ท่านผู้ปฏิบัติธรรมมักจะแสวงหาสถานที่สัปปายะ เช่น วัดที่มีธรรมชาติสงบร่มเย็น สิ่งแวดล้อมเหมาะสม
ซึ่งเป็นปัจจัยที่มีผลต่อการปฏิบัติธรรมอย่างยิ่ง  แต่ว่าจะกลายเป็นความเคยชินไปเสียหรือไม่ (กิเลส - อนุสัย)
เช่น หากหาสถานที่สัปปายะ สิ่งแวดล้อมสงบ ๆ ไม่ได้  ก็เป็นอันว่าจะปฏิบัติธรรมไม่ได้ หรือได้ไม่ดี

ประเด็น. ทำไมต้องแสวงหาที่ หรือสิ่งแวดล้อมที่เหมาะแก่การปฏิบัติธรรม ?