ตอนนี้เครียดมากเลยครับ เพราะค่อนข้างเครียดกับคำพูดคนอื่น เพราะบางสิ่งที่เราทำมันก็จริงจนเขาต้องนินทา
คือผมเข้ามาเรียนที่มหาลัยแห่งหนึ่ง ซึ่งมีชื่อเสียง และใหญ่พอสมควร เดิมทีเป็นเด็กบ้านนอกครับ ไม่เคยประสบพบเจอ
ประเด็นคือ ผมมักจะชอบทำกิจกรรมของทางคณะ และมหาวิทยาลัยครับ แต่บางทีรู้สึกเหนื่อย ท้อ ไม่มีกำลังใจ
ผมก็เลือกที่จะเลิกทำเสีย เพราะรู้สึกไม่สบายใจ โดยสิ่งที่ผมเจอมาตลอดระยะเวลา 1 ปีที่ผ่านมาคือโดนว่าลับหลังเสมอ
บ้างก็ว่า มั่นใจจนเกินไป, มั่นใจในรูปลักษณ์ของตนเองมากเกินไป, คิดหรือว่าสิ่งที่ทำอยู่นั่นคนชื่นชม, คิดหรือว่าเท่ห์
สิ่งเหล่านี้มันเกิดขึ้นกับผม จนผมไม่อาจทำใจให้สบายได้ จึงได้ตั้งกระทู้ปรึกษาพวกพี่ๆ ทุกท่าน
นิสัยส่วนตัวคือผมเป็นคนปากร้าย เจ้าอารมณ์ และเป็นคนที่ค่อนข้างมีุมุมมองความคิดที่แตกต่างจากคนอื่น และมีจุดยืนที่ชัดเจน
กับแนวทางที่ตัวเองคิด เหมือนผมมีปัญหาทางด้านนี้หรือเปล่านะ? ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันครับ
ผมพยายามเข้าหาเพื่อนๆ แม้จะเป็นการยาก เพราะคำนินทาเหล่านี้มีอิทธิพลต่อความคิดของพวกเขามากมายครับ
หลายคนแทบไม่รู้จักผม แต่ก็แทบจะไม่อยากมองหน้าผมเสียแล้ว แบบนี้ผมรู้สึกแย่ครับ ทำให้ผมแทบไม่อยากออกห้องไปเรียน
ไปทำกิจกรรม หรือไปพบปะเพื่อนฝูงเลย ผมรู้สึกว่า ทนต่อสายตาเหล่านั้นไม่ไหว
หากพี่ๆ ตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ พวกพี่จะจัดการอย่างไรครับ และพอมีวิธีคิดดีดีแนะนำผมไหม ผมค่อนข้างมองโลกในแง่ร้ายครับ
เพราะชีวิตผมเจอแต่หลอกลวง ทำให้พลอยมองคนอื่นไม่จริงใจกับผมไปเสียทีเดียว
ยากจังเลยครับ ชีวิตคนเรา ผมเครียดจัง ผมจะเติบโตไปเป็นผู้ใหญ่ที่ดีได้ไหมล่ะเนี่ยครับ
ขอบคุณพี่ๆ นะครับที่อ่านเรื่องราวของผม และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำทุกๆ คำแนะนำนะครับ
รู้สึกแย่ กับสิ่งที่คนอื่นพูดจาลับหลังเราแย่ๆ ครับ
คือผมเข้ามาเรียนที่มหาลัยแห่งหนึ่ง ซึ่งมีชื่อเสียง และใหญ่พอสมควร เดิมทีเป็นเด็กบ้านนอกครับ ไม่เคยประสบพบเจอ
ประเด็นคือ ผมมักจะชอบทำกิจกรรมของทางคณะ และมหาวิทยาลัยครับ แต่บางทีรู้สึกเหนื่อย ท้อ ไม่มีกำลังใจ
ผมก็เลือกที่จะเลิกทำเสีย เพราะรู้สึกไม่สบายใจ โดยสิ่งที่ผมเจอมาตลอดระยะเวลา 1 ปีที่ผ่านมาคือโดนว่าลับหลังเสมอ
บ้างก็ว่า มั่นใจจนเกินไป, มั่นใจในรูปลักษณ์ของตนเองมากเกินไป, คิดหรือว่าสิ่งที่ทำอยู่นั่นคนชื่นชม, คิดหรือว่าเท่ห์
สิ่งเหล่านี้มันเกิดขึ้นกับผม จนผมไม่อาจทำใจให้สบายได้ จึงได้ตั้งกระทู้ปรึกษาพวกพี่ๆ ทุกท่าน
นิสัยส่วนตัวคือผมเป็นคนปากร้าย เจ้าอารมณ์ และเป็นคนที่ค่อนข้างมีุมุมมองความคิดที่แตกต่างจากคนอื่น และมีจุดยืนที่ชัดเจน
กับแนวทางที่ตัวเองคิด เหมือนผมมีปัญหาทางด้านนี้หรือเปล่านะ? ผมก็ไม่เข้าใจตัวเองเหมือนกันครับ
ผมพยายามเข้าหาเพื่อนๆ แม้จะเป็นการยาก เพราะคำนินทาเหล่านี้มีอิทธิพลต่อความคิดของพวกเขามากมายครับ
หลายคนแทบไม่รู้จักผม แต่ก็แทบจะไม่อยากมองหน้าผมเสียแล้ว แบบนี้ผมรู้สึกแย่ครับ ทำให้ผมแทบไม่อยากออกห้องไปเรียน
ไปทำกิจกรรม หรือไปพบปะเพื่อนฝูงเลย ผมรู้สึกว่า ทนต่อสายตาเหล่านั้นไม่ไหว
หากพี่ๆ ตกอยู่ในสถานการณ์เช่นนี้ พวกพี่จะจัดการอย่างไรครับ และพอมีวิธีคิดดีดีแนะนำผมไหม ผมค่อนข้างมองโลกในแง่ร้ายครับ
เพราะชีวิตผมเจอแต่หลอกลวง ทำให้พลอยมองคนอื่นไม่จริงใจกับผมไปเสียทีเดียว
ยากจังเลยครับ ชีวิตคนเรา ผมเครียดจัง ผมจะเติบโตไปเป็นผู้ใหญ่ที่ดีได้ไหมล่ะเนี่ยครับ
ขอบคุณพี่ๆ นะครับที่อ่านเรื่องราวของผม และขอขอบคุณสำหรับคำแนะนำทุกๆ คำแนะนำนะครับ