ทุกวันนี้อยู่บ้านเหมือนเป็นส่วนเกิน บ้านที่อยู่มา 12 ปี เเม่ก็จะมาขายเพราะเเฟนเค้าบอกว่าขายหาเงินไปซื้อบ้านใหม่
ทั้งๆที่เเม่บอกว่าบ้านนี้จะยกให้เรา มาตอนนี้จะเปิดเทอมเค้าบอกให้เราไปอยู่หอ ตั้งเเต่ พค เปิดเทอมตั้ง มิย รีบไล่จัง
เเล้วก็บอกเเม่ว่าไม่ต้องส่งเราเรียนเเล้ว ให้เราหาเงินเรียนเอง เค้าไม่ให้เเม่มีเวลาให้เราเลย ทุกวันนี้เเทบไม่ได้คุยกับเเม่เลยคะ
ทั้งๆที่อยู่บ้านเดียวกัน พอเราอธิบายว่าเราน้อยใจเเม่ก็ไล่ให้ไปตาย เลยไม่อยากบอก อยากจะปลงๆ เเต่ก็ทำไม่ได้ ร้องไห้ทุกคืนเลยคะ
เครียดมาก เเม่สนใจเเฟนมากกว่า เเต่ก่อนเเม่จะ กอด หอม หวีผมให้ทุกคืน เดี๋ยวนี้ไม่มีเลยคะ เเม่ไม่รอกินข้าวเย็น บางทีก็มีข้าวใกล้จะบูด กับเศษกับข้าวที่เค้ากินเหลือไว้ให้  ชุด นศ ปกติเเม่จะซักให้ตอนนี้ไม่เเล้ว เเม่ไม่เคยทำกับข้าวเช้าให้กิน เเต่ตื่นมาทำให้เเฟนเค้าก่อนไปทำงานทุกเช้า เเม่บอกว่าเค้าหาเงินให้เเม่ใช้เเม่เลยทำกับข้าวให้เค้า
บางครั้งก็ไม่ให้เงินไปเรียน เค้าชอบไปเที่ยวไปกินข้าวนอกบ้านกัน ไม่เคยชวนเลยคะ ไปจดทะเบียนสมรสกันก็ไม่บอก
ทำเหมือนเราม่มีตัวตน ผ้าเช็ดหน้า แปรงสีฟันก็ขโมย

ตอนนี้เครียดมากเลยคะ กลัวไม่มีใครส่งเรียน
เเต่ก็คิดไว้เเล้วคะว่าจะให้พ่อเลี้ยงคนเก่าช่วยเซ็นต์ค้ำ กู้ยืมเงินเรียน
เเล้วก็ ปัจจุบันทำงานพาร์ททไม์ด้วยคะ เเต่แค่อยากให้เเม่สนใจ เเละรับผิดชอบเรามากกว่านี้
ทำยังไงเเม่ถึงจะสนใจเรามากกว่านี้  เราคงจะอิจฉาผู้ชายคนนั้นแหละ เเต่น่าจะเข้าใจเราบ้าง
เราไม่มีใคร ลูกคนเดียว พ่อกับเเม่เลิกกัน เเม่มีเเฟนเราไม่ว่า เเต่ให้เห็นเราสำคัญที่สุด เเต่การกระทำเค้าไม่ใช่เลย
ก่อนเเม่จะมีแฟนคนนี้แม่ก็ไม่ค่อยสนใจคะ พ่อเลี้ยงคนก่อนๆ ชอบตีเรา เเม่ชอบขังเราไว้ในบ้าน
มีที่เรารักมากๆก็พ่อเลี้ยงอีกคนที่เค้าจะรับผิดชอบเราทุกอย่างเเม้กระทั้งชุดชั้นในก็พาไปซื้อ
เเม่ทิ้งเราไว้ที่ไหนเค้าก็จะไปรับพากลับบ้านเสมอ เเม่ไปเที่ยว ตจว กับเพื่อน เค้าก็จะมาอยู่เป็นเพื่อน
อยากให้เเม่ปฎิบัติให้เท่าเทียม ระหว่างเรากับพ่อเลี้ยงคนล่าสุดนี้ด้วย เราเบื่อมากกกกกกกกกกกกกก
มีอีกมากมายคะถ้าเล่าหมดนี้ คงจะประมาณสิบหน้า

เห้อ