สุดยอดความคิดเห็น
ความคิดเห็นที่ 25
arhtapus ถูกใจ, เอนิคุส ถูกใจ, ATmega8 ถูกใจ, 004 ถูกใจ, Cinnamon_Cake ถูกใจ, zenario ซึ้ง, Yuttawat ซึ้ง, สมาชิกหมายเลข 827311 ซึ้ง, Travel Animal ถูกใจ, น้ำแข็งใสเปรี้ยวซ่า ถูกใจรวมถึงอีก 49 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 3
ผมเคยมีความคิดแบบนี้เหมือนกันครับ ปัจจุบันนี้แต่งงานแล้วก็ยังไม่อยากมี เพราะไม่พร้อมเงินหาได้น้อย กว่ารายจ่าย ไม่อยากลำบาก มีกิน มีที่นอนสบาย ๆ ได้เที่ยวบ้างผมก็มีความสุขครับ
ความเห็นส่วนตัว เรื่องการเกิดมาของมนุษย์ จริง ๆ แล้วไม่ใช่เรื่องง่ายเลยครับ ที่จะเกิดมาเป็นคนได้ อสุจิเป็นล้านตัว แต่เกิดมาได้แค่ 1 บางคนเกิดมาก็ไม่สมประกอบ พิกลพิการ เกิดมาก็ต้องต่อสู้กับความแก่ ความเจ็บ การตาย เป็นสิ่งที่ล้วนทำให้ทุกข์ใจ เศร้าใจทั้งนั้น อีกทั้งระหว่างมีชีวิตอยู่ก็ต้องดิ้นรนกับความหิว ไม่รู้จะกินอะไรในมื้อต่อไป เพราะกินดีมาก ๆ ก็เบื่อ เป็นอีกมุมคนที่กลาง ๆ เหมือนกัน
แต่ผมเชื่อว่า มนุษย์ที่เกิดมาเกิดมาเพื่อใช้กรรมครับ กว่าจะมาเป็นมนุษย์ได้นี่ ต้องทำบุญมาพอสมควร จึงได้เป็นมนุษย์ ไม่งั้นก็เป็นลุกหมาลูกแมว แต่เมื่อเป็นมนุษย์แล้วบางคนก็ยังไม่ตระหนักถึงเรื่องนี้ ก็ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อย ไปวัน ๆ กรรมดีไม่สร้าง กรรมขั่วไม่ทำ แค่นั้นพอ แต่หวังว่าสักวันจะมีความสุข
มันไม่เพียงพอครับ
การมีชีวิตหมายถึงการต่อสู้ ชีวิตต้องต่อสู้ตั้งแต่ยังไม่เป็นตัวอ่อนเลยครับ ต้องวิ่งแข่งกับอสุจิตัวอื่นมา เกิดมาได้ก็ต้องสู้กับความรู้สึกต่าง ๆ สู้กันจนตายนั่นแหละครับ
แต่ถ้าตระหนักได้ว่าชีวิตมีเท่านี้ คุณจะรู้สึกมีความสุขกับมันมากครับ และเข้าใจว่าทุกชีวิตมีความสวยงาม บางชีวิตถึงจะแปลกประหลาด พิการไปบ้าง แต่นั่นคือลักษณะที่เป็นจริงที่แสดงออกมาของธรรมชาติครับ มองให้เป็นสุนทรีย์ คุณก็สุนทรีย์กับมัน มองให้ทุกข์ คุณก็ทุกข์ครับ ไม่ต้องปล่อยวาง ไม่ต้องแสวงหา พอใจเท่าที่มี เท่านี้คุณก็สุขมากกว่าใครแล้วครับ
ความเห็นส่วนตัว เรื่องการเกิดมาของมนุษย์ จริง ๆ แล้วไม่ใช่เรื่องง่ายเลยครับ ที่จะเกิดมาเป็นคนได้ อสุจิเป็นล้านตัว แต่เกิดมาได้แค่ 1 บางคนเกิดมาก็ไม่สมประกอบ พิกลพิการ เกิดมาก็ต้องต่อสู้กับความแก่ ความเจ็บ การตาย เป็นสิ่งที่ล้วนทำให้ทุกข์ใจ เศร้าใจทั้งนั้น อีกทั้งระหว่างมีชีวิตอยู่ก็ต้องดิ้นรนกับความหิว ไม่รู้จะกินอะไรในมื้อต่อไป เพราะกินดีมาก ๆ ก็เบื่อ เป็นอีกมุมคนที่กลาง ๆ เหมือนกัน
แต่ผมเชื่อว่า มนุษย์ที่เกิดมาเกิดมาเพื่อใช้กรรมครับ กว่าจะมาเป็นมนุษย์ได้นี่ ต้องทำบุญมาพอสมควร จึงได้เป็นมนุษย์ ไม่งั้นก็เป็นลุกหมาลูกแมว แต่เมื่อเป็นมนุษย์แล้วบางคนก็ยังไม่ตระหนักถึงเรื่องนี้ ก็ใช้ชีวิตเรื่อยเปื่อย ไปวัน ๆ กรรมดีไม่สร้าง กรรมขั่วไม่ทำ แค่นั้นพอ แต่หวังว่าสักวันจะมีความสุข
มันไม่เพียงพอครับ
การมีชีวิตหมายถึงการต่อสู้ ชีวิตต้องต่อสู้ตั้งแต่ยังไม่เป็นตัวอ่อนเลยครับ ต้องวิ่งแข่งกับอสุจิตัวอื่นมา เกิดมาได้ก็ต้องสู้กับความรู้สึกต่าง ๆ สู้กันจนตายนั่นแหละครับ
แต่ถ้าตระหนักได้ว่าชีวิตมีเท่านี้ คุณจะรู้สึกมีความสุขกับมันมากครับ และเข้าใจว่าทุกชีวิตมีความสวยงาม บางชีวิตถึงจะแปลกประหลาด พิการไปบ้าง แต่นั่นคือลักษณะที่เป็นจริงที่แสดงออกมาของธรรมชาติครับ มองให้เป็นสุนทรีย์ คุณก็สุนทรีย์กับมัน มองให้ทุกข์ คุณก็ทุกข์ครับ ไม่ต้องปล่อยวาง ไม่ต้องแสวงหา พอใจเท่าที่มี เท่านี้คุณก็สุขมากกว่าใครแล้วครับ
SteamPower ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 705080 ถูกใจ, Joe Frazier ถูกใจ, SnowySaber ถูกใจ, เซนทาโร่ ถูกใจ, Yuttawat ถูกใจ, Travel Animal ถูกใจ, ลูกลิงถือกะปุ๊กลุ๊ก ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 818354 ถูกใจ, -อับดุลเอ้ย!--ถามอะไร--ตอบได้- ถูกใจรวมถึงอีก 32 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 51
พวกเขากำลังจะครองประเทศไทยแล้ว 
จาก http://topicstock.ppantip.com/siam/topicstock/2011/04/F10449073/F10449073.html#84
จาก http://topicstock.ppantip.com/siam/topicstock/2011/04/F10449073/F10449073.html#84
สมาชิกหมายเลข 6095458 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 3846132 ขำกลิ้ง, Aikon ขำกลิ้ง, PttAoT ขำกลิ้ง, วุฒิแพร ขำกลิ้ง, ปิดพัดลมเปิดแอร์ ขำกลิ้ง, SUMMT1 ถูกใจ, Ephraim ทึ่ง, sehen ถูกใจ, yai6000 ถูกใจรวมถึงอีก 34 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
ความคิดเห็นที่ 52
การไม่มีลูกทำให้พลาดประสบการณ์หลายๆอย่าง
ถ้าทุกวันนี้ไม่มีลูกจะไม่มีวันรับรู้ได้เลย
และไม่ว่าจะยังไงลูกก็ไม่สามารถรักและห่วงหาพ่อแม่ได้เท่าที่พ่อแม่รักและห่วงหาลูก(กรณีพ่อแม่ลูกแบบปกติคน)
คนที่มีลูกจริงๆน้อยคนที่จะคิดพึ่งพาลูกเพราะตระหนักแล้วว่าไม่ว่าจะยังไงเมื่อลูกเติบโตเค้าก็ต้องไปตามทางของเค้าไปดูแลลูกของเค้า
เหมือนที่เราเติบโตและมีลูกดูแลลูกของเรา
ขอให้ท่านลองมีลูก แล้วจะเลิกคิดเลิกถกเรื่องอจินไตยเหล่านี้
ตรงกันข้ามท่านจะคิดหาทางสร้างทำให้โลกและสังคมน่าอยู่ขึ้นอย่างเป็นรูปธรรมเพื่อรองรับอนาคตลูกหลานของท่านเอง
ถ้าทุกวันนี้ไม่มีลูกจะไม่มีวันรับรู้ได้เลย
และไม่ว่าจะยังไงลูกก็ไม่สามารถรักและห่วงหาพ่อแม่ได้เท่าที่พ่อแม่รักและห่วงหาลูก(กรณีพ่อแม่ลูกแบบปกติคน)
คนที่มีลูกจริงๆน้อยคนที่จะคิดพึ่งพาลูกเพราะตระหนักแล้วว่าไม่ว่าจะยังไงเมื่อลูกเติบโตเค้าก็ต้องไปตามทางของเค้าไปดูแลลูกของเค้า
เหมือนที่เราเติบโตและมีลูกดูแลลูกของเรา
ขอให้ท่านลองมีลูก แล้วจะเลิกคิดเลิกถกเรื่องอจินไตยเหล่านี้
ตรงกันข้ามท่านจะคิดหาทางสร้างทำให้โลกและสังคมน่าอยู่ขึ้นอย่างเป็นรูปธรรมเพื่อรองรับอนาคตลูกหลานของท่านเอง
Joe Frazier ถูกใจ, เซนทาโร่ ถูกใจ, Yuttawat ถูกใจ, Travel Animal ถูกใจ, Jaw_m ถูกใจ, KapampaBlue ถูกใจ, szworker ถูกใจ, ChineseBoy ถูกใจ, a fat cat in a hat ถูกใจ
ความคิดเห็นที่ 94
เราตั้งใจที่จะไม่มีลูกนะ
แต่เหตุผลของเราแตกต่างจากความเห็นอื่น ๆ
เราไม่ได้คิดถึงพันธุกรรม , การสืบสกุล , หรือเวรกรรมใด ๆ
หากแต่คิดถึงสังคมบนโลกที่เต็มไปด้วยการแข่งขัน
และสิ่งแวดล้อมที่ไม่น่าอยู่เอาเสียเลย
เพราะเราคิดว่า . .
ถ้าเรามีลูกเราก็คงจะรักลูกมาก ๆ
แต่พอคิดถึงทรัพยากรบนโลกที่มีจำกัด ,
สังคมโหดร้ายที่เต็มไปด้วยการต่อสู้แข่งขันกันตลอดเวลา
เราสงสารลูกอ่ะ . . ไม่อยากเห็นเขาเหนื่อย , ผิดหวัง , หรือเสียใจ
เลยตั้งใจว่าจะไม่มีลูกดีกว่า . . เพราะไม่อยากให้ตัวเองเป็นทุกข์
ไม่อยากสร้างบ่วงให้เกิดขึ้นมา
แต่เหตุผลของเราแตกต่างจากความเห็นอื่น ๆ
เราไม่ได้คิดถึงพันธุกรรม , การสืบสกุล , หรือเวรกรรมใด ๆ
หากแต่คิดถึงสังคมบนโลกที่เต็มไปด้วยการแข่งขัน
และสิ่งแวดล้อมที่ไม่น่าอยู่เอาเสียเลย
เพราะเราคิดว่า . .
ถ้าเรามีลูกเราก็คงจะรักลูกมาก ๆ
แต่พอคิดถึงทรัพยากรบนโลกที่มีจำกัด ,
สังคมโหดร้ายที่เต็มไปด้วยการต่อสู้แข่งขันกันตลอดเวลา
เราสงสารลูกอ่ะ . . ไม่อยากเห็นเขาเหนื่อย , ผิดหวัง , หรือเสียใจ
เลยตั้งใจว่าจะไม่มีลูกดีกว่า . . เพราะไม่อยากให้ตัวเองเป็นทุกข์
ไม่อยากสร้างบ่วงให้เกิดขึ้นมา
สมาชิกหมายเลข 6095458 ถูกใจ, สมาชิกหมายเลข 5516677 ถูกใจ, nannan7 ถูกใจ, SteamPower ถูกใจ, shalimar ถูกใจ, ฉันคือสายลม ถูกใจ, Joe Frazier ถูกใจ, pteranodon ถูกใจ, สงบงาม ถูกใจ, lavender_may ถูกใจรวมถึงอีก 2 คน ร่วมแสดงความรู้สึก
แสดงความคิดเห็น
การเกิด เป็นจุดเริ่มต้นของการ เจ็บ แก่ ตาย แล้วทำไมจึงอยากมีลูก
ในวัยเด็ก ผมผ่านความทุกข์เพราะไม่เข้าใจกับที่บ้าน
แม้จะย่างสามสิบแล้ว ผมก็ยังกลัวคนรอบข้าง ผมกลัวการมีเพือน มีลูก
แฟนผมอยากมีลูก เค้าไม่อยากเหงาตอนแก่
เค้าเคยเปรยๆ เค้าอาจจะเลิกกับผมได้ ถ้าตกลงกันไม่ได้
ผมเคยลองใจต่อรองว่า งั้นเลิกแต่งหน้าสิ แล้วผมจะยอมมีลูก เค้าก็ทำไม่ได้ ผมยิ่งไม่เข้าใจ
เอ้อ ทำไมคนเราต้องมีลูก ผมเห็น ลูกนั้น พอโตขึ้น เวลาที่ให้พ่อแม่ก็น้อย
เดือนนึงกลับบ้านทีนึง ก็นับว่าเยอะแล้ว
มันมีหลายปัจจัยจริงๆว่า ลูกเราจะออกมาดีเหรอไม่ดี หรือโอกาสในการอยู่ด้วยกันจะมีมั้ย
ผมเห็นพ่อแม่ผมขับรถไปเยี่ยมย่าเป็นร้อยกิโล ก็ปีละสองสามครั้ง อยู่ไม่ถึงวัน
บั้นปลายชีวิต ก็ไม่ได้เจอกันแบบนี้ แล้วเราคาดหวังอะไรจากลูก
เราเลี้ยงเค้าช่วงวัยเรียน ก็ต้องลุ้นตลอด สอบตก สอบไม่ติด
พอเข้ามหาลัยก็ติดเพื่อน ไม่ได้เจอกัน ทำงานก็ห่างกัน
คนเป็นพ่อเป็นแม่ แค่อยากให้ลูกเป็นคนดี พอแล้วหรือ เช่นนั้นก็ไม่ต้องฝากเข้าโรงเรียน หรือให้พิเศษหรอกใช่มั้ย
คนใกล้ตัวผม พี่น้องห้าคน มีดีที่ดูแลแม่ที่ป่วยหนักแค่คนเดียว ที่เหลือพอไปมีครอบครัวแล้วก็ไม่ให้ความสำคัญ
ในเมื่อไม่รู้ว่าตอนแก่มันจะมาดูแลเรามั้ย เราจะไปคาดหวังทำไม ถึงตอนแก่จะเป็นยังไงชีวิตมันมีทางของมัน
อีกมุมหนึ่ง คนเราเกิดมาก็มีทุกข์เป็นอารมณ์พื้นฐาน ยังไงผมดันเกิดมาแล้ว คงทำได้แค่ทำให้ดีที่สุด
แต่เมื่อรู้แล้ว เราจะสร้างอีกคนมาทำไม
และอีกมุมหนึ่ง ผมว่ามันเป็นสัญชาตญาณใน DNA ที่หลอกว่าเราจะ Fin ถ้าเราได้มีลูก
เหมือนที่บอกให้ปลาแซลมอนว่ายทวนน้ำไปวางไข่ แล้วหมดแรงตาย