คือตอนนี้หนูอยู่ม.4 หนูกับเพื่อนในกลุ่มที่สนิทกันคนนึงเราได้มาเรียนห้องเดียวกัน ตอนแรกหนูใจชื้นมากๆที่มีเพื่อนมาเรียนด้วยกัน จะได้ไม่เหงาไรงี้ แต่พอเปิดเทอม อันนี้อาจจะเป็นความผิดหนูด้วยที่มาสายเราเลยไม่ได้นั่งด้วยกัน หนูก็แบบไม่เป็นไรหรอก ไม่ได้ซีเรียสเท่าไหร่ มันก็คงยังคุยกันได้ แต่พอจริงๆแล้วหนูรู้สึกว่าเขาทิ้งหนูไปเลยจริงๆเขาเป็นคนที่สนิทกันคนอื่นง่ายมากๆๆ ต่างจากหนูที่ไม่ค่อยกล้าคุยกับคนแปลกหน้ามากเท่าไหร่ ช่วงเปิดเทอมแรกๆเขาก็เล่นกับเพื่อนที่นั่งอยู่ใกล้ๆเขา โดยไม่ชวนหนูเลยสักคำ ไม่ชวนเลยจริงๆ แล้วหนุก็นั่งเหงาๆอยู่ในห้อง คือหนูรู้สึกว่าถ้าเป็นหนูอ่ะจะไม่ทิ้งเพื่อนที่สนิทไว้อย่างนั้นแน่ๆ แล้วเขาก้มีกลุ่มเพื่อนในห้องโดยไม่มีหนู แบบออกห่างจากหนูมากๆ ช่วงนั้นหนูกลับบ้านมาร้องไห้แทบทุกวัน แต่ตอนกลางวันเราก็ไปกินข้าวด้วยกันนะ บางครั้งเขาก็เดินไปกับกลุ่มเพื่อนใหม่แล้วหนูก็เลยต้องเดินคนเดียว ตอนแรกหนูก็ไม่โกรธนะ รุ้สึกว่าอาจจะเป็นความผิดหนูด้วยซ้ำที่เข้ากับคนอื่นไม่เก่งอย่างเขา แต่พอเวลาผ่านไปหนูก็รู้สึกไม่ชอบเพื่อนคนนี้ขึ้นมา แบบเวลามันทำอะไรหนูก็จะด่ามันในใจ หนูรู้สึกว่ามันปลอม แต่พอมันมากินข้าวด้วยกันหรือมีแค่กลุ่มเดิมหนูอย่างงี้มันก็คุยกับหนูปกติจนหนูรู้สึกเกลียดมันไม่ลง แต่พออยู่ในห้องหนูโคตรจะไม่ชอบมันเลย คนอื่นอาจจะมองว่ามันนิสัยดี น่ารัก เฟรนลี่ แต่สิ่งที่มันทำกับหนูหนูมองมันอย่างนั้นไม่ได้จริงๆ 
หนูอยากจะถามทุกคนค่ะว่าถ้าเป็นหนูจะรู้สึกยังไง และจะทำยังไง เพราะหนูต้องอยู่กับมันไปอีก3ปี และหนูไม่อยากรู้สึกเกลียดมันแบบนี้;-;