หน้าเปิด

จากสองตอนที่แล้ว คายูระโทรบอกฮายาเตะเรื่องที่นางิหายไป ฮายาเตะก็เข้าใจคิดว่านางิกำลังนั่งรถบัสไปฮาโกดาเตะซะอีก คายูระบอกก็ควรเป็นแบบนี้และบอกฮายาเตะเรื่องที่เกิดขึ้นคือเธอคิดว่านางิขึ้นรถมากับเธอแล้วแต่พอรู้ตัวอีกทีดันกลายเป็นอิสึมิแทน คายูระบอกฮายาเตะคงไม่เข้าใจสถานการณ์แต่บอกเลยว่ามันเป็นอะไรที่รวดเร็วปานสายฟ้าแลบจน... ฮายาเตะพอเข้าใจเลยบอกไม่ต้องย้ำก็ได้ คายูระเองบอกจะไปหานางิกับอิสึมิดูเอง ฮายาเตะก็ขอบคุณที่ช่วย แต่พูดๆไม่ทันไรสายก็เงียบไปครู่หนึ่งจนคายูระรู้ตัวอีกทีปรากฎว่าอิสึมิก็หายไปอีกคนแล้วทำเอาฮายาเตะพูดไม่ออกเลย

พอวางสาย ลูกะก็รู้เรื่องที่นางิหายไปแล้วเหมือนกันเลยถามฮายาเตะว่าจะไม่ไปช่วยเหรอ ฮายาเตะบอกนางิไปถึงฮอกไกโดเชียวนะไกลจนลูกะเองก็พอเข้าใจ อีกอย่างคือฮายาเตะเชื่อใจนางิ เมื่อนางิบอกเธอได้ตัดสินใจด้วยตัวเองแล้วว่าจะเอาตัวรอดเอาเอง เพราะงั้นฮายาเตะก็เลยมั่นใจว่านางิจะเอาตัวรอดได้ แถมฮายาเตะบอกอีกอย่างคือนางิมีโชคเรื่องการตัวรอดจนน่าตกใจเลย ลูกะก็งงๆ ฮายาเตะบอกเมื่อไรที่คับขันนางิมักจะเอาตัวรอดได้ตลอด บอกเลยว่าตอนนี้นางิเองก็อาจจะกำลังโชคดีอยู่ก็ได้

แต่ในขณะที่ฮายาเตะพูดนั้นนางิกำลังนั่งอยู่บนรถลัมโบร์กีนีที่วิ่งด้วยความเร็วสูงทำเอานางิได้แต่หน้าซีดนั่งนิ่งหลังติดเบาะ แม้จะทางโค้งก็ไม่หวั่นยังดริฟได้อย่างเซียนทำเอานางิพูดได้แค่ว่า....

นางิ: กรี๊ดดดดดดดดด!!!!

หลังจากนั่งรถปานนั่งรถไฟเหาะมาจนสว่าง นางิก็ตื่นขึ้นมาอย่างงงๆมองเห็นรถที่จอดอยู่มองไปเห็นทะเลญี่ปุ่นที่พระอาทิตย์กำลังขึ้น แต่นางิลองพิจารณาดูก็คิดว่าวิวที่เห็นไม่ใช่ทะเลญี่ปุ่นแน่แต่คงเป็นทะเลสาบบิวะมากกว่า นั้นหมายความว่าเดินทางจากฮอกไกโดมาถึงชิงะในคืนเดียวเลย ยิ่งพอนางินึกถึงการเดินทางสุดระทึกเมื่อคืนแล้วก็ทำเอาตัวสั่นพูดขอบคุณพระเจ้าที่เธอยังมีชีวิตรอดเลยทีเดียว

ตอนนั้นเองก็มีคนพูดกับนางิบอกว่ามันต้องแน่นอนอยู่แล้ว เพราะรถคันนี้คือลัมโบร์กีนีเชียวนะ นั้นคือเจ้าของรถหญิงสาวที่นางิขอให้ช่วยเหลือ เธอบอกเลยว่าความเร็วสูงสุดของลัมโบร์กีนีคือ 350 กิโลเมตรต่อชั่วโมง เพราะงั้นจะขับให้เร็วถึง 300 กิโลเมตรต่อชั่วโมงก็เรื่องง่ายๆ พูดได้อย่างภูมิใจเลยว่าไม่มีปัญหาอะไรทั้งนั้น แต่นางิโวยเลยว่า...

นางิ: ก็มีปัญหากับกฎหมายยังไงเล่า ยัยบ้า!!!! (ตะโกนด่าพร้อมปาเบาะรองเสริมใส่หน้าเลย)

หญิงสาวก็โวยกลับว่าทำกับคนที่ช่วยชีวิตแบบนี้ได้ไง นางิก็โวยกลับบอกช่วยชีวิตงั้นเหรอเกือบจะฆ่ากันสิไม่ว่า เธอก็บอกกะอีแค่เร็ว 300 กิโลเมตรต่อชั่วโมงไม่ตายหรอก นางิก็โวยอีกว่าแล้วถ้าเกิดอุบัติเหตุจะว่าไง

หญิงสาวก็เลยบอกไม่เห็นเป็นไรเลย ถ้านางิเกิดบาดเจ็บขึ้นมาเธอก็จะรักษาให้เอง นางิเลยแปลกใจว่าเป็นหมองั้นเหรอ เธอก็บอกใช่ เธอเป็นหมอชื่อ คุโรสุ เป็นหมอพเนจร นางิก็งงที่ว่าหมอพเนจร คุโรสุบอกเธอจะช่วยเฉพาะคนป่วยที่อยากจะช่วย บอกว่าเธอเป็นแบล็คแจ็คในยุคนี้ก็ว่าได้ นางิถึงกับแอบคิดเลยว่าช่างอวดตัวเองซะเหลือเกิน

แต่ยังไงนางิก็ขอบคุณที่ช่วยเธอ คุโรสุบอกไม่ต้องกังวลเรื่องนั้นก็ได้มันเป็นเรื่องปกติที่คนเป็นหมอต้องช่วยใครสักคนที่ต้องการความช่วยเหลือ แต่นางิก็ย้อนคำพูดกลับเลยว่าพึ่งบอกว่าจะช่วยเฉพาะคนที่อยากช่วยไม่ใช่เหรอไง คุโรสุก็บอกให้เงียบไปเลยคิดว่ามันเป็นสามัญสำนึกก็ได้ แล้วเธอก็บอกหมดเวลาพักแล้วเดี๋ยวจะไปต่อเลยพร้อมกับยื่นน้ำกระป๋องให้นางิ แต่นางิก็ถามแบบเกรงใจว่าคุโรสุคงไม่ได้พาเธอไปถึงเกียวโตจริงๆใช่มั้ยงั้นพาเธอไปส่งถึงซัปโปโรก็ได้ แต่คุโรสุบอกไม่เป็นไรเพราะเธอมีธุระที่ไคไซพอดี(ภูมิภาคเกียวโต โอซาก้า) และก่อนที่จะออกเดินทางอีกครั้งคุโรสุไหว้โทริอิที่อยู่กลางทะเลสาปจึงออกเดินทางไปเกียวโตต่อ

ด้านฮายาเตะที่นั่งเงียบๆที่ระเบียงมองท้องฟ้ายามค่ำคืนแบบเหม่อลอย ตอนนั้นลูกะเข้ามาบอกเลยว่าฮายาเตะก็เป็นห่วงใช่มั้ยล่ะ บอกฮายาเตะคงเป็นห่วงจนนอนไม่หลับแบบนี้งั้นก็ทิ้งเธอแล้วไปช่วยซะสิ ฮายาเตะก็ได้แต่หัวเราะเล็กๆ ฮายาเตะบอกถึงแบบนั้นแต่เขาคิดว่านางิจะต้องโกรธแน่ถ้าเขาไปช่วย ลูกะเลยขอถามคำถามฮายาเตะว่า...

ลูกะ: นายคิดจะ... เป็นพ่อบ้านของนางิไปตลอดเลยเหรอไง

คำถามของลูกะทำเอาฮายาเตะเงียบไปครู่หนึ่งและหันมองหน้าลูกะ ลูกะก็ยังคงจ้องฮายาเตะรอคำตอบ ฮายาเตะเลยตอบว่าเขาเองก็ไม่คิดจะเป็นไปตลอดหรอกทำเอาลูกะแปลกใจเหมือนกัน

ฮายาเตะบอกเขาบอกว่าจะปกป้องนางิไม่ว่าอดีตหรืออนาคต แต่เขาเองก็คิดว่าจะมีวันหนึ่งที่นางิไม่ต้องการการปกป้องจากเขาอีกต่อไป นั้นคือเมื่อเขาจ่ายหนี้ 150 ล้านเยนหมดแล้ว และนางิเมื่อนางิสามารถที่จะใช้ชีวิตอย่างมีความสุขได้ด้วยตัวเอง เมื่อนั้นเขาก็จะลาออกจากการเป็นพ่อบ้านของนางิ

ฮายาเตะ: และผมคิดว่า...
ฮายาเตะ: วันนั้น...
ฮายาเตะ: คงอีกไม่นานแล้ว

ขณะที่ฮายาเตะพูดลมก็พัดมาที่ปฏิทินมายังเดือนธันวาคม วันที่ 24 ธันวาคม วันที่ฮายาเตะได้เจอกับนางิ

อีกด้านทางคายูระ....ก็ยังคงตามหานางิและ...อิสึมิต่อไป

จบตอน