ที่ผ่านมา เราเห็นกระทู้บ่นเรื่องบทละครคุณชาย ว่าไม่เหมือนในนิยายเลย บ่อยมาก
ยิ่งตอนปวรรุจ เราเห็นหลายกระทู้มากที่บ่นเรื่องการดัดแปลงบทละครให้ไม่เหมือนในบทประพันธ์
(แต่เราคิดว่า โดยรวม 80% ละครยังเหมือนอยู่นะ บางบทพูดยังเหมือนเลย)

ปกติเราไม่ค่อยซีเรียส กับการที่จะปรับบทละครให้คนละแบบกับนิยาย ออกจะชอบด้วยซ้ำไป
มันก็เหมือนได้ดูไปอีกมุมมองนึง ที่เป็นมุมมองของคนเขียนบท
จะเขียนต่างไปบ้างยังโอเค แต่ใจความของเรื่องหรือแกนของนิยาย เราว่าควรยังอยู่

เราอ่านนิยายเรื่องนี้ครบเซต สัมผัสได้เลยว่าแกนหลักของทั้งห้าเรื่องจะเหมือนกันคือ
"ห้าสิงห์จุฑาเทพจะไม่มีวันทิ้งกัน"
นั่นคือการที่พี่น้องไม่มีวันทิ้งกัน และจะคอยช่วยเหลือกันเสมอค่ะ
ถึงแม้จะเกิดมาจากคนละสายเลือดฝั่งแม่ คนละชนชั้น แต่ทุกคนรักและสามัคคีกัน ช่วยเหลือกันเสมอๆ

ถ้าใครอ่านนิยายช่วงของคุณชายหมอมา จะทราบดีว่าละครวันนี้ได้ขาดแกนหลักของเรื่องไป
คือการที่ห้าสิงห์จะเข้ามามีบทบาทในการช่วยเหลือกันและกัน

คือตอนนี้ในละครมันปนกันไปหมด จริงๆตามในนิยายคุณชายจะถูกยิงเพราะท่านพินิจโกรธที่ทางคุณชายไปหยามกันถึงถิ่น
จึงส่งคนมายิงเพื่อสั่งสอน ช่วงที่ชายภัทรรักษาตัว
กรองแก้วก็จะถูกหม่อมย่าเอียดโกรธมาก ที่แก้วเป็นต้นเหตุของเรื่องราวทั้งหมด และเกือบเสียชายภัทรไป
จนนางรู้สึกผิดจนทนไม่ได้ ยอมกลับบ้าน และเซ็นใบหย่า
(ไม่ใช่งอนง้องแง้งเรื่องที่ถูกเข้าใจผิดว่าได้เสียกับท่านพินิจ)

ซึ่งชายรุจจะกลับมาไทยพอดี เพราะพระองค์ฉัตร พ่อของหญิงแต้วจะล้มป่วยกระทันหัน จึงมาเยี่ยมและได้ทราบเรื่องที่ชายภัทรถูกยิง

ถ้าจำไม่ผิดชายรุจเป็นคนแนะนำให้ทุกคนไปขอขมาท่านพินิจด้วยกันทั้งห้าคน
เพราะเป็นสุภาพบุรุษ ทำอะไรก็ยอมรับผิด
ชายรุจก็ได้ใช้วาทศิลป์ของนักการทูตช่วยพูด
ท่านพินิจก็แมนพอที่จะยอมยกโทษ และขอโทษเหล่าคุณชายด้วย

ซึ่งเราว่าฉากนี้จุดไคลแมกซ์และจุดหลักอีกหลักของเรื่องเลยนะ
คือห้าพี่น้องมาช่วยกัน (เพระเค้าจะไม่ทิ้งกัน) แกนของหลักของเรื่องถูกตัดไปอย่างน่าเสียดาย

อันนี้ขอติเพื่อก่อแล้วกันค่ะ ว่าบทละครโทรทัศน์คุณจะปรับเปลี่ยน มุมมองต่างๆให้ต่างนิยายอย่างไรก็ได้
แต่รบกวนว่าอย่าทิ้ง หรืออย่าลืมแกนหลักของเรื่องเลยนะคะ (ยิ่งเป็นละครชุด ที่มาจากแกนหลักแบบเดียวกันด้วย)

เพราะเราว่านอกจากเรื่องความรักของแต่คุณชายที่เป็นหัวใจหลักในแต่ละเรื่องแล้ว
ความรักในพี่น้องของทั้งห้าคนก็เป็นแกนหลักที่ขับเคลื่อนนิยายทั้งห้าเรื่องเช่นกันค่ะ

บางฉากอาจจะถูกตัดไปเพื่อความรวบรัด แต่ก็อยากให้ตัดและถูกเขียนใหม่ให้สมเหตุสมผลขึ้นนิดนึงเนอะ
เพราะตอนนี้คนด่ากรองแก้วทั้งทวิตและเฟสกันไปหมด 55
เรื่องที่นางง้องแง้ง หนีกลับอยุธยา ทั้งๆที่ในนิยาย ทุกๆการกระทำของทุกๆตัวละคร มีที่มาที่ไปค่ะ

แต่ถึงยังไงเราก็ตั้งใจจะดูต่อไปค่ะ จนจบทั้งห้าเรื่องนี่แหละค่ะ เพราะชอบนิยายชุดนี้มากจริงๆ
(ส่วนตัวชอบรัชชานนท์ที่สุด นี่ก็รอลุ้นกับละครว่าจะออกมาเป็นแบบไหน)

ปล. หลายๆฉากในนิยายถูกตัดไปก็น่าเสียดายหลายฉาก

เช่น ฉากที่แสดงให้เห็นว่าทำไมย่าอ่อนถึงยอมญาติดีกับกรองแก้ว (ฉากนี้ในนิยายฮามากกกกก)

หรือจะเป็นฉากจม.สารภาพความในใจของแก้ว ก่อนจะจากชายหมอไป (ตอนอ่านเราร้องไห้เลย) ซึ่งก็เป็นอีกแรงขับดันที่ทำให้ท่านพินิจ ยอมเลิกราไป

แต่อีกหลายๆฉากเราก็ชอบนะ ที่มีการเพิ่มบทเข้ามา
เช่นบทคุณหญิง ภริยาท่านพินิจ เป็นการสะท้อนอะไรหลายๆอย่างเลยทีเดียว

เป็นกำลังให้ทีมงานละกันค่ะ