เรื่องมีอยู่ว่า เรากับแฟนเราคบกันมาสองปีกว่า ตั้งแต่เรียนมหาวิทยาลัย จนตอนนี้เราเรียนจบทำงานช่วยที่บ้าน(ร้านทอง)
ส่วนแฟนเรา เป็นวิศวะบริษัทเอกชน เงินเดือนหมื่นกว่าๆ  เรากับแฟนเราคบกันไปมาหาสู่ บ้านเรา บ้านเขาเป็นประจำ
เพื่อนๆหลายคนบอกเรากับแฟนเราคงไปกันได้ไม่นาน เพราะด้วย ฐานะและความเหมาะสม
แรกๆ เราไม่ได้รู้สึกอะไร ตอนเรียนมหาวิทยาลัย เรามีรถยนต์ ส่วนแฟนขี่มอไซด์ เรารับส่งแฟน ไปทานข้าวตลอด ไปไหนมาไหนด้วยกาน
เพื่อนๆ ก็บอกว่ามันไม่เหมาะ แกน่าจะหาคนที่ดูแลแกได้ มีรถขับ ขับมารับแกสิ ไม่ใช่แกไปรับ ส่ง ผู้ชายแบบนี้มันไม่ถูก
เราไม่คิดอะไร เพราะเราก็มีทุกอย่าง รถ บ้าน มีเงินใช้ไปวันๆ ไม่ได้ขัดสนอะไร แค่ต้องการความรักแค่นั้นเอง (ความคิดในตอนนั้น)
คบกันมาเรื่อยๆ เราไปบ้านเขา แรกๆเขาไม่ให้เราไปเพราะอาย บ้านเขาเป็นบ้านปูนชั้นเดียว ยังสร้างไม่เสร็จ สียังไม่ทา
เขาบอกว่าเขาอยู่แบบนี้ มาตั้งแต่เด็กๆแล้ว เพราะพ่อเสีย ทิ้งหนี้ให้แม่ แม่ก็ไม่มีกำลังจะสร้างต่อ เพราะใช้หนี้ที่พ่อทิ้งไว้
เราไม่ได้สนใจเรื่องนี้เลย เพราะเราคบกับเขาก็มีความสุขดี  เราเป็นคนค่อนข้างฟุ่มเฟือย ก็พยายามลดลง ให้มันดูพอคบกับเขาได้จะได้ไม่เวอร์
ไม่ค่อยช็อปปิ้ง ไม่ค่อยเที่ยวกลางคืน คืองดทุกอย่าง แต่งตัวก็น้อยลง จนเพื่อนๆ คนรอบข้างทัก
"นี่แก ตั้งแต่คบกันแฟน เหมือนแกจะหมดราศีนะ ไม่แต่งตัว ไม่จัดเต็มเหมือนมะก่อน"
เราเองไม่สนใจ คิดบอก ก็ดีละนิ เราจะได้ลดกิเลศ จากสิ่งต่างๆได้บ้าง

คบกัน ไม่มีปัญหาอะไร นอกสะจากเราทำตัวงี่เง่าตามประสา คนที่โดนตามใจมาแต่เด็ก แต่ก็คบกันมาถึงทุกวันนี้

เขาก็เอาใจเรา ช่วงที่เรียน ม. เขาก็ทำงานพิเศษ ได้เงินเดือน4000 เขาพาเราไปกินอาหารญี่ปุ่นที่โรงแรม(ที่ประจำที่เราเคยไปกับเพื่อนๆ)
และเขาบอกว่า เห็นมั้ย ถ้าเขามีเงิน เขาทำให้เราได้ทุกอย่าง เราก็ซึ้ง แต่ได้กินเดือนละครั้งแค่นั้น เพราะไปครั้งนึงก็สองพันกว่าบาทแล้ว
เงินที่เหลือ ก็พาเราดูหนัง เที่ยวโน่นนี่ สองวันก็หมดแล้ว    มาคิดดูเราทำให้เขาลำบากเพราะเรารึป่าว ทำงานทั้งเดือน เอามาเลี้ยงฉันสองวันก็หมดแล้ว  เพื่อนก็บอกว่า แบบนี้มันเหนื่อย เหนื่อยทั้งเรา เหนื่อยทั้งเขา เราก็ไม่ฟังก็คบต่อไป ก็เขารักเรานี่ 55555


จนมาถึงวันเรียนจบ ต่างคนต่างมีหน้าที่แยกย้ายกันไปทำ เราดูแลร้านที่บ้าน ส่วนเขาก็ทำงานบริษัท
เรามีทุกอย่าง  แต่เขายังต้องแบ่งเบาภาระที่บ้านช่วยแม่ใช้หนี้ ผ่อน กยศ ที่เขากู้เรียน

เราเริ่มมองถึงอนาคต ทีตั้งแต่เรียนจบ ที่บ้านเรา พ่อ แม่ น้า พวกผู้ใหญ่ที่บ้าน ก็มาพูดๆๆ ว่าเราควรคบคนที่เหมาะสม
ทั้งหน้าที่การงาน และฐานะ ที่บ้านบอกว่า เรามีทุกอย่าง แต่เขากว่าจะสร้างตัว อีกเมื่อไหร่ไม่รู้ แล้วเขาจะมีเท่าเราหรือไม่ก็ไม่รู้

เราจุกเลยค่ะ ไม่รู้จะตอบที่บ้านยังไง  ที่บ้านตอนนี้ก็เริ่มแสดงท่าทีแปลกๆกับแฟนเรา แฟนเราชวนคุยก็ถามคำตอบคำ ไม่เหมือนเมื่อก่อน
ไม่มองหน้า เพิกเฉย เหมือนแสดงท่าทีให้แฟนเรารู้ว่าไม่ชอบนะ

แล้วเราก็คุยกับที่บ้าน ว่าแฟนเราเป็นคนดีมากเลยนะ เขาเรียนจบเขาก็ดูแลแม่ ช่วยแม่ใช้หนี้ จะสร้างบ้านให้แม่
แม่เราก็บอกว่า ก็เขาดูแลแม่ เขามีภาระมากขนาดนี้ เเล้วเขาจะดูแลเราได้หรอ
เขาจะซื้อกระเป๋า เครื่องสำอาง เสื้อผ้า ที่ลูกใช้แบบทุกวันนี้ได้หรอ
ถ้าลูกมีลูก ลูกอยากให้ลูกเขาโรงเรียนวัดหรอ

เราจุก มันขนาดนั้นเลยหรอ เราไม่เคยขอเขาซื้ออะไรให้เราเลย

เราเลยไปคุยกับแฟน แล้วมีคำถามถามเขา

เรา:   ถ้าเค้าไม่มีเงิน ไม่มีรถ ไม่มีอะไรเลย จะรักเค้ามั้ย
เขา: รักดิ คิดว่าเค้ามาเกาะเธอกินหรอ
เรา:  ไม่หรอก เค้าไม่ได้คิด แต่คนอื่นคิด เพราะเราฐานะต่างกัน คนอื่นเห็นไม่เหมาะกัน
เขา: คนอื่นมาคบกับเราหรอ เรามีความสุขแบบทุกวันนี้ก็ดีแล้วไม่ใช่หรอ
เรา: ก็ใช่ แล้วที่บ้านเค้าหละ ทุกวันนิพ่อยังไม่เคยคุยกะตัวเองเลยนะ
เขา: ก็ถ้าเค้ารวยเมื่อไหร่ พ่อตัวเองก็ยอมคุยกับเค้าเมื่อนั้นแหละ ถ้าเค้าขับบีเอ็มเข้าบ้านตัวเองเมื่อไหร่ ก็อยากรุเหมือนกานว่าบ้านตัวเองจะมองเค้ายังไง
เรา: เพ้อเจ้ออ.. แล้ว  เงียบ แล้วก็จบประโยค


เรามีคำถามอยากถามเพื่อนๆค่ะ

1.  คู่ที่ฐานะต่างกันแบบคู่ของเรา แล้วพ่อแม่ เพื่อน ไม่ชอบบ้าง?
2. มีวิธีอะไรให้แฟนเราพิสูจน์ตัวเอง  ให้ พ่อแม่ เพื่อน เรายอมรับบ้างไหม?
3. เรากับแฟนจะคบกัน ไปรอดมั้ย มีแต่คนกีดกัน ?
4. มีความเป็นไปได้มั้ย มีแฟนเราจะสร้างฐานะ ให้เท่าๆกับเราได้ ในความเป็นจริง ที่ต้องใช้หนี้ รับภาระครอบครัวหลายอย่าง?
5. ถ้าไลฟ์สไตล์ต่างกันแบบนี้ จะเป็นการฝืนคบกันรึป่าว รึเราต้องปรับตัวเข้าหากัน ?