สาเหตุสำคัญที่ทำให้ภาษาละตินและภาษาฝรั่งเศสมีอิทธิพลต่อกฎหมายระหว่างประเทศ เนื่องจากพัฒนาการด้านองค์ความรู้ในด้านกฎหมายระหว่างประเทศ นับครั้งแต่ศตวรรษที่ 18 เป็นต้นมา ศูนย์กลางอยู่ที่ฝรั่งเศส (มหาวิทยาลัยปารีส)  หลังจากที่ก่อนหน้านี้อยู่ที่เนเธอร์แลนด์ ซึ่งมีผู้เชี่ยวชาญด้านกฎหมายระหว่างประเทศที่ได้รับการยกย่องให้เป็นบิดาแห่งกฎหมายระหว่างประเทศ คือ Hugo Grotius   แต่หลังจากนั้น ฝรั่งเศสมีการพัฒนาศาสตร์ของกฎหมายระหว่างประเทศอย่างรวดเร็ว โดยเฉพาะหลักด้านสนธิสัญญาและเรื่องเกี่ยวกับที่มาและการบังคับใช้กฎหมายระหว่างประเทศ โดยมีศาสตราจารย์เชี่ยวชาญโดยเฉพาะจากมหาวิทยาลัยปารีส  ฉนั้น ตำราและองค์ความรู้มากมายถูกเขียนขึ้นเป็นภาษาฝรั่งเศสและละติน บุคลากรจากทั่วโลกที่มีชื่อเสียง ล้วนแล้วแต่จบมาจากฝรั่งเศส ก็ย่อมคุ้นชินกับภาษาฝรั่งเศสอยู่แล้ว  อีกทั้งการตั้งศาลโลก ก็มีการกำหนดเลยว่าให้ภาษาฝรั่งเศสและอังกฤษเป็นภาษาที่ใช้ในศาลโลก
      นอกจากฝรั่งเศสจะมีชื่อเสียงในด้านองค์ความรู้ของกฎหมายระหว่างประเทศแล้ว ยังมีชื่อเสียงในด้านกฎหมายมหาชนที่ปูรากฐานมานับตั้งแต่แนวคิดของ Montesquieu และกฎหมายปกครองและกฎหมายอาญาก็มีชื่ือเสียงอีกเช่นกัน ฝรั่งเศสจึงถือได้ว่าเป็นต้นแบบของประเทศที่ยึดการใช้ระบบศาลแบบซีวิลลอว์ (Civil Law)
      ส่วนเยอรมนีนั้น จะมีชื่อเสียงทางด้านกฎหมายแพ่ง เนื่องจากก่อนที่ประเทศเยอรมนีจะมีประมวลกฎหมายแพ่งอย่างเป็นทางการ เยอรมันีได้มีการศึกษากฎหมายของโรมันอย่างเข้มข้น แถมมีการนำหลักการที่ว่ากฎหมายควรมาจากจิตวิญญาณของปวงประชามาเป็นหลักหมายสำคัญในการร่างกฎหมาย (Volkgeist) จึงถือว่ามีการนำมาประยุกต์ใช้อย่างสมบูรณ์ที่สุดประเทศหนึ่ง นอกจากนี้ เยอรมนีก็โดดเด่นด้านกฎหมายปกครองไม่น้อยไปกว่าฝรั่งเศส