เพิ่งย้ายมาอยู่ในหมู่บ้านนี้ครบรอบ 3 ปีแล้ว เจอเหตุการณ์แบบนี้มานับครั้งไม่ถ้วน
กลุ่มเด็กๆ แถวบ้าน (อายุประมาณ 3-12 ขวบ)
- มักจะมาเล่นหน้าบ้านเราและคอยดึงต้นไม้ ดอกไม้ (เฟื่องฟ้า, เล็บมือนาง) ที่อยู่ในรั้วบ้าน ออกมาทิ้งเกลื่อนถนน (ถนนในซอย) แล้วก็เป็นหน้าบ้านเราเองนะแหล่ะ
- ปาของเล่น เศษกระถางต้นไม้แตก เข้าไปใส่หมาในรั้วบ้าน เอาไม้ไปฟาดรั้ว เมื่อหมามันเห็นแบบนั้น มันก็ต้องเห่าเสียงดัง ทำให้คนอื่นรำคาญหมาเรา
- ทิ้งขยะ พวกเศษกระป๋องน้ำอัดลม ขวดนมเปรี้ยว กล่องชาเขียว ถุงขนม และต้นไม้ใบหญ้าของบ้านเราเอง เกลื่อนหน้าบ้านเราไปหมด
เคยถามกับพวกผู้ปกครองเด็กเหล่านั้นแล้ว ว่าใครเล่นแบบนี้ แต่ไม่มีใครยอมรับ เราจึงบอกกับผู้ปกครองเด็กเหล่านั้นว่าช่วยบอกลูก หลาน ด้วยว่าอย่าทำแบบนี้อีก แต่ก็เราก็เจอสภาพนี้ตลอด ไม่รู้ว่าว่าพวกพ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย (มีทุกวัย) ไม่ได้อบรมสั่งสอนจริงๆ หรือว่าสอนแล้วเด็กมันยังไม่จำก็ไม่รู้นะ แต่มันก็น่าจะต้องมีวิธีจัดการสิ ไม่ใช่ปล่อยให้มันเป็นปัญหาอยู่แบบนี้ โดยบอกว่า "ก็แค่เด็กมันเล่น"
ตอนนี้เราก็เป็นทั้งแม่และเป็นทั้งลูก เราก็ไม่เคยไปทำแบบนี้กับใคร และลูกเราก็ไม่เคยไปทำแบบนี้กับใครเหมือนกัน
วันนี้เราเลิกงานมาเจอพื้นถนนหน้าบ้านแทบจะปูด้วยพรมสีขาวเพราะดอกเฟื่องฟ้าบ้านเราเอง ความอดทนขาดผึงทันที
เราไม่ถามแล้วว่าลูกใคร หลานใครเล่นแบบนี้ เราตะโกนลั่นเลยว่า "เฮ้ย!! ไอ้พวกพ่อแม่ทั้งหลายนี่เคยมาดูบ้างมั๊ยว่าลูกเล่นอะไรทำอะไรให้คนอื่นเสียหายบ้าง ลูกน่ะถ้ามีแล้วอบรมสั่งสอนมันไม่ได้ก็อย่าไปมีเลย เดี๋ยวโตขึ้นมันจะยิ่งกลายเป็นปัญหาของสังคม"
เราเชื่อว่าคงมีหลายๆ คนในหมู่บ้านที่ไม่ชอบเรา แต่เราก็ไม่มีทางเลือกแล้ว เราคิดว่าเราไม่มีอะไรจะเสียแล้วน่ะ มีเพื่อนบ้านหรือไม่มีเราก็ไม่ได้พึ่งพาอาศัยอะไรพวกเค้าอยู่แล้ว มีแต่พวกเค้าซะอีกที่คอยมายืมของบ้านเราบ่อยๆ
เราหวังว่าการโวยของเราในวันนี้จะทำให้เด็กๆ เลิกมาวุ่นวายกับหน้าบ้านของเรา ไม่มาดึงดอกไม้ต้นไม้ ไม่มาทิ้งขยะเกลื่อนหน้าบ้าน ไม่เอาอะไรมาขว้างเข้ามาในบ้านเราอีก
เบื่อมาก แต่เราก็ไม่คิดจะย้ายบ้านนะ เพราะเราจะคอยดูเด็กพวกนี้ว่าเมื่อโตขึ้น จะเป็นยังไงกันบ้าง
เฮ้อออออ ได้พูดอะไรออกมาซะบ้างก็ดีขึ้นค่ะ
ปล. นี่ยังไม่นับที่พวกพ่อแม่เด็กจอดรถขวางหน้าบ้านเราเฉลี่ยอาทิตย์ละ 3 วันอีกนะ...
เบื่อผู้ปกครองที่ไม่ยอมอบรมสั่งสอนเด็ก
กลุ่มเด็กๆ แถวบ้าน (อายุประมาณ 3-12 ขวบ)
- มักจะมาเล่นหน้าบ้านเราและคอยดึงต้นไม้ ดอกไม้ (เฟื่องฟ้า, เล็บมือนาง) ที่อยู่ในรั้วบ้าน ออกมาทิ้งเกลื่อนถนน (ถนนในซอย) แล้วก็เป็นหน้าบ้านเราเองนะแหล่ะ
- ปาของเล่น เศษกระถางต้นไม้แตก เข้าไปใส่หมาในรั้วบ้าน เอาไม้ไปฟาดรั้ว เมื่อหมามันเห็นแบบนั้น มันก็ต้องเห่าเสียงดัง ทำให้คนอื่นรำคาญหมาเรา
- ทิ้งขยะ พวกเศษกระป๋องน้ำอัดลม ขวดนมเปรี้ยว กล่องชาเขียว ถุงขนม และต้นไม้ใบหญ้าของบ้านเราเอง เกลื่อนหน้าบ้านเราไปหมด
เคยถามกับพวกผู้ปกครองเด็กเหล่านั้นแล้ว ว่าใครเล่นแบบนี้ แต่ไม่มีใครยอมรับ เราจึงบอกกับผู้ปกครองเด็กเหล่านั้นว่าช่วยบอกลูก หลาน ด้วยว่าอย่าทำแบบนี้อีก แต่ก็เราก็เจอสภาพนี้ตลอด ไม่รู้ว่าว่าพวกพ่อ แม่ ปู่ ย่า ตา ยาย (มีทุกวัย) ไม่ได้อบรมสั่งสอนจริงๆ หรือว่าสอนแล้วเด็กมันยังไม่จำก็ไม่รู้นะ แต่มันก็น่าจะต้องมีวิธีจัดการสิ ไม่ใช่ปล่อยให้มันเป็นปัญหาอยู่แบบนี้ โดยบอกว่า "ก็แค่เด็กมันเล่น"
ตอนนี้เราก็เป็นทั้งแม่และเป็นทั้งลูก เราก็ไม่เคยไปทำแบบนี้กับใคร และลูกเราก็ไม่เคยไปทำแบบนี้กับใครเหมือนกัน
วันนี้เราเลิกงานมาเจอพื้นถนนหน้าบ้านแทบจะปูด้วยพรมสีขาวเพราะดอกเฟื่องฟ้าบ้านเราเอง ความอดทนขาดผึงทันที
เราไม่ถามแล้วว่าลูกใคร หลานใครเล่นแบบนี้ เราตะโกนลั่นเลยว่า "เฮ้ย!! ไอ้พวกพ่อแม่ทั้งหลายนี่เคยมาดูบ้างมั๊ยว่าลูกเล่นอะไรทำอะไรให้คนอื่นเสียหายบ้าง ลูกน่ะถ้ามีแล้วอบรมสั่งสอนมันไม่ได้ก็อย่าไปมีเลย เดี๋ยวโตขึ้นมันจะยิ่งกลายเป็นปัญหาของสังคม"
เราเชื่อว่าคงมีหลายๆ คนในหมู่บ้านที่ไม่ชอบเรา แต่เราก็ไม่มีทางเลือกแล้ว เราคิดว่าเราไม่มีอะไรจะเสียแล้วน่ะ มีเพื่อนบ้านหรือไม่มีเราก็ไม่ได้พึ่งพาอาศัยอะไรพวกเค้าอยู่แล้ว มีแต่พวกเค้าซะอีกที่คอยมายืมของบ้านเราบ่อยๆ
เราหวังว่าการโวยของเราในวันนี้จะทำให้เด็กๆ เลิกมาวุ่นวายกับหน้าบ้านของเรา ไม่มาดึงดอกไม้ต้นไม้ ไม่มาทิ้งขยะเกลื่อนหน้าบ้าน ไม่เอาอะไรมาขว้างเข้ามาในบ้านเราอีก
เบื่อมาก แต่เราก็ไม่คิดจะย้ายบ้านนะ เพราะเราจะคอยดูเด็กพวกนี้ว่าเมื่อโตขึ้น จะเป็นยังไงกันบ้าง
เฮ้อออออ ได้พูดอะไรออกมาซะบ้างก็ดีขึ้นค่ะ
ปล. นี่ยังไม่นับที่พวกพ่อแม่เด็กจอดรถขวางหน้าบ้านเราเฉลี่ยอาทิตย์ละ 3 วันอีกนะ...