เบื้องต้นตอนนี้ตัดสินใจจะให้ไปอยู่กะปู่ย่าค่ะ เรากำลังพยายามทำใจไว้แต่เนิ่นๆ แต่คิดถึงวันที่ต้องจากลูกทีไรน้ำตาไหลและเศร้าตลอดเลยค่ะ ตั้งแต่ลูกเกิดมาก็นอนกับเราทุกคืน เป็นลูกคนแรกเรารักมาก ตอนแรกจะให้ป้าสามีมาช่วยเลี้ยงและจ่ายค่าจ้างเค้าซึ่งเป็นเงินไม่เยอะมาก เราสามารถจ่ายได้แต่ก็ต้องเลี้ยงดูจัดหาอาหารและอำนวยความสะดวกทุกอย่างด้วย ซึ่งเรากับสามีเงินเดือนก็ไม่ได้เยอะมากนัก  แต่ด้วยสังคมกรุงเทพเราต้องออกจากบ้านตั้งแต่เช้ามืดไปทำงานกลับถึงบ้านก็ทุ่มสองทุ่มเล่นกับลูกแปปเดียวลูกก็หลับแล้ว แต่เราก็หยุดเสาร์อาทิตย์นะคะ  เลยสงสารลูกที่วันๆต้องอยู่กับคนเลี้ยงตลอด (ป้าสามีก็ไม่ได้สนิทมาก แต่ไว้ใจได้) อุดอู้อยู่แต่ในบ้าน ครั้นจะส่งลูกไปต่างจังหวัดก็ไกลเหลือเกิน 700 กิโลได้ เดือนนึงเราคงไปได้แค่ 1 ครั้ง ด้วยค่าใช้จ่ายและเรื่องลางาน ปู่กะย่าไว้ใจได้ว่าจะเลี้ยงลูกเราเป็นคนดี เพราะท่านทั้งสองจิตใจดี รักและเอ็นดูเราและหลานอย่างมาก และอากาศดี บ้านมีบริเวณ พร้อมทั้งญาติพี่น้องเยอะแยะ ค่าใช้จ่ายก็คงพอๆกะจ้างคนเลี้ยง เราจะตัดสินใจยังไงดีคะ ใกล้จะถึงวันที่ต้องจากกันแล้ว กลัวทำใจไม่ได้จริงๆ