เวลาที่เหงา ไม่มีเพื่อนคุย ไม่มีใครเลย ควรทำยังไงดีครับ ความเหงามันเป็นเหมือนเงาตามตัว ที่คอยติดตามไปทุกหนแห่ง ถ้าเกิดในบนเส้นทางที่คุณต้องเดินไปในข้างหน้า มันไม่มีใครเลยที่เป็นเพื่อนเพื่อนร่วมทางกับคุณ ที่พร้อมจะเดินไปด้วย รู้สึกโดดเดี่ยว แล้วในปลายทางที่รอยู่ที่ตรงนั้นก็ไม่มีใครเลย บางที่ก็รู้สึกกลัวที่จะก้าวเดินต่อไป รู้สึกว่าโลกนี้มันกว้างใหญ่เกินไป ใหญ่จนรู้สึกกลัวที่จะก้าวเดิน รู้สึกเหมือนยืนอยู่บนหน้าผาสูง กำลังจ้องมองไปในหุบเหวที่ลึกชัน และมืดสนิท
    ปล.  ทำไงดีครับถ้าคิดแบบนี้ หรือในเวลาที่เหงา  ทำอะไรบ้างถึงจะหาย