ผมเคยตั้งกระทู้ที่ว่าคนที่ผมชอบเขาขอให้ลดน้ำหนัก แล้วเขาจะยอมเป็นแฟนด้วย
http://ppantip.com/topic/30082577
ตอนนี้ผมลดได้ 14 กิโลแล้ว จะครึ่งทางแล้ว และกำลังพยายามต่อไป
ทีนี้เรื่องมันมีอยู่ว่าเดือนนี้วันเกิดผม แล้วผมชวนเขาไปกินข้าวดูหนังฉลองวันเกิดผมล่วงหน้า(วันจริงเขาไม่ว่าง) เขาก็ตกลงไป ผมดีใจมาก เพราะนานมากๆกว่าจะได้เจอกันครั้งนึง เขาก็บอกว่าจะชวนเพื่อนไปด้วย ผมก็ไม่มีปัญหาอะไร (แอบน้อยใจนิดๆนึกว่าจะได้ไปกันสองคน แต่ก็ทำไงได้ ดีกว่าไม่ได้เจอ)
พอถึงเวลาที่นัดกัน เขาก็มากับเพื่อนอีก 2 คน พอแนะนำเท่านั้นแหละ 1 ใน 2 คนนั้น คือแฟนของเขา เขาชวนแฟนมาด้วย
ผมถึงกับพูดอะไรไม่ออก ตอนนั้นมันรู้สึกโหวงเหวงประสาทสัมผัสไม่รับรู้อะไรเลย แต่ผมก็ได้แต่ยิ้มให้เขา แต่ในใจตอนนั้นน้ำตามันตกในไปแล้ว
แล้ววันนั้นเป็นวันของผม ผมก็ไม่อยากทำให้บรรยากาศเสีย ทำได้แค่ฝืนยิ้ม ฝืนใจตัวเอง ทำตัวให้มีความสุขเหมือนไม่เสียใจอะไร
ตอนนั้นมีทั้งดีใจที่ได้เจอเขา แต่ก็เสียใจที่ต้องรู้ว่าเขาเลือกคนอื่นแล้ว ผมอึดอัดใจมากๆ อยากจะรู้เหลือเกินว่าเขาลืมสัญญาที่ให้กับผมไปแล้วเหรอ เขาจะไ่ม่รู้เลยเหรอว่าที่ผมชวนเขามาเพราะอะไร แล้วเขายังชวนแฟนมามันจะทำให้ผมรู้สึกยังไงเขาไม่คิดเลยเหรอ ทำเพื่อให้ผมตัดใจ?? ถ้าแบบนั้นบอกเป็นคำพูดก็ได้ ทำไมต้องทำกันแบบนี้
ผมเกริ่นกับเขาไปว่ามีเรื่องอยากจะถาม แต่สุดท้ายผมก็ไม่ถามเพราะมันคงไม่สมควรจะถามแล้ว เขาก็บอกว่าอย่ามาดราม่านะ ตกลงว่าเขารู้หรือไม่รู้กันแน่ ถ้ารู้ทำไมเขาทำแบบนี้
แล้ววันนั้นจบด้วยการที่ผมกลับบ้านแบบหมดอาลัยตายอยาก กลับมานอนร้องไห้คนเดียว ส่วนเขากลับกับแฟนอย่างมีความสุข ผมก็ทำได้แค่แสดงความยินกับเขา
ผมควรทำยังไงต่อไปดี เคว้งมากคิดอะไรไม่ออก ใจนึงมันก็อยากหักดิบ เลิกคุยแล้วหายไปจากชีวิตเขาไปเลย
อีกใจผมก็ยังอยากคุยกับเขาเหมือนเดิม เพียงแต่ต้องทำใจยอมรับว่าเป็นได้แค่พี่น้องกัน ซึ่งมันก็คงไม่ได้ทำกันง่ายๆ
เชื่อมาตลอดว่าความจริงใจ ความพยายาม จะพิสูจน์ให้เขาเห็นว่าเรามีใจและจริงจังให้เขาแค่ไหน แต่สุดท้ายมันก็เป็นแค่อากาศที่เขาไม่เห็นค่าไม่เหลียวแล เป็นแค่คนนอกสายตา เป็นวัวเป็นควายเขาพูดอะไรก็เชื่อ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ และขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้ครับ ขอบคุณจริงๆครับ
มันจบแล้วครับ ผมควรทำยังไงต่อดี ตอนนี้เคว้งมาก
http://ppantip.com/topic/30082577
ตอนนี้ผมลดได้ 14 กิโลแล้ว จะครึ่งทางแล้ว และกำลังพยายามต่อไป
ทีนี้เรื่องมันมีอยู่ว่าเดือนนี้วันเกิดผม แล้วผมชวนเขาไปกินข้าวดูหนังฉลองวันเกิดผมล่วงหน้า(วันจริงเขาไม่ว่าง) เขาก็ตกลงไป ผมดีใจมาก เพราะนานมากๆกว่าจะได้เจอกันครั้งนึง เขาก็บอกว่าจะชวนเพื่อนไปด้วย ผมก็ไม่มีปัญหาอะไร (แอบน้อยใจนิดๆนึกว่าจะได้ไปกันสองคน แต่ก็ทำไงได้ ดีกว่าไม่ได้เจอ)
พอถึงเวลาที่นัดกัน เขาก็มากับเพื่อนอีก 2 คน พอแนะนำเท่านั้นแหละ 1 ใน 2 คนนั้น คือแฟนของเขา เขาชวนแฟนมาด้วย
ผมถึงกับพูดอะไรไม่ออก ตอนนั้นมันรู้สึกโหวงเหวงประสาทสัมผัสไม่รับรู้อะไรเลย แต่ผมก็ได้แต่ยิ้มให้เขา แต่ในใจตอนนั้นน้ำตามันตกในไปแล้ว
แล้ววันนั้นเป็นวันของผม ผมก็ไม่อยากทำให้บรรยากาศเสีย ทำได้แค่ฝืนยิ้ม ฝืนใจตัวเอง ทำตัวให้มีความสุขเหมือนไม่เสียใจอะไร
ตอนนั้นมีทั้งดีใจที่ได้เจอเขา แต่ก็เสียใจที่ต้องรู้ว่าเขาเลือกคนอื่นแล้ว ผมอึดอัดใจมากๆ อยากจะรู้เหลือเกินว่าเขาลืมสัญญาที่ให้กับผมไปแล้วเหรอ เขาจะไ่ม่รู้เลยเหรอว่าที่ผมชวนเขามาเพราะอะไร แล้วเขายังชวนแฟนมามันจะทำให้ผมรู้สึกยังไงเขาไม่คิดเลยเหรอ ทำเพื่อให้ผมตัดใจ?? ถ้าแบบนั้นบอกเป็นคำพูดก็ได้ ทำไมต้องทำกันแบบนี้
ผมเกริ่นกับเขาไปว่ามีเรื่องอยากจะถาม แต่สุดท้ายผมก็ไม่ถามเพราะมันคงไม่สมควรจะถามแล้ว เขาก็บอกว่าอย่ามาดราม่านะ ตกลงว่าเขารู้หรือไม่รู้กันแน่ ถ้ารู้ทำไมเขาทำแบบนี้
แล้ววันนั้นจบด้วยการที่ผมกลับบ้านแบบหมดอาลัยตายอยาก กลับมานอนร้องไห้คนเดียว ส่วนเขากลับกับแฟนอย่างมีความสุข ผมก็ทำได้แค่แสดงความยินกับเขา
ผมควรทำยังไงต่อไปดี เคว้งมากคิดอะไรไม่ออก ใจนึงมันก็อยากหักดิบ เลิกคุยแล้วหายไปจากชีวิตเขาไปเลย
อีกใจผมก็ยังอยากคุยกับเขาเหมือนเดิม เพียงแต่ต้องทำใจยอมรับว่าเป็นได้แค่พี่น้องกัน ซึ่งมันก็คงไม่ได้ทำกันง่ายๆ
เชื่อมาตลอดว่าความจริงใจ ความพยายาม จะพิสูจน์ให้เขาเห็นว่าเรามีใจและจริงจังให้เขาแค่ไหน แต่สุดท้ายมันก็เป็นแค่อากาศที่เขาไม่เห็นค่าไม่เหลียวแล เป็นแค่คนนอกสายตา เป็นวัวเป็นควายเขาพูดอะไรก็เชื่อ
ขอบคุณที่เข้ามาอ่านครับ และขอบคุณทุกกำลังใจที่มีให้ครับ ขอบคุณจริงๆครับ