แต่ก่อนชีวิตเจอเรื่องร้ายๆมามาก นานหลายปีติดกัน  จนครั้งนึงรู้สึกรับไม่ได้กับสิ่งที่เกิดขึ้น ไปพบจิตแพทย์เหมือนเดิมๆทุกวันรับยามากขึ้น แต่ก็ไม่สามารถลืมเรื่องเลวร้ายได้  นอนฝันร้าย คิดวนเวียนจน กลายเป็นโรคซึมเศร้าและโฟรเบียสังคม เป็นอยู่นาน5ปี ร้องไห้ทุกวันจนน้ำตาไม่มีไหลออกมา

ทำยังไงก็ไม่ดีขึ้นขึ้น จนวันนึงคิดว่า ฉันจะลืมเรื่องทุกอย่างที่เกิดขึ้น  เขียน ภาพวงจร ทุกสิ่งที่สามารถ ทำให้ให้โยงไปหาเรื่องร้ายๆนั้น  และค่อยๆลบภาพ และทุกสิ่งทุกอย่างออกไป

เคยมีปัญหากับเพื่อนที่มหาลัย  ก็ลบภาพเพื่อน ความทรงจำเกี่ยวกับเพื่อนคนนั้น  ลบภาพเพื่อนของเพื่อน ลบภาพอาจารย์ที่คุยกับเพื่อน  ลบภาพมหาลัย  ค่อยๆลบย้อนๆๆๆๆไป

จนมาถึงวันนึงที่ลืมจริงๆ  นึกไม่ออกว่ามีเพื่อนชื่ออะไรบ้าง หน้าตาเป็นอย่างไร  ความรู้ที่เรียนมา   หายไปหมดทุกสิ่งทุกอย่าง

เมื่อลืมได้ ก็เริ่มใช้ชีวิตใหม่ได้   เริ่มใหม่ทุกอย่าง

จนเมื่อเร็วๆนี้มีปัญหาที่ทำงานเพราะว่าตัวเองป่วยเป็นซึมเศร้าที่ทำงานรับไม่ได้ที่เราดูหงุดหงิดขึ้นนิดๆ  แล้วก็มีปัญหากัน   เราเสียใจมากผ่าน ที่เค้าไม่ยอมรับผู้ป่วยซึมเศร้า  พยายามฆ่าตัวตายกินยาไปเยอะ  แต่ไม่ตาย เมื่ออารมณ์ดีขึ้น เรากลับลืมเรื่องทุกอย่างไปหมดเลย  นึกไม่ออกว่าเกิดอะไรขึ้นบ้าง  คือพี่ชายเราต้องมาเล่าให้ฟังตั้งแต่ต้น


ทำให้คิดถึงเรื่องที่ว่า   เราไม่มีความทรงจำในวัยเด็กจนถึงม.ต้นเลย  เป็นภาพลางๆ  แต่ระบุอะไรไม่ได้สักอย่าง อาจเป็นเพราะตอนเด็กเราต้องเคยเจอเรื่องร้ายๆมาแน่ๆเลย

และเมื่อวานนี้เราโดนเพื่อนที่ทำงาน(พี่เค้าไม่เต็ม) มาด่า และอาละวาดใส่  เราโมโหมาก  แต่ไม่ได้แสดงอาการกร้าวร้าว  เพราะตัวเองรู้อยู่แก่ใจว่าพี่เค้าสติไม่ดี   ก็พยายามพูดกับเค้าดีๆ  แต่พี่เค้าไม่ยอมฟัง เริ่มอาละวาดด่ากราดใส่เราเสียๆหายๆ  เราก็ปรี๊ดแตก

ตัวสั่น มือสั่น  ใจสั่น  หัวใจเต้นแรง ปากสั่น  แก้มกระตุก  รู้สึกอยู่ไม่สุก เดินไปเดินมา คือโกรธแต่ทำอะไรไม่ได้ ด่าไม่ได้ อาละวาดไม่ได้ เพราะเราไม่อยากมีปัญหากับเพื่อนร่วมงาน  จากนั้นก็ไปโทรศัพท์หาเจ้านายว่า รับไม่ได้แล้วกับพฤติกรรมแบบนี้ ก็พูดด้วยความโกรธเสียงสั่นจนควบคุมไม่ได้  ประมาณ5นาที  จากนั้นพออารมณ์สงบลง  เราถึงรู้ตัวว่า  เราจำอะไรไม่ได้เลยว่าก่อนที่เราจะโดนเค้าด่าเราทำอะไรอยู่ระหว่างที่เราเดินไปเดินมาเราทำอะไรบ้าง   อาจเรียกว่าไม่มีสติได้ใช่มั้ย  คือนึกยังไงก็นึกไม่ออก  ต้องให้น้องที่อยู่ในเหตุการณ์ลำดับภาพให้

พอเช้าวันรุ่งขึ้นเราก็จำไม่ได้แล้วว่า พี่เค้าตะคอกและอาละวาดอะไรใส่เรา   เรารู้แค่ว่า เค้าด่าเราแล้วเราโมโหมากๆ  แต่เจ้านายก็เคลียร์ปัญหาให้  

แล้วเราก็แฮปปี้ดี

ไม่รู้ว่าเกิดจากอะไรทำไมสมองถึงได้ทำการลบภาพเอง  มันจะดีไหมกับชีวิตที่เหลืออยู่