เหมือนกับเราอยู่กันคนละโลกกับ ทั้งพ่อ น้องๆ และ คนรอบข้าง
ผมเห็นคนพวกนี้ อยู่ในโลกที่ต้องทำเงินอย่างเดียว ไม่มีเหตุผลทางด้านจิตใจเลย
เอาแต่ใจตัวเอง เอาแต่ได้เข้าตัว โดยที่ไม่แคร์จิตใจผมเลย
ทั้งๆที่ผมเสนอ ไอเดียงานจนทำแล้วประสบความสำเร็จ
ใครๆก็บอกว่า ผมใจดี แต่ความใจดีทำเป็นหอกที่ย้อนกลับมาแทงตัวผมเอง
การทรยศ หลายอย่างๆทำให้ ผมเบื่อกับโลกแบบนี้ โลกที่ไม่มีเหตุผลและสัญญาทางด้านจิตใจเลย
ท้อแท้ หมดหวัง และ เหนื่อยจากการทำงานตลอดหนึ่งเดือนที่ผ่านมา
ขอโทษที่เล่าเรื่องมากกว่านี้ไม่ได้ แต่ทั้งหมดกลับทำให้ผม ท้อแท้มากๆคับ