตัวนี้..........ตัวที่กําลังจะตาย..
ไม่มีคําบรรยายประกอบภาพนะ ......เพราะไม่รู้จะหาคําอะไรมาบรรยาย
บางทีก็คิดว่าการพุททูสลีปคงจะเป็นทางออกที่ดีที่สุด แต่ก็ต้องย้อนกลับมาถามตัวเองว่าเมิงน่ะเป็นใคร เมิงมีสิทธิ์อะไรไปตัดสินชะตาชีวิตของคนอื่น ขาวอาจจะอาภัพที่เกิดมาเป็นโรคร้าย แต่ขาวก็ยังมีสิทธิ์ที่จะอยู่บนโลกใบนี้ต่อไป ตราบเท่าที่ขาวยังหายใจอยู่ ความเจ็บปวดทรมานของขาวมันคงมากมายจนไม่สามารถบรรยายออกมาได้ แต่คนที่ได้พบเจอกับขาวได้เห็นสภาพของขาว ได้สัมผัสได้มองตาของขาว ก็รู้สึกเจ็บปวดไม่น้อยไปกว่าขาวเลย.....
หากวันหนึ่ง..ถึงวันลา
ขอให้ได้สัมผัสกับความรักความเมตตา ก่อนหมดลมหายใจก็พอ......