ในร้านกาแฟแห่งหนึ่ง  คราคร่ำด้วยผู้คนมากหน้าหลายตา
และเป็นที่ชุมนุมของกลุ่มนักปั่นที่พักผ่อนหย่อนใจด้วยเช่นกัน

นักปั่น A : เฮ้ยวันนี้ AV เท่าใหร่กันวะ
นักปั่น B : วันนี้แย่อ่ะ AV ไม่ค่อยดี ปั่นไม่ขึ้นเลย
นักปั่น C : เฮ้ยนี่ต้องดูของเรา เซฟไว้แล้วๆ (โชว์แอพสถิติจากมือถือให้เพื่อนดู)
นักปั่น B : เฮ้ยโอ้โหเจ๋งว่ะ AV แบบนี้ทำได้ไงเนี่ย ที่ไหนเนี่ยน่าลองบ้างจัง
นักปั่น C : ญี่ปุ่นๆ แจ๋วป่าว สวยเนอะ (เส้นทางปั่น)
นักปั่น A : สวยจริงว่ะ แต่เราว่ายุโรปก็เด็ดไม่แพ้กันเลยนะ เคยลองยังๆยุโรปน่ะ
นักปั่น C : อยากลองดิ แต่ตังไม่พอว่ะ ยุโรปเนี่ยในฝันเราเลยล่ะ
นักปั่น B : เฮ้ยแต่เราว่าไทยนี่แหละสุดยอดแห่งความท้าทายแล้ว ฝรั่งยังบอกต่อๆกันเลยว่าไทยเนี่ยสุดยอด

ห่างไปอีกสามสี่โต๊ะ กลุ่มนักศึกษาสาวที่ได้ยินการสนทนาแบบตกหล่นไปหลายคำกำลังแอบซุบซิบกัน
"เฮ้ยไอ้กลุ่มนั้นมันคุยกันเรื่องหนังอย่างว่าดังลั่นร้านเลยอ่ะเธอ เอวีๆ ญี่ปุ่น ฝรั่ง ไทย ปั่นไม่ขึ้น กรี๊ดลามก"

ห่างจากโต๊ะของน้องๆนักศึกษาไปอีกโต๊ะ นายกระจอกกำลังสำลักกาแฟพรวดจากคำพิพากษาของกลุ่มสาวนักศึกษาที่มีต่อแก๊งนักปั่น
และไม่รู้จะช่วยแก้ไขให้ยังไงเพราะไม่รู้จักทั้งสองกลุ่มเลย และก็ยอมรับว่าคุยกันดังลั่นร้านจริง

เหตุการณ์สมมุติครับผม เป็นข้อเตือนสติเพื่อนๆนักปั่นว่าศัพท์บางศัพท์กับคนนอกวงการชวนให้เข้าใจผิดได้ง่ายนะเธอว์
และการอยู่ในที่ชุมชนแม้จะมาเป็นกลุ่มก็ต้องเคารพแขกคนอื่นๆที่มาใช้บริการด้วยเช่นกันครับ บางทีเราอาจจะลืมตัวไปว่า
เราส่งเสียงดังกันไปนิดนึง