อยากถามเพื่อนๆ ท่านผู้รู้ช่วยชี้แนะเราด้วย ถ้าเราคิดเคียงแม่เรา นึกถึงแต่คำพูดที่แม่พูดให้เราเจ๊บช้ำน้ำใจ เราจะบาปมากมั้ยคะ
คือเรากับแม่ไม่ค่อยจะลงรอยกันเท่าไหร่เป็นมาตั้งแต่เด็ก คือพูดกันเดี๋ยวก็ทะเลาะกัน เราก็เถียงแม่
คือต่างฝ่ายต่างเถียงเพื่อให้ถูกต้องคือเราไม่ได้อยู่กับแม่ เราแต่งงานมีลูกแล้ว เราเชื่อในเวรกรรมมันมีจริง
ยายเราเลี้ยงลูกแบบสมัยก่อนแบบโบราณคือลูกห้ามเถียงพ่อแม่ พ่อแม่จะด่าจะว่าก็ห้ามพูด
ให้นั่งฟังพ่อแม่ด่าว่าอย่างเดี๋ยว เมื่อปีที่แล้วเราพาสามีและลูกกลับไปเที่ยวที่ไทย
เราก็ตั้งใจซื้อพวงมาลัยไปกราบเท้าแม่ขอขมา เรากราบเท้าแม่พูดว่าอย่าให้ลูกบาปนะ
คือแม่ก็คงเข้าใจในความหมาย แม่ก็ว่าไม่ให้มีบาป ไม่ให้มี แม่เอามือลูบหัวเรา เราน้ำตาซึม
พอกลับไปอยู่บ้านนึงอาทิตย์ก่อนจะกลับเมืองนอก เราทะเลาะกับแม่ เราก็ทั้งเถียงทั้งร้องไห้
เพราะเราอยากกินทุกอย่างที่เมืองนอกหากินยากมากกกก อาหารอีสานๆ ป้าเราก็พูดขึ้นมาว่าสมัยป้าได้แต่นั่งร้องไห้
แม่ด่าว่ายังไงก็ห้ามเถียง ได้แต่นั่งก้มหน้าร้องไห้ เพราะถ้าลูกเถียงพ่อเถียงแม่มันจะบาปมากๆ ตรงนี้เราก็เข้าใจ
รู้ว่ามันเป็นบาปเวรกรรมมากๆ มันมีเรื่องอีกมากที่เราไม่สามารถเขียนเป็นตัวหนังสือได้
แต่ความรู้สึกเรา มันคับแค้นใจ แม่เรามีลูกสามคน เราเป็นคนกลาง น้องชายเสียตอนอายุ15
พี่สาวเรายังไม่แต่งงานแต่พี่เราก็บอกเราเลยว่าจะไม่ส่งเงินให้แม่ทุกเดือนเหมือนที่เราทำ
คือหน้าที่ตรงนี้เขาจะไม่รับ แต่เขาจะส่งของกินให้แม่เช่นปลาหมึกแห้ง นานๆจะส่งที
ที่เราเขียนมาซะเยอะ เพราะเราคับแค้นใจ
เวลาเราโทรหาแม่ ถามว่าทำไรอยู่ ส่งเงินให้ไปกดดูรึยัง ทำอะไรกินวันนี้ คือถามไปเรื่อยๆ
แม่เราก็มีเรื่องคนโน้นคนนี้มาเล่าให้เราฟังแล้วก็จะถามถึงหลานเป็นยังไงบ้าง เราก็คุยศัพเพเหระไปกับแม่
แต่ก่อนเรายังไม่มีลูก เราได้งานทำ แม่จะบอกตลอดว่าหาเงินให้ได้เยอะๆ ส่งเข้ามาฝากไว้ในบัญชีแม่
เพราะเวลาเรากลับเมืองไทยแล้วจะเอาให้ดูว่ามีเยอะขนานไหน
คือ แถวระแวกบ้านเราชอบนินทา ถ้าเห็นบ้านไหนมีกว่าจะอิจฉากัน คือไม่อยากให้ใครได้ดีไปกว่าตัวเอง
แล้วช่วงนี้จะถามทุกครั้ง ได้งานทำรึยัง เขาเรียกเข้าทำงานรึยัง
คือบอกก่อนว่าก่อนหน้านั้น เราไม่ได้ส่งเงินให้แม่ใช้ 3เดือน เพราะก่อนเรากลับเมืองนอก เราให้เงินแม่ไว้ใช้ล่วงหน้าหลายเดือน
ที่เราคับเคียงใจเพราะเหมือนทั้งแม่ทั้งพี่สาวคอยแต่จะกอบโกย
อยากให้เราไปซื้อไปสร้างอะไรไว้ที่ไทย อย่างเช่นรถ แรกๆทั้งเราและสามีก็คุยกันว่าจะซื้อรถ เราก็คิด คิด คิด กลับไทยแค่ปีละครั้ง ครั้งละไม่เกิน1เดือน ทั้งสามีและเราดูๆไว้จะซื้อวีโก้ เพราะนั่งรถของน้าแล้วดีสามีและเราก็ชอบ
แต่เราโทรคุยกับแม่ แม่ก็ว่า เอา7ที่นั่งไปเลยนั่งสบายผ่อนซัก5ปี
เขาไม่พากันคิดถึงเลยว่า ทั้งๆที่เราก็มีครอบครัวมีลูก
เพราะชีวิตเราอีกนานกว่าจะกลับไปอยู่เมืองไทย เพราะลูกเราต้องเรียนต้องอยู่เมืองนอก จะไปไทยแค่กลับไปเที่ยว
ยังมีอีกเยอะที่มันบั่นทอนกำลังใจ เราคิดเคียงแม่ในบางเวลา แต่พออารมณ์เหล่านั้นผ่านไป เราก็คิดเสมอ ว่าไม่ได้อยู่ดูแลปรนนิบัตแม่ แต่ก็จะส่งเงินให้แม่ใช้จ่ายไม่ให้ขาด
เพราะเราเชื่อในเรื่องเวรกรรม
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน และชี้แนะค่ะ ขอบคุณมากๆ
คับแค้นใจ น้อยเนื้อต่ำใจ
คือเรากับแม่ไม่ค่อยจะลงรอยกันเท่าไหร่เป็นมาตั้งแต่เด็ก คือพูดกันเดี๋ยวก็ทะเลาะกัน เราก็เถียงแม่
คือต่างฝ่ายต่างเถียงเพื่อให้ถูกต้องคือเราไม่ได้อยู่กับแม่ เราแต่งงานมีลูกแล้ว เราเชื่อในเวรกรรมมันมีจริง
ยายเราเลี้ยงลูกแบบสมัยก่อนแบบโบราณคือลูกห้ามเถียงพ่อแม่ พ่อแม่จะด่าจะว่าก็ห้ามพูด
ให้นั่งฟังพ่อแม่ด่าว่าอย่างเดี๋ยว เมื่อปีที่แล้วเราพาสามีและลูกกลับไปเที่ยวที่ไทย
เราก็ตั้งใจซื้อพวงมาลัยไปกราบเท้าแม่ขอขมา เรากราบเท้าแม่พูดว่าอย่าให้ลูกบาปนะ
คือแม่ก็คงเข้าใจในความหมาย แม่ก็ว่าไม่ให้มีบาป ไม่ให้มี แม่เอามือลูบหัวเรา เราน้ำตาซึม
พอกลับไปอยู่บ้านนึงอาทิตย์ก่อนจะกลับเมืองนอก เราทะเลาะกับแม่ เราก็ทั้งเถียงทั้งร้องไห้
เพราะเราอยากกินทุกอย่างที่เมืองนอกหากินยากมากกกก อาหารอีสานๆ ป้าเราก็พูดขึ้นมาว่าสมัยป้าได้แต่นั่งร้องไห้
แม่ด่าว่ายังไงก็ห้ามเถียง ได้แต่นั่งก้มหน้าร้องไห้ เพราะถ้าลูกเถียงพ่อเถียงแม่มันจะบาปมากๆ ตรงนี้เราก็เข้าใจ
รู้ว่ามันเป็นบาปเวรกรรมมากๆ มันมีเรื่องอีกมากที่เราไม่สามารถเขียนเป็นตัวหนังสือได้
แต่ความรู้สึกเรา มันคับแค้นใจ แม่เรามีลูกสามคน เราเป็นคนกลาง น้องชายเสียตอนอายุ15
พี่สาวเรายังไม่แต่งงานแต่พี่เราก็บอกเราเลยว่าจะไม่ส่งเงินให้แม่ทุกเดือนเหมือนที่เราทำ
คือหน้าที่ตรงนี้เขาจะไม่รับ แต่เขาจะส่งของกินให้แม่เช่นปลาหมึกแห้ง นานๆจะส่งที
ที่เราเขียนมาซะเยอะ เพราะเราคับแค้นใจ
เวลาเราโทรหาแม่ ถามว่าทำไรอยู่ ส่งเงินให้ไปกดดูรึยัง ทำอะไรกินวันนี้ คือถามไปเรื่อยๆ
แม่เราก็มีเรื่องคนโน้นคนนี้มาเล่าให้เราฟังแล้วก็จะถามถึงหลานเป็นยังไงบ้าง เราก็คุยศัพเพเหระไปกับแม่
แต่ก่อนเรายังไม่มีลูก เราได้งานทำ แม่จะบอกตลอดว่าหาเงินให้ได้เยอะๆ ส่งเข้ามาฝากไว้ในบัญชีแม่
เพราะเวลาเรากลับเมืองไทยแล้วจะเอาให้ดูว่ามีเยอะขนานไหน
คือ แถวระแวกบ้านเราชอบนินทา ถ้าเห็นบ้านไหนมีกว่าจะอิจฉากัน คือไม่อยากให้ใครได้ดีไปกว่าตัวเอง
แล้วช่วงนี้จะถามทุกครั้ง ได้งานทำรึยัง เขาเรียกเข้าทำงานรึยัง
คือบอกก่อนว่าก่อนหน้านั้น เราไม่ได้ส่งเงินให้แม่ใช้ 3เดือน เพราะก่อนเรากลับเมืองนอก เราให้เงินแม่ไว้ใช้ล่วงหน้าหลายเดือน
ที่เราคับเคียงใจเพราะเหมือนทั้งแม่ทั้งพี่สาวคอยแต่จะกอบโกย
อยากให้เราไปซื้อไปสร้างอะไรไว้ที่ไทย อย่างเช่นรถ แรกๆทั้งเราและสามีก็คุยกันว่าจะซื้อรถ เราก็คิด คิด คิด กลับไทยแค่ปีละครั้ง ครั้งละไม่เกิน1เดือน ทั้งสามีและเราดูๆไว้จะซื้อวีโก้ เพราะนั่งรถของน้าแล้วดีสามีและเราก็ชอบ
แต่เราโทรคุยกับแม่ แม่ก็ว่า เอา7ที่นั่งไปเลยนั่งสบายผ่อนซัก5ปี
เขาไม่พากันคิดถึงเลยว่า ทั้งๆที่เราก็มีครอบครัวมีลูก
เพราะชีวิตเราอีกนานกว่าจะกลับไปอยู่เมืองไทย เพราะลูกเราต้องเรียนต้องอยู่เมืองนอก จะไปไทยแค่กลับไปเที่ยว
ยังมีอีกเยอะที่มันบั่นทอนกำลังใจ เราคิดเคียงแม่ในบางเวลา แต่พออารมณ์เหล่านั้นผ่านไป เราก็คิดเสมอ ว่าไม่ได้อยู่ดูแลปรนนิบัตแม่ แต่ก็จะส่งเงินให้แม่ใช้จ่ายไม่ให้ขาด
เพราะเราเชื่อในเรื่องเวรกรรม
ขอบคุณที่เข้ามาอ่าน และชี้แนะค่ะ ขอบคุณมากๆ