เรามีเรื่องราวความรักในช่วงชีวิตหนึ่งของเราให้อ่านกันนะ....

สมมติว่าเขาชื่อ "หมี" เรากับหมีรู้จักกันเมื่อประมาณ 7-8 ปี ก่อน
เราแก่กว่าหมี 2 ปี ทำงานที่เดียวกัน หมีเป็นเด็กฝึกงาน
ครั้งแรกที่เจอหมี เราก็ไม่ได้รู้สึกอะไร เห็นเป็นรุ่นน้องคนหนึ่ง
ตัวใหญ่ๆดำๆหน้าแขก หัวหยิกๆแต่หมีมีรอยยิ้มจริงใจและดวงตาหวาน

ช่วงนั้นเราเฮิร์ท กับความรักที่เป็นอยู่ไม่มีความรู้สึกใด กับชายอื่น เย็นชา และเกลียดผู้ชาย กว่า 3 ปี..

ตลอดระยะเวลาที่ทำงานด้วยกันกับหมี เราก็เป็นรุ่นพี่ที่ทั้งโหด มันส์ และฮา
(เราออกจะเป็นหญิงที่ห้าวๆไปซักนิสส)  สอนงานกันแบบตบกะโหลกได้ ("    --)
คงจะพอนึกภาพกันออกนะ แต่หมีก็จะยิ้มและหัวเราะทุกครั้ง ให้เราหายโมโห
เวลาที่เค้าทำงานไม่ค่อยจะได้เรื่อง

หมีก็คอยแหย่ คอยกวนประสาท  ยั่วโมโหเราอยู่เป็นระยะๆ แต่ก็เป็นคนที่รู้ใจ เข้าใจเรามากที่สุด
ให้กำลังใจและใจเย็นเสมอ เวลาที่เราสวมบท อิสาวเลือดร้อนบู๊ล้างผลาญ (เวลาทำงานจะสุดๆ)
คอยดูแลเรายามที่เราไม่สบาย... มีครั้งหนึ่งเราป่วยมาก
หมีอุ้มเราขึ้นรถแท็กซี่ส่งโรงพยาบาล...และเฝ้าอยู่ที่เตียงไม่ยอมห่าง..

เราสองคนผ่าน สุข เศร้า เคล้าน้ำตา ด้วยกันมากมาย..
....แล้วความผูกพันก็ก่อตัวเงียบๆในใจของเราสองคน...
แต่ต่างคนก็ต่างฟอร์ม ไม่กล้าเผยความในใจ

จนวันหนึ่ง หมีก็บอกกับเราว่า ชอบเรานะ  เราก็แบบว่า เห๊ย มันจะเป็นไปได้เหรอ แก่อ่อนกว่าชั้นนะยะ!