ผมมีทั้งหลานทั้งเพื่อนร่วมงานที่เป็นเด็ก ความจริงอายุก้อพอสมควรแล้ว แต่นิสัยขี้หงุดหงิด ไม่อดทน บางทีถึงกับก้าวร้าว ทำเป็นเก่ง แต่ก้อไม่สามารถเก่งได้ตลอด บางทีเก่งไม่จริง อวดเก่ง อวดฉลาด ผมนึกถึงตัวเองสมัยวัยรุ่น ผมรู้สึกว่ามันเป็นเวรกรรมที่เคยทำ ผมเคยทำอย่างไร มันคืนสนองเป็นสิบๆเท่า

ทุกวันนี้ได้แต่นั่งดูความโง่ของเด็กพวกนี้ ผมสามารถทำนายอนาคตหรือสิ่งที่จะเกิดในเวลาอันใกล้ของเด็กพวกนี้ได้เลย และผมก้อทายถูกเสมอๆ บางคนผมเสียดายอนาคต บางคนผมสงสารพ่อแม่ แต่สัตว์โลกย่อมเป็นไปตามกรรม

ผมได้เจอเด็กลาว เด็กพม่า เขาเจียมตัวและน่าส่งเสริมมาก ติดตรงเขาไม่มีโอกาสได้เรียน ผมได้แต่สะท้อนใจ การศึกษาของเราไม่ได้สอนให้คนรู้จักคิดเลย แต่สอนให้คนอวดฉลาดเสียเป็นส่วนใหญ่ บางสิ่งบางอย่างหากคุณไม่พอใจหรือไม่ชอบเด็กพวกนี้ ไม่ต้องไปทำอะไรมันหรอกคับ เพียงแค่อยู่เฉยๆ ดูมันเฉยๆ ประเดี๋ยวมันก้อแพ้ภัยตัวเอง มีปัญหาตัวเอง แต่คุณเอาตัวให้รอดที่จะไม่ต้องแก้ปัญหาให้พวกมันก้อแล้วกัน