สวัสดีครับ กระทู้นี้ผมอยากจะขอความช่วยเหลืออย่างจริงจังเลยอะครับ

คือผมอายุประมาณ 21 ละครับ แต่ตอนนี้ต้องเข้าปี 1 ใหม่ เพราะโดนรีไทร์
ขี้เกียจของผมอยากให้นับเป็นโรคขี้้เกียจเลยอะครับ คือมันมากๆ ๆ จนผมเองเริ่มกลัว เพราะมันทำให้ผมดูเหมือนจะไม่มัอนาคตแล้วครับ
บางท่านอาจจะนึกไม่ออกว่ามันมากขนาดไหน คือมันมากขนาดที่ช่วงหลังจบ ม.6 มานี้ทำอะไรไม่สำเร็จสักอย่างเลยครับ เหมือนจะตั้งใจได้สักพัก แต่ก็ต้องล้มเลิกไปซะทถกอย่าง อึดอัดมากครับ พยายามฝืนอยู่หลายครั้งแต่ก็กลับมาเหมือนเดิม จนตอนนี้ค่อนข้างเครียดเลยอะครับ

แล้วที่ครอบครัวผมเค้าคิดว่าผมเป็นคนเก่งในระดับนึงครับ ผมเองก็เคยคิด เพราะผมเคยดูเหมือนเรียนดี เคยสอนเพื่อนเตรียมเข้ามหาลัย สอบคณะดังๆในมหาลัยดังๆของรัฐ ซึ่งมีการแข่งขันที่สูงมาก แต่ตอนที่ผมเข้าไปเรียน นับว่าล้มเหลวเลยครับ รู้สึกราวกับตัวเองโง่และแย่ที่สุดในคณะ หลังจากโดนไทร์มาก็เหลวไหลครับ ตื่นสาย-บ่าย เล่นเน็ต เล่นคอท เล่นโทสับตลอดเวลา เริ่มโกหกพ่อแม่ว่าทำไมถึงโดนไทร์ เพราะกลัวครับ กลัวจะโดนว่า กลัวจะทำให้พวกท่านลำบากใจ

ผมไม่รู้จะบรรยายออกมายังไงที่จะทำให้ทุกคนที่เข้าใาอ่านเข้าใจว่าผมขี้เกียจมากขนาดไหน แต่ผมว่ามันมากขนาดที่ว่าไม่สามารถมากไปกว่านี้อะครับ เลยอยากจะขอให้ทุกคนช่วยจริงจังและช่วยเหลือผมด้วยนะครับ

ผมเป็นลูกชายคนเดียว และที่ครอบครัวก็ทำอาชีพที่ไม่มั่นคง ผมไม่รู้ว่าเขาจะเลี้ยงผมได้อีกแค่ไหน เพราะพ่อแม่ไม่เคยบอกเลยครับว่าเขาลำบากทางด้านการเงินหรือเปล่า แค่ผมแอบสังเกตได้ว่าท่านเริ่มเครียดมากขึ้นทุกที ผมกลัวมากครับ

ขอบคุณทุกคนที่เข้ามาอ่านนะครับ