ย้อนกลับไปเมื่อสองเดือนก่อน คือเรามีโอกาสได้รู้จักรุ่นพี่ผู้หญิงคนนึง
ขอเรียกว่าเจ๊แล้วกัน เพราะเราชอบคุยแทนเจ๊กับหนู (ดูแก่มาก55555)
ปีนี้เราอายุยี่สิบส่วนเค้าแก่กว่าเราสี่ปี
ตอนแรกที่รู้จักก็ไม่ได้คุยอะไรกันหรอก จะว่าเราทำตัวมีปัญหาก็ใช่ไม่เถียง
เพราะเราอึนเรื่องคนที่อยู่กับเค้าเลยพาลทำให้ไม่อยากทักทายพูดคุยกับเจ๊แกไปด้วย
จนช่วงเกือบหนึ่งเดือนให้หลังถึงมีเหตุบังเอิญทำให้เราเริ่มรู้จักสนิทกันมากขึ้นในระดับนึง
ด้วยความที่อยู่หอเดียวกัน เราเด็กปอตรีส่วนเค้ามาเรียนภาษา เลยแวะเวียนวนมาดูหนังนั่งเล่นที่ห้องบ้างบางครั้งแต่ไม่บ่อย
แต่ไม่ถึงสนิทอะไรกันขั้นนั้นนะ เพราะมันก็ยังไม่ใช่เรื่องที่อยู่ๆ จะเดินไปห้องเจ๊แกนั่งเล่นนอนเล่น
หรือจะสนิทกันถึงต้องโทรตามมานั่งกินข้าวด้วยกันทุกมื้อ
ทุกครั้งที่มาจะส่วนใหญ่จะมีเรื่องนู่นนี่ทำให้นั่งอยู่ลากยาวมากกว่า
ก็เริ่มคุยไลน์เม้ามอยเรื่องอะไรไร้สาระบ้าๆบอๆ กันมากขึ้น
ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องความอ้วนขี้เกียจตื่นสาย(หนูชอบนอนกลางวันไง)
ทีนี้พอมาช่วงหลังเจ๊แกจะดูอึนๆ นิดนึงเซ็งเรื่องคนที่อยู่กับเค้าที่เราไม่ถูกชะตาตั้งแต่แรกด้วยเนี่ยแหละ
ก็ได้แต่ทำหน้าที่รับฟังไม่ได้ออกความเห็นอะไรมาก
รวมถึงช่วงนี้เจ๊แกก็ไข้ขึ้นป่วยดีดีหายหายอยู่(ไม่รู้ติดเรามาหรือเปล่า เพราะชอบไปไอใส่หัว)
ก็เลยจะดูตึงตึง ถามคำตอบคำไม่ค่อยได้คุย ไอเราก็ไม่ได้อะไรหรอก ก็อย่างที่บอกไม่ได้สนิทอะไรขนาดนั้น
ช่วงหลังด้วยความที่ป่วยเลยพาลไม่ค่อยได้มากินข้าวเย็นด้วยกัน
ถ้าจะได้เจอส่วนมากก็เดินไปยืมของเค้าไม่เค้าก็เดินมายืมของเรานั่นแหละ ถึงจะได้มีเวลานั่งเม้าคุยไถ่ถามความเป็นไป
ถ้าถามว่าอะไรยังไง มันเหมือนความรู้สึกวันต่อวันมากกว่า เหมือนวันนี้คุยดีมันก็โอเค
แต่ถ้าวันไหนคุยไม่ดีมันก็จะตึงตึงถามคำตอบคำ
อย่างวันนี้เจ๊แกไม่ลงมากินข้าว ไอเราก็เป็นห่วงไลน์ไปถามว่า
"ไม่กินข้าวหรอคะ"
"ม่ายอ่ะไปเลยๆ"
"แล้วกินข้าวยัง ให้ซื้อไรไปฝากป่าว"
"ไม่เป็นไรๆ"
โอเคเข้าใจล่ะ จริงๆก็เป็นห่วงนะ ก็ไม่กล้าถามอะไรต่อกลัวเจ๊แกรำคาญ
พอกลับมาถึงหอครั้นจะไปหาที่ห้องว่าเป็นยังไงยังอยู่ดีมั้ยก็เกรงใจกลัวเจ๊แกด่าอีก
สรุปสุดท้ายก็ได้แต่เก็บความเป็นห่วงกลืนลงคอไป ได้แต่ยืนเกาะเสาคอยส่องว่าเจ๊แกโอเคอยู่นะ
มีปัญหาอะไรขอความช่วยเหลือถึงค่อยยื่นมือเข้ามาช่วย เพราะเค้าเองมีเพื่อนช่วยเยอะอยู่แล้ว
วันนี้โอเคแต่ไม่รู้พรุ่งนี้จะเป็นยังไง??????
ป.ล. ชอบโดนเจ๊แกด่าหาว่าเป็นเด็ก เอออไอเรามันก็เด็กจริงยิ่งสนิทยิ่งงอแงง้องแง้งเลย
ชอบโดนบ่นอีกเรื่องคือทำอะไรคนเดียวไม่ค่อยจะเป็น ก็แค่ไม่ชอบกินข้าวคนเดียว เดินเลือกซื้อของคนเดียวเองTT
แต่ถ้ากลับบ้านรอบนี้หนูจะลองดูหนังคนเดียวแล้วนะเจ๊^^
ก็เป็นห่วงนะ แต่ทำตัวไม่ถูกเลยแฮะ
ขอเรียกว่าเจ๊แล้วกัน เพราะเราชอบคุยแทนเจ๊กับหนู (ดูแก่มาก55555)
ปีนี้เราอายุยี่สิบส่วนเค้าแก่กว่าเราสี่ปี
ตอนแรกที่รู้จักก็ไม่ได้คุยอะไรกันหรอก จะว่าเราทำตัวมีปัญหาก็ใช่ไม่เถียง
เพราะเราอึนเรื่องคนที่อยู่กับเค้าเลยพาลทำให้ไม่อยากทักทายพูดคุยกับเจ๊แกไปด้วย
จนช่วงเกือบหนึ่งเดือนให้หลังถึงมีเหตุบังเอิญทำให้เราเริ่มรู้จักสนิทกันมากขึ้นในระดับนึง
ด้วยความที่อยู่หอเดียวกัน เราเด็กปอตรีส่วนเค้ามาเรียนภาษา เลยแวะเวียนวนมาดูหนังนั่งเล่นที่ห้องบ้างบางครั้งแต่ไม่บ่อย
แต่ไม่ถึงสนิทอะไรกันขั้นนั้นนะ เพราะมันก็ยังไม่ใช่เรื่องที่อยู่ๆ จะเดินไปห้องเจ๊แกนั่งเล่นนอนเล่น
หรือจะสนิทกันถึงต้องโทรตามมานั่งกินข้าวด้วยกันทุกมื้อ
ทุกครั้งที่มาจะส่วนใหญ่จะมีเรื่องนู่นนี่ทำให้นั่งอยู่ลากยาวมากกว่า
ก็เริ่มคุยไลน์เม้ามอยเรื่องอะไรไร้สาระบ้าๆบอๆ กันมากขึ้น
ส่วนใหญ่จะเป็นเรื่องความอ้วนขี้เกียจตื่นสาย(หนูชอบนอนกลางวันไง)
ทีนี้พอมาช่วงหลังเจ๊แกจะดูอึนๆ นิดนึงเซ็งเรื่องคนที่อยู่กับเค้าที่เราไม่ถูกชะตาตั้งแต่แรกด้วยเนี่ยแหละ
ก็ได้แต่ทำหน้าที่รับฟังไม่ได้ออกความเห็นอะไรมาก
รวมถึงช่วงนี้เจ๊แกก็ไข้ขึ้นป่วยดีดีหายหายอยู่(ไม่รู้ติดเรามาหรือเปล่า เพราะชอบไปไอใส่หัว)
ก็เลยจะดูตึงตึง ถามคำตอบคำไม่ค่อยได้คุย ไอเราก็ไม่ได้อะไรหรอก ก็อย่างที่บอกไม่ได้สนิทอะไรขนาดนั้น
ช่วงหลังด้วยความที่ป่วยเลยพาลไม่ค่อยได้มากินข้าวเย็นด้วยกัน
ถ้าจะได้เจอส่วนมากก็เดินไปยืมของเค้าไม่เค้าก็เดินมายืมของเรานั่นแหละ ถึงจะได้มีเวลานั่งเม้าคุยไถ่ถามความเป็นไป
ถ้าถามว่าอะไรยังไง มันเหมือนความรู้สึกวันต่อวันมากกว่า เหมือนวันนี้คุยดีมันก็โอเค
แต่ถ้าวันไหนคุยไม่ดีมันก็จะตึงตึงถามคำตอบคำ
อย่างวันนี้เจ๊แกไม่ลงมากินข้าว ไอเราก็เป็นห่วงไลน์ไปถามว่า
"ไม่กินข้าวหรอคะ"
"ม่ายอ่ะไปเลยๆ"
"แล้วกินข้าวยัง ให้ซื้อไรไปฝากป่าว"
"ไม่เป็นไรๆ"
โอเคเข้าใจล่ะ จริงๆก็เป็นห่วงนะ ก็ไม่กล้าถามอะไรต่อกลัวเจ๊แกรำคาญ
พอกลับมาถึงหอครั้นจะไปหาที่ห้องว่าเป็นยังไงยังอยู่ดีมั้ยก็เกรงใจกลัวเจ๊แกด่าอีก
สรุปสุดท้ายก็ได้แต่เก็บความเป็นห่วงกลืนลงคอไป ได้แต่ยืนเกาะเสาคอยส่องว่าเจ๊แกโอเคอยู่นะ
มีปัญหาอะไรขอความช่วยเหลือถึงค่อยยื่นมือเข้ามาช่วย เพราะเค้าเองมีเพื่อนช่วยเยอะอยู่แล้ว
วันนี้โอเคแต่ไม่รู้พรุ่งนี้จะเป็นยังไง??????
ป.ล. ชอบโดนเจ๊แกด่าหาว่าเป็นเด็ก เอออไอเรามันก็เด็กจริงยิ่งสนิทยิ่งงอแงง้องแง้งเลย
ชอบโดนบ่นอีกเรื่องคือทำอะไรคนเดียวไม่ค่อยจะเป็น ก็แค่ไม่ชอบกินข้าวคนเดียว เดินเลือกซื้อของคนเดียวเองTT
แต่ถ้ากลับบ้านรอบนี้หนูจะลองดูหนังคนเดียวแล้วนะเจ๊^^