รีวิว ครั้งแรก ในฟิลิปปินส์ ตอนที่ 2
จากตอนที่แล้ว วันที่ 1 และ วันที่ 2 มาถึงก็เดินเล่น เดินห้างดัง ย่าน MAKATI และปิดท้ายวันที่สองด้วย
บุฟเฟ่ห์ อาหารฟิลิปปินส์ ที่ MARKET MARKET ย่าน Taguig
http://ppantip.com/topic/30495557 รีวิว ครั้งแรก ในฟิลิปปินส์ ตอนที่ 1
วันนี้เป็นวันที่ 3 ของทริปนี้ ตั้งใจว่าจะไป Intramuros แต่สำหรับมื้อเช้าคุณหลานแนะนำให้ไปกินอาหารจีน
โดยมีคุณยายเป็นเจ้ามือ ( กินฟรีชอบๆ 555 )
โบกรถ TAXI หน้าที่พักก็โดนเลย ขึ้นรถเรียบร้อย บอกสถานที่ไป โชเฟอร์ก็บอกมิเตอร์เสีย ให้เหมาไป 100 PHP
ไหนๆก็ขึ้นมาแล้ว และด้วยความไม่รู้จักเส้นทาง ก็เลยยอมๆไป (พี่สาวที่นั่งTAXIตามมาทีหลังบอกว่าค่า TAXI METER
แค่ 60 PHPเท่านั้น)
ที่นี่ครับ Walter Mart บรรยากาศเหมือนซุปเปอร์มาร์เก็ตบ้านเรา
Mr.Choi Kitchen เป็นอาหารจีน รสชาติดีใช้ได้ หลังจากผิดหวังจากบุฟเฟ่ต์อาหารฟิลิปปินส์เมื่อคืนวาน
ชอบเกี๊ยวกุ้งทอดมากที่สุด กุ้งตัวใหญ่เต็มปากเต็มคำดีครับ
มื้อนี้ราคา 1,900 PHP แพงเอาการอยู่ แค่น้ำเปล่าขวดนึงราคาก็ 50 PHP เข้าไปแล้ว (อัตราแลกเปลี่ยน 1 PHP = 0.77 THB)
หลังจากอาหารเช้าเรียบร้อยก็แยกกับทางบ้านเพื่อไปเที่ยวที่ Intramuros
ระหว่างเดินไปขึ้นรถไฟฟ้า เจอรถจิ๊ปนี่ย์ (Jeepneys)สีสันแสบทรวงมาก
สภาพสถานีรถไฟฟ้า Magallanes สถานีที่นี่จะแปลกๆหน่อย ชั้น 3 เป็นทางเดินข้าม ชั้น 2 เป็นส่วนของสถานี ฉะนั้นถ้าต้องการข้ามถนนต้องขึ้นไปชั้น 3 เพื่อเดินข้ามไปอีกฝั่งของถนน
การเดินทางครั้งนี้ จะเป็นการเดินทางด้วยรถไฟฟ้า ครับ จากสถานีรถไฟฟ้า Magallanes ไปสถานี Taft Avenue ค่ารถคนละ 10 PHP
รูปนี้ระหว่างยืนถ่ายรูป โดนพี่รปภ.ไล่เป็นภาษา Tagalog งงอยู่พักนึง เพิ่งมานึกได้ว่าไปยืนอยู่ตรงที่ที่จัดไว้ให้สุภาพสตรีรอรถไฟเท่านั้น ส่วนผู้ชายต้องไปรอตรงที่มีแท่นสีฟ้าๆตรงโน้นครับ เพราะที่นี่รถไฟฟ้าของเค้าจะมี 4 โบกี้ 2 โบกี้แรกไว้เฉพาะสุภาพสตรีเท่านั้น ส่วน 2 โบกี้หลังเข้าได้ทั้งหมด ทั้งชายหญิง ตุ๊ด แต๋ว
ลงรถปลายทาง สถานี Taft Avenue
สุดปลายรางรถไฟมีสภาพเป็นเช่นนี้ เหมือนรางวางอยู่บนถนน
เดินต่อเพื่อไปขึ้นรถไฟฟ้าอีกสายหนึ่งที่สถานี EDSA ห่างไปประมาณ 200 เมตร ส่วนในภาพที่เห็นกลุ่มคนกำลัง
ต่อคิวซื้อตั๋ว ถ้าเป็นตอนเย็นหลังเลิกงานจะแน่นกว่านี้ หางแถวยาวมาถึงตรงที่ผมยืนถ่ายรูปเลย
รถไฟกำลังเข้าสถานี EDSA
รถไฟฟ้าของฟิลิปปินส์ถือเป็นที่นิยมสำหรับคนชั้นกลางและคนที่มีฐานะลำบาก เพราะราคาถูก เทียบกับทั้ง
BTS หรือ รถไฟใต้ดินเมืองไทยแล้วถูกกว่ามาก สำหรับค่ารถจากสถานี EDSA ไปสถานี Central คนละ 15PHP
เดินตามเส้นทางนี้เลยครับจาก สถานี Central ไป Fort Santiago
หลังจากเดินลงสถานีรถไฟฟ้ามา ไม่กล้าที่จะล้วงกล้องออกจากกระเป๋ามาถ่ายรูปเลย เพราะคนไร้บ้าน
นอนข้างถนนมากจริง ๆชักจะเริ่มเสียวๆ กับฟิลิปปินส์แล้ว เพราะจากข้อมูลผู้ที่รีวิวในพันทิป บอกว่ากล้องถ่ายรูป
เป็นสิ่งที่มักถูกจี้มาก ไม่จำเป็นอย่านำออกมาครับ ซึ่งก็จริงครับ มาในย่านนี้หากผมล้วงกล้องออกมาสะพาย
จะถูกคนในพื้นที่จับตามอง จนรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยครับ แต่จะไม่ถ่ายเลยก็ไม่ได้ ถ่ายเสร็จก็เก็บทันที
ผ่านหน้าที่ทำการไปรษณีย์ของที่นี่ ดูยิ่งใหญ่ ถ่ายภาพเก็บบรรยากาศไว้ซะหน่อย แช๊ะ….เรียบร้อยเก็บกล้องลงกระเป๋าทันที
เดินทางต่อไป Intramuros เป้าหมายแรก คือ Fort Santiago ผ่านอาคารเก่ารกร้าง ดูคลาสสิคครับ ส่วนพี่เสื้อแดงแกโบกรถ
สำหรับรถที่ต้องการที่จอดเพื่อแลกกับทิปเล็กๆน้อยๆ ครับ เหมือนเดิมถ่ายเสร็จเก็บกล้องทันที
เดินด้วยกันกับแฟน สายตาคนละแวกนั้นจับจ้อง มีทั้งเหล่า Trisikad (จักรยานสามล้อถีบ) ที่รบเร้าให้เราจ้างพาเที่ยวรอบๆ
Intramuros แบบเกาะติดไม่ยอมเลิกรา ซึ่งผมกับแฟนตั้งใจที่จะเดินเล่นไม่อยากเสียตังค์ให้ใครพาไปเที่ยวและอีกกลุ่ม
คือเหล่าบรรดาขอทานเด็ก ที่กลุ่มนี้จะเข้าถึงตัวเดินหนีก็ยังเดินตาม สุดท้ายผมกะแฟนต้องหนีเข้าไปผึ่งพี่ รปภ. ใน Chowking
ซึ่งก็ได้ผลครับ เด็กๆ ขอทานก็เลิกตามเข้ามาในร้าน ก็เลยขอนั่งหลบ กบดาน นั่งตากแอร์เย็นๆ พร้อมกับกิน HALO HALO
ใน Chowking สักพักดีกว่า
HALO HALO ก็คือน้ำแข็งไส ที่ตักไอติมมาโป๊ะข้างบน กินกับเยลลี่ คัสตาร์ด ข้าวพอง ดับร้อนได้ดี แนะนำผู้ที่มาเที่ยวที่นี่
อยากให้มาลองชิมครับ
ออกจาก Chowking รีบเดินอย่างรวดเร็วมาที่ Fort Santiago ซึ่งห่างออกไปประมาณ 200 ม.(กลัวขอทานเด็กและ Trisikad จะเห็นเอา)
ค่าเข้าชมภายใน 75 PHP ต่อคน ครับ
กระสุนปืนใหญ่ สมัยสงครามโลกครั้งที่สอง
มีรถม้าไว้บริการครับ แต่ต้องจ่ายประมาณ 500 PHP ก็เลยบ๊าย…บาย…ครับ
สำหรับ Fort Santiago สร้างโดยสเปนสมัยยุคล่าอาณานิคม สร้างเป็นป้อมปราการตั้งอยู่บริเวณปากแม่น้ำ Pasig ผ่านการต่อสู้มานาน
ถูกยึดครองโดยสเปน อเมริกา ญี่ปุ่น จนถึงวันที่ฟิลิปปินส์ได้ประกาศเอกราชและเป็นผู้ดูแลสถานที่แห่งนี้ ในรีวิวของท่านอื่นคงจะ
อธิบายประวัติศาสตร์ที่แห่งนี้ได้ดีกว่าผมนะครับ แบบว่ากลัวแปลผิด 55
ไม้กางเขนนี้ถูกสร้างเพื่อรำลึกถึงชาวฟิลิปปินส์และอเมริกันที่รวมกันต่อต้านจักรวรรดิญี่ปุ่นในช่วงสงคราม จนถูกจับกักขังและเสียชีวิต
ที่คุกแห่งนี้ ประมาณ 600 ชีวิต
ทางลงคุกครับ
เนื่องจากตั้งอยู่บริเวณปากแม่น้ำ Pasig ใต้ป้อมที่นี่จึงเปลี่ยนสภาพเป็นคุก เมื่อน้ำขึ้นน้ำจะไหลเข้าไปในคุกใต้ดิน
นักโทษที่ถูกคุมขังก็จมน้ำตาย แม่เจ้า…..โหดจริงๆ
แม่น้ำ Pasig ถ่ายจาก ป้อม Fort Santiago
หนุ่มคนนี้เก็บขยะที่ลอยมากับน้ำ เพื่อนำไปขาย
กระเบื้องหลังคาเริ่มหลุดแล้วนะครับพี่
พี่ รปภ. ของที่นี่ เครื่องแบบโดดเด่น
แอบถ่ายสาวน้อย ชาวฟิลิปปินส์เป็นที่ระลึกอีกสักรูป
อาคารสวย ถ่ายอีกซักรูป ก่อนเก็บกล้องเข้ากระเป๋า
เดินออกมามุ่งหน้าสู่ Cathedral of Manila ออกมาปุ๊บก็จ๊ะเอ๋กะแกงค์ Trisikad ที่มานำเสนอแพ็คเกจทัวร์รอบๆ Intramuros
อีกแล้ว Say No เป็นสิบรอบ พี่แกก็ไม่ยอมแพ้จนผมกับแฟนต้องเดินหนีอีกแล้วครับ
อ่านรีวิวท่านอื่น ไม่ยักกะเจอแบบผมเลย เริ่มท้อแท้เหน็ดเหนื่อย
เดินต่อจาก Fort Santiago ไป Cathedralof Manila และต่อด้วย San Agustin
Cathedral of Manila สวยงามครับ ถ่ายรูปได้เพียงเล็กน้อยก็ต้องเก็บกล้องลงกระเป๋า
วันนี้โบสถ์ปิดครับ เลยได้แต่ถ่ายภายนอก
บริเวณโดยรอบ ระหว่างเดินเห็นเด็กน้อยขอทานกำลังเดินตามฝรั่ง ผมกับแฟนจึงอาศัยจังหวะนี้เดินหนีไปก่อนที่จะเห็นผม
เล่นเอาเหนื่อยครับ เหมือนหนีเจ้าหนี้ยังไงไม่รู้ 555
เดินกลับเพื่อไปขึ้นรถไฟที่สถานี Nation Avenue
อาคารภายใน Intramuros ใกล้ๆ กับ วิหาร San Agustin รูปทรงสไตล์โบราณครับ …ถูกใจ
เดินออกมาจาก Intramuros ข้ามถนนมาก็พบกับสวนสาธารณะที่มีอนุสาวรีย์ LAPU LAPU ซึ่งเป็นชนพื้นเมืองที่เป็นผู้นำการ
ต่อต้านสเปนในสมัยโน้น
ข้อมูลในวิกีพีเดีย
ลาปู-ลาปู หรือคาลิ ปูลาโค (ค.ศ. 1491-1542) เป็นผู้ปกครองเกาะมัคตาน ปัจจุบันอยู่ในวินยายัส ประเทศฟิลิปปินส์
ผู้เป็นที่รู้จักกันว่า เป็นชนพื้นเมืองคนแรกของกลุ่มเกาะที่ได้ต้านทานการล่าอาณานิคมของสเปน ปัจจุบัน เขาได้รับการยกย่อง
ย้อนหลังว่าเป็นวีรบุรุษคนแรกของฟิลิปปินส์โดยที่เช้าวันที่ 27 เมษายน ค.ศ. 1521 ลาปู-ลาปูนำนักรบมัคตาน 1,500 คน
เข้าร่วมกับนักสำรวจและกองกิสตาดอร์ชาวโปรตุเกส ที่ชื่อ "เฟอร์ดินานด์ มาเจลลัน" สู้รบกับทหารสเปนติดอาวุธปืนสี่สิบเก้านาย
ซึ่งภายหลังเป็นที่รู้จักกันในชื่อ ยุทธการมัคตาน ระหว่างยุทธการนี้ มาเจลลันและคนของเขาอีกหลายคนเสียชีวิต
อีกฝั่งจะเป็น Rizal Park ร่มรื่นครับ แต่บางช่วงก็จะได้กลิ่นปัสสาวะทำให้เสียบรรยากาศ
มุ่งหน้า เดินไปสถานี Nation Avenue ตรงไปแยกไฟแดงหน้าเลี้ยวสาย ตอนแรกก็หลงทิศหลงทาง ต้องพึ่งแผนที่ใน Iphone
ที่เซฟไว้ก่อนออกจากที่พัก ไม่งั้นคงต้องนั่งแท๊กซี่กลับ
[CR] รีวิว ครั้งแรก ในฟิลิปปินส์ ตอนที่ 2
จากตอนที่แล้ว วันที่ 1 และ วันที่ 2 มาถึงก็เดินเล่น เดินห้างดัง ย่าน MAKATI และปิดท้ายวันที่สองด้วย
บุฟเฟ่ห์ อาหารฟิลิปปินส์ ที่ MARKET MARKET ย่าน Taguig
http://ppantip.com/topic/30495557 รีวิว ครั้งแรก ในฟิลิปปินส์ ตอนที่ 1
วันนี้เป็นวันที่ 3 ของทริปนี้ ตั้งใจว่าจะไป Intramuros แต่สำหรับมื้อเช้าคุณหลานแนะนำให้ไปกินอาหารจีน
โดยมีคุณยายเป็นเจ้ามือ ( กินฟรีชอบๆ 555 )
โบกรถ TAXI หน้าที่พักก็โดนเลย ขึ้นรถเรียบร้อย บอกสถานที่ไป โชเฟอร์ก็บอกมิเตอร์เสีย ให้เหมาไป 100 PHP
ไหนๆก็ขึ้นมาแล้ว และด้วยความไม่รู้จักเส้นทาง ก็เลยยอมๆไป (พี่สาวที่นั่งTAXIตามมาทีหลังบอกว่าค่า TAXI METER
แค่ 60 PHPเท่านั้น)
ที่นี่ครับ Walter Mart บรรยากาศเหมือนซุปเปอร์มาร์เก็ตบ้านเรา
Mr.Choi Kitchen เป็นอาหารจีน รสชาติดีใช้ได้ หลังจากผิดหวังจากบุฟเฟ่ต์อาหารฟิลิปปินส์เมื่อคืนวาน
ชอบเกี๊ยวกุ้งทอดมากที่สุด กุ้งตัวใหญ่เต็มปากเต็มคำดีครับ
มื้อนี้ราคา 1,900 PHP แพงเอาการอยู่ แค่น้ำเปล่าขวดนึงราคาก็ 50 PHP เข้าไปแล้ว (อัตราแลกเปลี่ยน 1 PHP = 0.77 THB)
หลังจากอาหารเช้าเรียบร้อยก็แยกกับทางบ้านเพื่อไปเที่ยวที่ Intramuros
ระหว่างเดินไปขึ้นรถไฟฟ้า เจอรถจิ๊ปนี่ย์ (Jeepneys)สีสันแสบทรวงมาก
สภาพสถานีรถไฟฟ้า Magallanes สถานีที่นี่จะแปลกๆหน่อย ชั้น 3 เป็นทางเดินข้าม ชั้น 2 เป็นส่วนของสถานี ฉะนั้นถ้าต้องการข้ามถนนต้องขึ้นไปชั้น 3 เพื่อเดินข้ามไปอีกฝั่งของถนน
การเดินทางครั้งนี้ จะเป็นการเดินทางด้วยรถไฟฟ้า ครับ จากสถานีรถไฟฟ้า Magallanes ไปสถานี Taft Avenue ค่ารถคนละ 10 PHP
รูปนี้ระหว่างยืนถ่ายรูป โดนพี่รปภ.ไล่เป็นภาษา Tagalog งงอยู่พักนึง เพิ่งมานึกได้ว่าไปยืนอยู่ตรงที่ที่จัดไว้ให้สุภาพสตรีรอรถไฟเท่านั้น ส่วนผู้ชายต้องไปรอตรงที่มีแท่นสีฟ้าๆตรงโน้นครับ เพราะที่นี่รถไฟฟ้าของเค้าจะมี 4 โบกี้ 2 โบกี้แรกไว้เฉพาะสุภาพสตรีเท่านั้น ส่วน 2 โบกี้หลังเข้าได้ทั้งหมด ทั้งชายหญิง ตุ๊ด แต๋ว
ลงรถปลายทาง สถานี Taft Avenue
สุดปลายรางรถไฟมีสภาพเป็นเช่นนี้ เหมือนรางวางอยู่บนถนน
เดินต่อเพื่อไปขึ้นรถไฟฟ้าอีกสายหนึ่งที่สถานี EDSA ห่างไปประมาณ 200 เมตร ส่วนในภาพที่เห็นกลุ่มคนกำลัง
ต่อคิวซื้อตั๋ว ถ้าเป็นตอนเย็นหลังเลิกงานจะแน่นกว่านี้ หางแถวยาวมาถึงตรงที่ผมยืนถ่ายรูปเลย
รถไฟกำลังเข้าสถานี EDSA
รถไฟฟ้าของฟิลิปปินส์ถือเป็นที่นิยมสำหรับคนชั้นกลางและคนที่มีฐานะลำบาก เพราะราคาถูก เทียบกับทั้ง
BTS หรือ รถไฟใต้ดินเมืองไทยแล้วถูกกว่ามาก สำหรับค่ารถจากสถานี EDSA ไปสถานี Central คนละ 15PHP
เดินตามเส้นทางนี้เลยครับจาก สถานี Central ไป Fort Santiago
หลังจากเดินลงสถานีรถไฟฟ้ามา ไม่กล้าที่จะล้วงกล้องออกจากกระเป๋ามาถ่ายรูปเลย เพราะคนไร้บ้าน
นอนข้างถนนมากจริง ๆชักจะเริ่มเสียวๆ กับฟิลิปปินส์แล้ว เพราะจากข้อมูลผู้ที่รีวิวในพันทิป บอกว่ากล้องถ่ายรูป
เป็นสิ่งที่มักถูกจี้มาก ไม่จำเป็นอย่านำออกมาครับ ซึ่งก็จริงครับ มาในย่านนี้หากผมล้วงกล้องออกมาสะพาย
จะถูกคนในพื้นที่จับตามอง จนรู้สึกถึงความไม่ปลอดภัยครับ แต่จะไม่ถ่ายเลยก็ไม่ได้ ถ่ายเสร็จก็เก็บทันที
ผ่านหน้าที่ทำการไปรษณีย์ของที่นี่ ดูยิ่งใหญ่ ถ่ายภาพเก็บบรรยากาศไว้ซะหน่อย แช๊ะ….เรียบร้อยเก็บกล้องลงกระเป๋าทันที
เดินทางต่อไป Intramuros เป้าหมายแรก คือ Fort Santiago ผ่านอาคารเก่ารกร้าง ดูคลาสสิคครับ ส่วนพี่เสื้อแดงแกโบกรถ
สำหรับรถที่ต้องการที่จอดเพื่อแลกกับทิปเล็กๆน้อยๆ ครับ เหมือนเดิมถ่ายเสร็จเก็บกล้องทันที
เดินด้วยกันกับแฟน สายตาคนละแวกนั้นจับจ้อง มีทั้งเหล่า Trisikad (จักรยานสามล้อถีบ) ที่รบเร้าให้เราจ้างพาเที่ยวรอบๆ
Intramuros แบบเกาะติดไม่ยอมเลิกรา ซึ่งผมกับแฟนตั้งใจที่จะเดินเล่นไม่อยากเสียตังค์ให้ใครพาไปเที่ยวและอีกกลุ่ม
คือเหล่าบรรดาขอทานเด็ก ที่กลุ่มนี้จะเข้าถึงตัวเดินหนีก็ยังเดินตาม สุดท้ายผมกะแฟนต้องหนีเข้าไปผึ่งพี่ รปภ. ใน Chowking
ซึ่งก็ได้ผลครับ เด็กๆ ขอทานก็เลิกตามเข้ามาในร้าน ก็เลยขอนั่งหลบ กบดาน นั่งตากแอร์เย็นๆ พร้อมกับกิน HALO HALO
ใน Chowking สักพักดีกว่า
HALO HALO ก็คือน้ำแข็งไส ที่ตักไอติมมาโป๊ะข้างบน กินกับเยลลี่ คัสตาร์ด ข้าวพอง ดับร้อนได้ดี แนะนำผู้ที่มาเที่ยวที่นี่
อยากให้มาลองชิมครับ
ออกจาก Chowking รีบเดินอย่างรวดเร็วมาที่ Fort Santiago ซึ่งห่างออกไปประมาณ 200 ม.(กลัวขอทานเด็กและ Trisikad จะเห็นเอา)
ค่าเข้าชมภายใน 75 PHP ต่อคน ครับ
กระสุนปืนใหญ่ สมัยสงครามโลกครั้งที่สอง
มีรถม้าไว้บริการครับ แต่ต้องจ่ายประมาณ 500 PHP ก็เลยบ๊าย…บาย…ครับ
สำหรับ Fort Santiago สร้างโดยสเปนสมัยยุคล่าอาณานิคม สร้างเป็นป้อมปราการตั้งอยู่บริเวณปากแม่น้ำ Pasig ผ่านการต่อสู้มานาน
ถูกยึดครองโดยสเปน อเมริกา ญี่ปุ่น จนถึงวันที่ฟิลิปปินส์ได้ประกาศเอกราชและเป็นผู้ดูแลสถานที่แห่งนี้ ในรีวิวของท่านอื่นคงจะ
อธิบายประวัติศาสตร์ที่แห่งนี้ได้ดีกว่าผมนะครับ แบบว่ากลัวแปลผิด 55
ไม้กางเขนนี้ถูกสร้างเพื่อรำลึกถึงชาวฟิลิปปินส์และอเมริกันที่รวมกันต่อต้านจักรวรรดิญี่ปุ่นในช่วงสงคราม จนถูกจับกักขังและเสียชีวิต
ที่คุกแห่งนี้ ประมาณ 600 ชีวิต
ทางลงคุกครับ
เนื่องจากตั้งอยู่บริเวณปากแม่น้ำ Pasig ใต้ป้อมที่นี่จึงเปลี่ยนสภาพเป็นคุก เมื่อน้ำขึ้นน้ำจะไหลเข้าไปในคุกใต้ดิน
นักโทษที่ถูกคุมขังก็จมน้ำตาย แม่เจ้า…..โหดจริงๆ
แม่น้ำ Pasig ถ่ายจาก ป้อม Fort Santiago
หนุ่มคนนี้เก็บขยะที่ลอยมากับน้ำ เพื่อนำไปขาย
กระเบื้องหลังคาเริ่มหลุดแล้วนะครับพี่
พี่ รปภ. ของที่นี่ เครื่องแบบโดดเด่น
แอบถ่ายสาวน้อย ชาวฟิลิปปินส์เป็นที่ระลึกอีกสักรูป
อาคารสวย ถ่ายอีกซักรูป ก่อนเก็บกล้องเข้ากระเป๋า
เดินออกมามุ่งหน้าสู่ Cathedral of Manila ออกมาปุ๊บก็จ๊ะเอ๋กะแกงค์ Trisikad ที่มานำเสนอแพ็คเกจทัวร์รอบๆ Intramuros
อีกแล้ว Say No เป็นสิบรอบ พี่แกก็ไม่ยอมแพ้จนผมกับแฟนต้องเดินหนีอีกแล้วครับ
อ่านรีวิวท่านอื่น ไม่ยักกะเจอแบบผมเลย เริ่มท้อแท้เหน็ดเหนื่อย
เดินต่อจาก Fort Santiago ไป Cathedralof Manila และต่อด้วย San Agustin
Cathedral of Manila สวยงามครับ ถ่ายรูปได้เพียงเล็กน้อยก็ต้องเก็บกล้องลงกระเป๋า
วันนี้โบสถ์ปิดครับ เลยได้แต่ถ่ายภายนอก
บริเวณโดยรอบ ระหว่างเดินเห็นเด็กน้อยขอทานกำลังเดินตามฝรั่ง ผมกับแฟนจึงอาศัยจังหวะนี้เดินหนีไปก่อนที่จะเห็นผม
เล่นเอาเหนื่อยครับ เหมือนหนีเจ้าหนี้ยังไงไม่รู้ 555
เดินกลับเพื่อไปขึ้นรถไฟที่สถานี Nation Avenue
อาคารภายใน Intramuros ใกล้ๆ กับ วิหาร San Agustin รูปทรงสไตล์โบราณครับ …ถูกใจ
เดินออกมาจาก Intramuros ข้ามถนนมาก็พบกับสวนสาธารณะที่มีอนุสาวรีย์ LAPU LAPU ซึ่งเป็นชนพื้นเมืองที่เป็นผู้นำการ
ต่อต้านสเปนในสมัยโน้น
ข้อมูลในวิกีพีเดีย
ลาปู-ลาปู หรือคาลิ ปูลาโค (ค.ศ. 1491-1542) เป็นผู้ปกครองเกาะมัคตาน ปัจจุบันอยู่ในวินยายัส ประเทศฟิลิปปินส์
ผู้เป็นที่รู้จักกันว่า เป็นชนพื้นเมืองคนแรกของกลุ่มเกาะที่ได้ต้านทานการล่าอาณานิคมของสเปน ปัจจุบัน เขาได้รับการยกย่อง
ย้อนหลังว่าเป็นวีรบุรุษคนแรกของฟิลิปปินส์โดยที่เช้าวันที่ 27 เมษายน ค.ศ. 1521 ลาปู-ลาปูนำนักรบมัคตาน 1,500 คน
เข้าร่วมกับนักสำรวจและกองกิสตาดอร์ชาวโปรตุเกส ที่ชื่อ "เฟอร์ดินานด์ มาเจลลัน" สู้รบกับทหารสเปนติดอาวุธปืนสี่สิบเก้านาย
ซึ่งภายหลังเป็นที่รู้จักกันในชื่อ ยุทธการมัคตาน ระหว่างยุทธการนี้ มาเจลลันและคนของเขาอีกหลายคนเสียชีวิต
อีกฝั่งจะเป็น Rizal Park ร่มรื่นครับ แต่บางช่วงก็จะได้กลิ่นปัสสาวะทำให้เสียบรรยากาศ
มุ่งหน้า เดินไปสถานี Nation Avenue ตรงไปแยกไฟแดงหน้าเลี้ยวสาย ตอนแรกก็หลงทิศหลงทาง ต้องพึ่งแผนที่ใน Iphone
ที่เซฟไว้ก่อนออกจากที่พัก ไม่งั้นคงต้องนั่งแท๊กซี่กลับ