เรากับสามีเรารักกันมาก........เรากับเพื่อนหญิงที่เราไว้ใจและรักมากที่สุด.....ต่างยอมรับว่ารักกัน โอ้พระเจ้าช่วยกล้วยทอดใใใจริงๆแล้วมันเริ่มจากเราเองแหละ......เพราะเราอยากจะเอาใจพ่อเจ้าประคุณทูลหัว.....เขาจะได้รักเรามากๆๆๆไง (เราโง่เปล่านี้??????) เรายอมให้เชาทั้งสองรักกัน.......นังเพื่อน(หน้าด้าน) ก็ยอมรับอย่างหมดยางว่า เอออ ทีฉันทำไปก็แกเองแหละที่แนะนำฉันเอง......เออ เอากับนางสิ.......แล้วคราวนี้ตัวข้าพเจ้าก็ต้องหวานอมขมกลืน.......อยากจะเลิกกับท่านพระยาเทครัวก็ไม่ได้เพราะรักเขา......ขาดเขาไม่ได้(ให้ตายเถอะ!!!!!!) ทนมองดูเขาออดอ้อนกันต่อหน้าต่อตา.....ส่วนนังเพื่อนสุดที่...ร้ายยยยยยยยยย ขอโทษ สุดที่รัก....นางก็มั่นใจว่าไอ้สามีสุดเลิฟขอข้าพเจ้ารักมันสุดหัวใจเช่นกัน เพราะสันดานผู้ชาย(ทั้งๆที่รู้).....มันฉลาดพยายามทำอะไรให้เท่าเทียมกันเพื่อไม่ให้เกิดการเปรีบยเทียบ......แต่มันก็แอบมากุ๊กกิ้กกับเราโดยที่นังนั่นไม่รู้แต่เรารู้หมดว่ามันทำอะไรเพราะสามีเราบอกเรา......จริงๆเรื่องมันยาวมากกกกกกกกกกแต่ขอเล่าแค่นี้ก่อนเพราะต้องการถามว่า.......
ทำอย่างไรจึงจะเอาสามีเรากลับมาได้......อย่าบอกนะว่าให้เราเลิกกับสามี.....ลืมบอกว่าให้เลิกคบกับนังนั่น......ทำไม่ได้อีกเช่นเดียวกันเพราะทำงานที่เดียวกันต้องเกี่ยวพักันเรื่องสายงาน.........ขอคำแนะนำจากกูรูด้านนี้ด้วยนะคะ....จะเป็นกุศลอย่างยิ่ง.....สรุปคุณสามีต้องการควบ...ทำอย่างไรทั้งสองคนจึงจะสำนึก......และกลับมารักเราและมีเราแค่คนเดียวตลอดไป.........