ในยุคกรุงสุโขทัย สมัยพ่อขุนรามคำแหงมหาราช ร่วมสมัยเดียวกับยุคกุบไลข่านของมองโกล ที่ตีชิงอาณาจักรมาได้ครึ่งค่อนเอเชีย

สงสัยว่าหากกุบไลข่านคิดจะบุกตีเมืองทางใต้จริงๆ พ่อขุนรามคำแหงมหาราชจะรักษาเมืองสุโขทัยไว้ได้นานเท่าใด?

มีโอกาสแค่ไหน ที่หัวเมืองพันธมิตร (ศิษย์ร่วมสำนักวิชาการเดียวกันคือ พ่อขุนเม็งรายและพ่อขุนงำเมือง) จะเข้าช่วยเหลือสุโขทัย (ที่จริงคงต้องช่วยกันรบ เพราะถ้ามองโกลเข้ามาตีแถบนี้ ทั้งสองเมืองของพ่อขุนเม็งรายและพ่อขุนงำเมือง ก็ต้องถูกตีไปพร้อมๆกับสุโขทัยด้วยอยู่แล้ว)

จริงอยู่ว่ากว่ามองโกลจะฝ่าฟันสภาพภูมิประเทศลงมาทางใต้ ผ่านความทุรกันดารของภูมิประเทศและไข้ป่า ลงมาถึงหัวเมืองทางใต้ได้ ก็น่าจะลำบากมาก แต่หากฝ่ามาถึงได้ และเจอการต้านทานทัพมองโกลจากอาณาจักรของสามกษัตริย์ ที่เป็นพันธมิตรกัน ได้แก่พ่อขุนรามคำแหงมหาราช พ่อขุนเม็งราย และพ่อขุนงำเมือง ที่คงจะใช้ประโยชน์จากความชำนาญสภาพภูมิประเทศมากกว่าพวกมองโกล ซุ่มรบแบบกองโจรเป็นหลัก อย่างนี้จะสามารถยืนระยะต้านทานทัพมองโกลได้สักเท่าไหร่?

ที่สำคัญ ทั้งสามกษัตริย์ ก็เป็นศิษย์ร่วมสำนักเดียวกัน เรียนวิชาการศาสตร์มาจากอาจารย์ทิศาปาโมกข์รุ่นราวคราวเดียวกัน กล่าวกันว่า ได้ศึกษามาเจนจบครบถ้วนทั้งรัฐศาสตร์ และยุทธศาสตร์ จนสำเร็จการศึกษา กลับไปปกครองบ้านเมืองกันทั้งสามพระองค์ นั้น วิชาพิชัยสงครามที่ได้ศึกษามา จะเป็นความรู้ให้ทั้งสามพระองค์ พอจะใช้เป็นพื้นฐานในการยันทัพมองโกลได้บ้างหรือเปล่า (แต่ในความเห็นของผม คิดว่าคงยาก เพราะว่าอาจารย์ทิศาปาโมกข์ ที่ประสิทธิ์ประสาทวิชาพิชัยสงครามให้ทั้งสามพระองค์ ก็คงจะไม่เคยเห็นทัพมองโกลมาก่อน คงจะไม่ได้ยกเป็น Case study มาให้ทำการศึกษาแน่ๆ สรุปว่าทั้งสามพระองค์ คงต้องดัดแปลงเอากับสถานการณ์ตรงหน้า นาทีต่อนาทีแน่ๆ)

ขอความอนุเคราะห์ท่านผู้รู้ ได้โปรดวิเคราะห์วิจารณ์ เพื่อประโยชน์ในเชิงวิทยาการต่อไป ขอขอบคุณครับ