ดีหรือเลว ไม่ได้แตกต่างกันมากนักของสิ่งที่อยู่ในใจคน
แต่สิ่งที่ทำให้คนหนึ่งแตกต่างจากอีกคนอย่างมีนัยยะสำคัญ คือ การควบคุมตนเอง ได้หรือไม่?
ไม่ใช่ที่รู้ แต่กลับเป็น การควบคุมอารมณ์ที่ไปกำหนด เสน่ห์ของความรู้ หรือการแสดงออก
สินค้าน่าซื้อ ไม่ใช่เฉพาะที่ตัวสินค้า แต่เรามักตัดสินใจซื้อ จาก ความพึงพอใจในปฏิสัมพันธ์กับผู้ขายด้วย
ซึ่งส่วนใหญ่แล้ว กลับเป็นอารมณ์-ความรู้สึก ที่เกิดจากการควบคุมตนเองของผู้ขายไปเสริมส่งการปูทางการตัดสินซื้อ อยู่มาก
สิ่งที่คิดก็เรื่องหนึ่ง สิ่งที่แสดงออกก็เรื่องหนึ่ง
ช่องว่างระหว่าง คิด กับ ทำ คือ การแสดงออกมา
การแสดงออก ประกอบด้วย เจตจำนง กับ แรงผลักดันให้แสดงออก
เจตจำนง คือ ความตั้งใจที่เผยตัวเองออกมา ผ่านร่างกาย เป็น การกระทำ
แรงผลักดัน คือ แรงจูงใจ ความต้องการ หรือ ความปรารถนาที่จะไปให้ถึง หรือให้ได้มา
สิ่งที่คิด กับ สิ่งที่ทำ เป็นเหมือนเหรียญที่มีสองด้านของความเป็นเหรียญ จะขาดด้านใดด้านเดียวคงไม่ได้
เช่น คิดให้ตาย ถ้าไม่ขยันเรียน ก็ไม่อาจสอบผ่านได้ หรือ หิวแทบแย่ แต่ไม่ได้เดินไปหยิบอาหารใส่ปาก ก็คงหิวไปอยู่อย่างนั้นแหละ
ความคิด จำต้องพิสูจน์ตนเอง ความคิดหรือผู้คิดจำเป็นต้องยืนยันตนเองถึงความมีอยู่ ด้วยการกระทำ
ทำนองเดียวกันในทางตรงข้าม การกระทำที่ไม่ได้คิด หรือ ทำอย่างไร้ความคิด ก็คือ ความว่างเปล่า ความบ้าบอ หรือ อย่างดีก็เป็นไปตามสัญชาตญาณ
การกระทำก็คือ การสร้างพื้นที่ชีวิต การกระทำนั้นเองจะมีเงาไล่หลังของความรับผิดชอบตามมา
ถ้าเชิงรุก ก็คือ การทำหน้าที่ ถ้าเป็นเชิงตั้งรับ ก็คือ การป้องกันตนเองด้วยการโต้แย้ง เพื่อยืนยันในสิ่งที่ได้ทำลงไป
คนเราสำคัญที่การควบคุมตนเอง ให้แสดงออกอย่างไร นั่นทำให้คนเราแตกต่างกัน
การควบคุมตนเอง คือ สามารถจัดการร่างกายตนเองได้ จัดการอารมณ์ตนเองได้ มีสมดุลของร่างกาย
มีสมดุลของจิตใจ และมีสมดุลของร่างกายกับจิตที่เป็นหนึ่งเดียว
ทั้งหลายบรรดามีที่ว่า จะได้มา ก็ต้องมีการฝึกฝน การสร้างวินัย ผ่านการขับเคี่ยวกับตนเอง ผ่านการเอาชนะตนเอง
เรียนรู้จักตนเอง เข้าใจและยอมรับในขอบเขตความอดทนของตน
เชื่อและศรัทธาในการฝึกฝน และมองการฝึกฝนว่า เป็นสิ่งมีค่า หรือเป็นสิ่งดีในตัวมันเอง
และมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะพัฒนาตนเอง ปฏิเสธความซ้ำซากที่ทำได้แล้ว
แสวงหาการทำให้ได้ในสิ่งใหม่ๆ นี่จึงจักเป็นสิ่งที่เรียกว่า ความก้าวหน้า
โลกเต็มตื่นระลานตาด้วย ความแตกต่าง หลากหลาย
ชีวิตไม่ใช่สิ่งที่ยืดยาวอะไรอย่างที่คิด
เราไม่พึงเสียเวลากับสิ่งที่ไม่ใช่ แต่ก็ใช่ว่าจะปิดตากับความหลากหลาย
ล้มเหลว หรือผิดพลาด ก็ไม่ใช่สิ่งที่มิอาจเกิดขึ้น เพราะอย่างน้อย
สิ่งเหล่านี้ ก็ช่วยทำให้เราพบขอบเขตของเส้นทางที่เราเลือก
ทุกอย่างย่อมเกิดผลดี ไม่วันนี้ ก็พรุ่งนี้
ทุกอย่างย่อมกลายเป็นต้นทุน เป็นบันไดขั้นที่นำไปสู่สิ่งที่ดีกว่า
คนเราสำคัญที่การควบคุมตนเอง ... ที่ทำให้ คนเรา..แตกต่างกัน
ท่านหล่ะ ชอบที่จะควบคุมตนเองหรือควบคุมคนอื่น
เราควรควบคุมตนเองเมื่อไร อะไรคือขีดจำกัดของการควบคุมตนเอง
ท่านมีวิธีฝึกฝนตนเองอย่างไร ...
สำคัญที่การควบคุมตนเอง
แต่สิ่งที่ทำให้คนหนึ่งแตกต่างจากอีกคนอย่างมีนัยยะสำคัญ คือ การควบคุมตนเอง ได้หรือไม่?
ไม่ใช่ที่รู้ แต่กลับเป็น การควบคุมอารมณ์ที่ไปกำหนด เสน่ห์ของความรู้ หรือการแสดงออก
สินค้าน่าซื้อ ไม่ใช่เฉพาะที่ตัวสินค้า แต่เรามักตัดสินใจซื้อ จาก ความพึงพอใจในปฏิสัมพันธ์กับผู้ขายด้วย
ซึ่งส่วนใหญ่แล้ว กลับเป็นอารมณ์-ความรู้สึก ที่เกิดจากการควบคุมตนเองของผู้ขายไปเสริมส่งการปูทางการตัดสินซื้อ อยู่มาก
สิ่งที่คิดก็เรื่องหนึ่ง สิ่งที่แสดงออกก็เรื่องหนึ่ง
ช่องว่างระหว่าง คิด กับ ทำ คือ การแสดงออกมา
การแสดงออก ประกอบด้วย เจตจำนง กับ แรงผลักดันให้แสดงออก
เจตจำนง คือ ความตั้งใจที่เผยตัวเองออกมา ผ่านร่างกาย เป็น การกระทำ
แรงผลักดัน คือ แรงจูงใจ ความต้องการ หรือ ความปรารถนาที่จะไปให้ถึง หรือให้ได้มา
สิ่งที่คิด กับ สิ่งที่ทำ เป็นเหมือนเหรียญที่มีสองด้านของความเป็นเหรียญ จะขาดด้านใดด้านเดียวคงไม่ได้
เช่น คิดให้ตาย ถ้าไม่ขยันเรียน ก็ไม่อาจสอบผ่านได้ หรือ หิวแทบแย่ แต่ไม่ได้เดินไปหยิบอาหารใส่ปาก ก็คงหิวไปอยู่อย่างนั้นแหละ
ความคิด จำต้องพิสูจน์ตนเอง ความคิดหรือผู้คิดจำเป็นต้องยืนยันตนเองถึงความมีอยู่ ด้วยการกระทำ
ทำนองเดียวกันในทางตรงข้าม การกระทำที่ไม่ได้คิด หรือ ทำอย่างไร้ความคิด ก็คือ ความว่างเปล่า ความบ้าบอ หรือ อย่างดีก็เป็นไปตามสัญชาตญาณ
การกระทำก็คือ การสร้างพื้นที่ชีวิต การกระทำนั้นเองจะมีเงาไล่หลังของความรับผิดชอบตามมา
ถ้าเชิงรุก ก็คือ การทำหน้าที่ ถ้าเป็นเชิงตั้งรับ ก็คือ การป้องกันตนเองด้วยการโต้แย้ง เพื่อยืนยันในสิ่งที่ได้ทำลงไป
คนเราสำคัญที่การควบคุมตนเอง ให้แสดงออกอย่างไร นั่นทำให้คนเราแตกต่างกัน
การควบคุมตนเอง คือ สามารถจัดการร่างกายตนเองได้ จัดการอารมณ์ตนเองได้ มีสมดุลของร่างกาย
มีสมดุลของจิตใจ และมีสมดุลของร่างกายกับจิตที่เป็นหนึ่งเดียว
ทั้งหลายบรรดามีที่ว่า จะได้มา ก็ต้องมีการฝึกฝน การสร้างวินัย ผ่านการขับเคี่ยวกับตนเอง ผ่านการเอาชนะตนเอง
เรียนรู้จักตนเอง เข้าใจและยอมรับในขอบเขตความอดทนของตน
เชื่อและศรัทธาในการฝึกฝน และมองการฝึกฝนว่า เป็นสิ่งมีค่า หรือเป็นสิ่งดีในตัวมันเอง
และมีความปรารถนาอย่างแรงกล้าที่จะพัฒนาตนเอง ปฏิเสธความซ้ำซากที่ทำได้แล้ว
แสวงหาการทำให้ได้ในสิ่งใหม่ๆ นี่จึงจักเป็นสิ่งที่เรียกว่า ความก้าวหน้า
โลกเต็มตื่นระลานตาด้วย ความแตกต่าง หลากหลาย
ชีวิตไม่ใช่สิ่งที่ยืดยาวอะไรอย่างที่คิด
เราไม่พึงเสียเวลากับสิ่งที่ไม่ใช่ แต่ก็ใช่ว่าจะปิดตากับความหลากหลาย
ล้มเหลว หรือผิดพลาด ก็ไม่ใช่สิ่งที่มิอาจเกิดขึ้น เพราะอย่างน้อย
สิ่งเหล่านี้ ก็ช่วยทำให้เราพบขอบเขตของเส้นทางที่เราเลือก
ทุกอย่างย่อมเกิดผลดี ไม่วันนี้ ก็พรุ่งนี้
ทุกอย่างย่อมกลายเป็นต้นทุน เป็นบันไดขั้นที่นำไปสู่สิ่งที่ดีกว่า
คนเราสำคัญที่การควบคุมตนเอง ... ที่ทำให้ คนเรา..แตกต่างกัน
ท่านหล่ะ ชอบที่จะควบคุมตนเองหรือควบคุมคนอื่น
เราควรควบคุมตนเองเมื่อไร อะไรคือขีดจำกัดของการควบคุมตนเอง
ท่านมีวิธีฝึกฝนตนเองอย่างไร ...