ตอนเด็กๆเคยอยากเห็นตัวเองมีทายาทที่หน้าเหมือนตัวเอง แต่พอดี จขกท. ชีวิตรักที่ผ่านมาก็ยังไม่เจอคนที่ใช่ซักที (เอาเป็นว่าถ้าต้องคบกับคนที่ยังไม่ใช่ ก็อยากที่จะโสดดีกว่า) แล้วนิสัยก็เป็นคนชอบทำอะไรคนเดียว ช่วยเหลือตัวเองมาตลอด เลยคิดเล่นๆว่าถ้าชีวิตนี้ไม่แต่งงานจะเป็นยังไง

เห็นปัญหาหย่าร้างก็เยอะ ลูกหลายครอบครัวก็กลายเป็นเด็กขาดความอบอุ่น บอกตรงๆว่า กลัวเลี้ยงลูกได้ไม่ดี และดูแลไม่ทั่วถึง ไหนจะเพื่อน ไหนจะเรื่องแฟนลูก กลัวลูกโดนฟันแล้วทิ้ง หรือโดนหลอก รู้สึกว่าสังคมสมัยนี้น่ากลัว ด้านมืดเยอะมาก ขนาดหลายคนมั่นใจว่าเลี้ยงลูกมาแบบไข่ในหิน เด็กมันก็กระเทาะเปลือกออกมาเพราะความอยากรู้อยากเห็น แถมเป็นยุคไอที เด็กเกิดมาพร้อมเทคโนโลยี เติบโตมาพร้อมกิเลศ อยากได้ อยากมีจากเพื่อนๆรอบตัว ไม่มั่นใจเลยว่าจะเลี้ยงออกมาดีได้ คนเคยบอกว่าการแต่งงานมีครอบครัวนั้น คือความสำเร็จ ความสุขสูงสุด แต่เราคิดว่านั่นคือความสุขจริงๆหรอ บางคนบอกว่ามีลูกหนึ่งคน จนไป 20ปี แถมทำอะไรก็ไม่สะดวก ยิ่งเห็นพ่อแม่ต้องมาคอยเป็นห่วงเรา กลัวกรรมตามทันจัง ถ้ามีครอบครัว ก็กลัวว่ามัวแต่ยุ่งกับครอบครัว งาน จนไม่มีเวลาไปดูพ่อแม่เท่าที่ควร ไม่อยากให้เป็นแบบนั้นค่ะ เราเลยลองคิดว่า ถ้าชีวิตนี้ ทำงานเก็บเงิน เอาเงินไปเที่ยวต่างประเทศพร้อมพ่อแม่ให้มีความสุขช่วงบั้นปลาย แล้วไปเลี้ยงลูกพี่ชายดีไหมน้า ถ้าเหงา ก็ไปเที่ยวกะคนอื่นๆที่โสดเหมือนกัน มีสมาคม มีเพื่อน เห็นคนแก่บางคนคบต่างเพศแบบเพื่อนๆกันหรือกิ๊กกันแบบน่ารักๆ ก็สุขใจดี พอป่วยก็คงจะต้องให้ลูกพี่ชายดูแล ถ้าจำเป็นจริงๆก็จ้างคนอื่นดูแล คิดไปคิดมาก็คิดว่า เออ ไม่เลวแหะ แต่ก็อาจเปลี่ยนความคิดทีหลัง แบบว่าเป็นอารมณ์ชั่ววูบ

อยากทราบว่าคนอื่นคิดว่าไอเดียนี้มันเข้าท่าไหมคะ แล้วข้อดีข้อเสียของการโสดตลอดชีวิตมีอะไรบ้างน้า