เรื่องเกิดมาสองวันแล้วคะ ที่สนามบินแห่งหนึ่งคะ ขอไม่บอกจังหวัดนะ
คือตรงที่รอขึ้นเครื่องจะมีเก้าอี้ และมีทางเดินเล็กๆระยะกว้างจะห้าสิบถึงหกสิบเซนคะ
ตรงผนังมีช่องเสียบสายไฟคะ
คือมีผู้หญิงคนนึงชาร์ตไอโฟนอยู่ แล้วตัวปลั๊กเสียบอยู่ระดับตาตุ่มคะ สายพาดไปตรงเก้าอี้ซึ่งผู้หญิงคนนั้นกำลังกดเล่นอยู่
นึกออกรึปล่าวคะ คือมันจะเหมือนเป็นตัวกั้นคะ ใครเดินผ่านไม่ทันดูก็ต้องชนคะ
จะเรียกอะไรดีอ่า เพราะคงไม่ใช่สะดุด ยังไงแรงคนเดินก็มากกว่าสายเสียบโทรศัพท์
อีกอย่างสายสั้นด้วย กระเด็ดเลย
คือว่าเราเดินผ่านลากที่สายและตัวไอโฟนหลุดจากมือคนนั้นคะ ตกลงพื้น
คือเราไม่เห็นจริงๆสาบาน พอชนเราก็รู้สึกตัวแล้วก็ขอโทดทางนู้น โทรศัพท์กระเด็ดไปเล็กน้อย
เราก็วิ่งไปหยิบให้พร้อมกับขอโทดขอโทดตอนชน ตอนวิ่งไปหยิบโทรศัพท์ให้เราก็ขอโทดนะ
พูดคำว่าขอคะหลายรอบจริงๆคะ แต่เรื่องไม่จบคะ เอาเป็นว่าเหตุการณ์หลังจากนี้เราไม่เล่านะ
คือเราไม่ได้ตั้งใจจริงๆสาบาน นอนคิดมาสองวันว่าเหตุการณ์แบบนี้เราผิดหรือทางนู้นผิด
เรื่องจบลงด้วยทางนู้นต้องรีบไปขึ้นเครื่อง เลยไม่มีอะไรมากไปกว่าเราโดนด่า
คือเราไม่อยากพูดว่าฝั่งนู้นไม่มีมารยาทหยาบคายมาด่าเราว่าทำโทรศพท์เค้าตก
คือที่นอนไม่หลับ เครียดเพราะคิดว่าแล้วปล่อยให้เค้าด่าทำไม มันทางสาธารณะ
นี่เราใจเย็นไม่โต้ตอบหรือว่าซื่อบื้อหรือว่าอะไรคะ