สวัสดีค่ะ พี่ๆเพื่อนๆ ทุกท่าน
วันนี้มีตอนใหม่ของเรื่องหลอนตอน 'เงา 2.2' ~~321 คาเฟ่~~
ขอบคุณทุกท่านที่ติดตามอ่านนะคะ ^^

หลอนตอนที่ 2.1 : เงา
http://ppantip.com/topic/30340591

หลอนตอนที่ 1 : รอคอย
http://ppantip.com/topic/30303497

*****************************************************************************

~~321 คาเฟ่~~
...เงา...2.2...



ประภาสวิ่งถลาเข้ามาอย่างไม่คิดชีวิต ทันทีที่สายตาฝ้าฟางเหลือบมองออกมานอกหน้าต่างร้าน เขาพบมณฑา น้องสาวเพียงคนเดียวของเขากำลังยืนร่ำไห้อยู่กลางถนนโดนไม่ทันได้สังเกตุเห็นรถกระบะตอนเดียวที่วิ่งปัดป่ายมาตลอดทางด้วยความเร็วพอสมควรกำลังแล่นใกล้เข้ามาเรื่อยๆตรงจุดที่หล่อนยืนอยู่

“มณ!! มณ ระวัง”

เสียงตะโกนดังก้องไปทั่วบริเวณท่ามกลางบรรยากาศที่เงียบสงัด ประภาสวิ่งเข้ามาจนถึงตัวมณฑา แล้วเขาก็ต้องตกใจสุดขีดกับสภาพของหญิงตรงหน้าที่ปรากฏร่างเป็นใครอีกคน ที่สำคัญเธอคนนั้นคืออรณีภรรยาที่เสียชีวิตไปแล้วกว่าขวบปี

“ณี!! เธอ!!”

ภาพภรรยาที่เลือดโทรมกาย ใบหน้าเต็มไปด้วยเลือดและบาดแผลเกรอะกรัง ประภาสถึงกับเบรกแทบไม่ทันก่อนที่จะทันได้เข้าประชิดถึงตัวภรรยาที่กำลังส่งยิ้มเย็นเยียบมายังเขาทั้งที่ใบหน้า ร่างกาย เต็มไปด้วยเลือด และที่สำคัญบาดแผลเป็นรอยเหวอะหวะตรงจุดที่เป็นตำแหน่งหัวใจมีเลือดไหลโกรกออกมาราวกับก๊อกน้ำกำลังทลาย ทันใดนั้นเสียงรถกระบะเบรกเอี๊ยดอ๊าดก็ดังก้องไปทั่วบริเวณถนนสายรองที่เงียบสงัดไม่ไกลจาก ~~321 คาเฟ่~~

เอี๊ยดดดด...โครมมมมม!!

ร่างของประภาสลอยละลิ่วไปตามแรงกระแทกไกลเกือบสองเมตร ท่ามกลางเสียงหวีดร้องอย่างตื่นตกใจของเมยาที่เห็นเหตุการณ์  หญิงสาวลุกพรวดจากโต๊ะวิ่งออกไปยังจุดเกิดเหตุทันทีที่นั่งมองอย่างตื่นตะลึงอยู่นานโดยไม่คาดฝันว่าจะเกิดเหตุการณ์สดๆร้อนๆต่อหน้าตัวเอง สัญชาติญาณนักข่าวอาชญากรรมในตัวถูกปลุกขึ้นมาอีกครั้ง  เมยาวิ่งออกไปพร้อมกล้องคู่ใจและโทรศัพท์ในมือครบครันเพื่อจะรายงานเหตุร้ายได้อย่างทันท่วงที

สภาพของประภาสที่นอนคว่ำหน้าหายใจรวยรินเต็มไปด้วยคราบเลือดที่ยังไหลหลั่งออกมาจากร่างนองเต็มพื้นถนนช่างน่าสลดใจยิ่งนัก เมยาตรงรี่เข้าไปดูและจับจุดชีพจรที่คอของประภาสที่เกร็งจนเส้นเลือดปูดนูน ในขณะที่คนขับรถกระบะตอนเดียวที่เป็นผู้ขับชนไม่ได้หนี แต่ลงจากรถมานั่งตัวสั่นงันงกอยู่ไม่ไกลจากรถกระบะของตนอย่างตกใจไม่หาย

“คุณ!! คุณคะ แข็งใจหน่อยนะคะ ฉันจะเรียกรถพยาบาลให้มาช่วยคุณนะคะ”

เสียงแว่วแผ่วโหยดังมาจากร่างคนเจ็บที่นอนหายใจรวยรินอยู่ เมยาเงี่ยหูฟังอย่างตั้งใจแต่หญิงสาวก็ต้องนิ่วหน้าเมื่อพยายามฟังแล้วแต่ไม่ได้ศัพท์สักเท่าไหร่

“มณ..มณ พี่..ดีใจ..ที่..เธอ..หาย”

“ณี..มา..พา..ฉันไป..ที”

“ฉัน..ขอ..โทษ”

เมยาเขย่าแขนประภาสเบาๆหลังจากฟังคำพูดช้าแผ่วเหมือนเพ้อ พยายามจะพลิกตัวให้แต่เพราะสู้แรงคนตัวโตอย่างประภาสไม่ไหว จึงควักโทรศัพท์มือถือออกมากดโทรออกอย่างร้อนรน ทันทีที่ปลายสายรับโทรศัพท์หน้าจอก็มืดดับสนิท หญิงสาวถึงกับกุมขมับหันรีหันขวางมองไปรอบๆ ก่อนจะหันไปเอ็ดคนขับรถกระบะเสียงดังลั่น

“คุณ!! แจ้ง 191 รึยัง เขาเพ้อใหญ่แล้วนะจะตายรึเปล่าก็ไม่รู้”

เสียงเอ็ดตะโรของเมยาเตือนสติให้คนขับรถกระบะตั้งสติได้ก่อนจะลนลานกดโทรศัพท์โทรออกทันที

“ทำยังไงจะห้ามเลือดได้นะ กว่ารถพยาบาลจะมาไม่เลือดออกหมดตัวซะก่อนรึไง คนแถวนี้ก็กระไรคนโดนรถชนเสียงดังสนั่นขนาดนี้ไม่คิดจะออกมาดูดำดูดีกันบ้าง เกินไปแล้วไร้น้ำใจจริงๆ”

เมยาลุกขึ้นยืนเคว้งคว้างอยู่กลางถนนเหลียวซ้ายแลขวาไปรอบๆอีกครั้งอย่างระอาใจ แล้วหญิงสาวก็ถึงกับงงเมื่อมองไปทาง~~321 คาเฟ่~~ แล้วพบว่าภายในร้านมืดสนิทมีเพียงแสงจากไฟทางเดินที่ติดดับเป็นระยะที่หน้าร้านเท่านั้น

“อะ..อะไรกันเนี่ย เมื่อกี้ยังเปิดอยู่เลยนี่นา ทำไม!!”

เมยาขนกายลุกตั้งชันส่ายศรีษะขับไล่ความมึนงงและความกลัวที่กำลังรุกรานจิตใจของหล่อนทีละน้อย แล้วเมยาก็ถึงกับเข่าอ่อนเมื่อหันมองไปทางคนเจ็บอีกครั้งหลังจากได้ยินเสียงไซเรนของรถพยาบาลและรถตำรวจดังใกล้เข้ามาเรื่อยๆพอให้ได้ใจชื้น

“ห๊ะ!! คะ..คะ..คุณ  คุณ!!”

เมยาพูดตะกุกตะกักไม่เป็นจังหวะทันทีที่เห็นภาพตรงหน้า หญิงสาวถึงกับกลืนน้ำลายลงคออย่างยากลำบาก ร่างกายเย็นเฉียบราวกับเลือดที่ให้ความอบอุ่นแก่ร่างกายมันหายออกไปจากร่าง

“ฝัน!! ฝันแน่ๆไม่จริง รัณย์..ช่วยเมด้วย เมกลัว!!”

เมยาหลับตาปี๋ส่ายศรีษะไปมาก่อนจะเขม้นมองไปยังร่างของประภาสอีกครั้ง หญิงสาวถึงกับทรุดฮวบลงนั่งกับพื้นถนนอย่างหมดแรง ภาพของอรณี..ผู้หญิงที่เมยาเห็นตั้งแต่ตอนนั่งอยู่กับประภาสภายในคาเฟ่ คือคนคนเดียวกับที่ยืนอยู่กลางถนนสภาพโชกเลือด และขณะนี้ก็คือคนคนเดียวกับผู้หญิงที่กำลังนั่งคร่อมอยู่บนร่างของประภาสที่หายใจรวยริน สภาพของหญิงคนนั้นทำให้เมยาถึงกับอาเจียนออกมาด้วยความคลื่นไส้

อรณี..หญิงชราในสภาพใบหน้าและร่างกายเต็มไปด้วยเลือดและน้ำเหลืองไหลเยิ้มไปทั่วทั้งตัว กำลังแสยะยิ้มมองมา เมยาถึงกับขนลุกขนพองพยายามชันกายลุกขึ้นแต่ไม่สามารถทำได้ ก่อนที่สติจะดับวูบเมยารู้สึกว่ามีคนมากมายกำลังวิ่งตรงเข้ามายังทางที่ตนกำลังล้มลง...


เช้าวันใหม่...เมยาฟื้นคืนสติขึ้นมาในโรงพยาบาลอย่างอ่อนล้า สับสนกับสิ่งที่เกิดขึ้นเมื่อคืนจนเพื่อนสนิทที่มาเฝ้าตลอดทั้งคืนหลังจากได้รับการติดต่อจากโรงพยาบาลต้องรีบเข้ามาดูอาการ

“เม..เป็นไงบ้าง ฉันเป็นห่วงแทบตาย”

ตีระกา...หมอดูไพ่ยิปซีที่ชื่อเสียงกระฉ่อนไปทั่วแวดวงคนดัง เข้ามาจับเนื้อจับตัวเพื่อนรักด้วยความเป็นห่วง

“ตี..ฉันมาอยู่นี่ได้ไง เมื่อคืนจำได้ว่าอยู่แถว 321 นี่ เอ่อ..คุณลุงคนนั้นเป็นยังไงบ้างที่โดนรถชนน่ะ”

เมยาเขย่าแขนเพื่อนรักที่ทำหน้าครุ่นคิดอยู่นานก่อนจะตอบ

“That”s amore ไปเรียบร้อยตั้งแต่ก่อนถึงโรงพยาบาลอีกย่ะ ส่วนตาคนขับตีนผีตามตำรวจต้อยๆเข้าโรงพักไปแล้ว เพ้อแต่ว่า..ผีหลอก..ผีผู้หญิงแก่ๆ มาตัดหน้ารถ ฮึ๊ย..ขนลุก”

ตีระกาเล่าติดตลก ส่วนเมยาหน้าสลดลงทันทีทั้งที่นึกรู้อยู่แล้วว่าประภาสต้องไม่รอด แต่ที่ไม่เข้าใจคือหญิงชราคนนั้นคือใครและต้องการอะไรกันแน่

“เป็นไง..เงียบไปเลยเหรอเพื่อน ฉันจะบอกอะไรให้นะ ตอนที่มาที่โรงพยาบาลเมื่อคืนนี้น่ะ ฉันได้ยินพยาบาลเมาท์กันให้แซ่ดเลยว่าเวรกรรมตามสนองคุณลุงคนนั้นน่ะ”

ตีระกาป้องปากกระซิบเมยาทั้งที่อยู่กันแค่สองคนในห้องพิเศษของโรงพยาบาลที่ตีระกาจัดแจงหาให้เมยาทั้งที่หล่อนแค่เป็นลมไปเฉยๆเท่านั้น

“ยังไงเหรอตี”

“ก็ปีก่อนโน้นน้องสาวคุณลุงต้องผ่าตัดหัวใจด่วนไง” ตีระกาเล่าเว้นระยะอย่างกำลังนึกลำดับความคิด เมยาเขย่าแขนเพื่อนรักด้วยความอยากรู้ ทำเอาตีระกายิ้มขำ

“ก็เขาว่ากันว่า..คุณลุงน่ะผลักเมียตัวเองที่ป่วยกระเสาะกระแสะให้รถชนตายน่ะสิ”

“ห๊ะ!! ข่าวลือรึเปล่า เป็นไปได้ยังไงผลักเมียตัวเองเนี่ยนะ แล้วเกี่ยวอะไรกับน้องสาวคุณลุงล่ะ”

เมยาไม่วายฉงนใจ หน้าซีดเซียวยามเมื่อนึกถึงเหตุการณ์เมื่อคืนและใบหน้าที่มองมาอย่างสมใจของอรณีก่อนที่หล่อนจะเป็นลมหมดสติ

“อ๊าว..ไม่เกี่ยวได้ไง ก็คุณลุงน่ะพาเมียมาบริจาคร่างกายก่อนเมียตายวันเดียว แถมยังระบุด้วยว่าถ้าตายแล้วให้มอบหัวใจให้น้องสาวแกน่ะ แล้วน้องสาวคุณลุงก็โคม่าพอดีวันที่เมียคุณลุงเค้าตายน่ะสิ พอเมียตายก็ได้หัวใจให้น้องสาว เลยรอดมาได้จนทุกวันนี้แหละ”

ตีระกากอดอกใช้ความคิดหลังจากเล่าให้เมยาฟังแล้วก็ได้แต่ปลง เมยาถึงกับอึ้งไป

“สามีทำแบบนี้กับภรรยาตัวเองได้ยังไงกัน ไม่อยากเชื่อเลย กรรมแท้ๆ”

เมยาถอนหายใจอย่างปลงๆ ตีระกามานั่งข้างเตียงเมยา แล้วโอบไหล่เพื่อนรักเบาๆ

“เขาเล่าว่าคุณลุงน่ะ หลงรักน้องสาวตัวเอง หมายถึงคนที่เป็นโรคหัวใจไม่ใช่น้องสาวแท้ๆของแก แกคงรักและผูกพันกับน้องนอกไส้มากกว่าเมียตัวเอง ก็เลยเกิดเหตุการณ์ตายแทนกันแบบนี้ไงทีนี้คนตายเขาไม่ได้อยากตายเอง ก็เลยมาตามเอาคุณลุงคนต้นคิดไปอยู่ด้วยละมัง อย่าคิดมากเลยเม คนเราต่างจิตต่างใจไม่มีใครเข้าใจใครได้เท่ากับตัวเองเข้าใจความรู้สึกตัวเองหรอก กรรมคงตามสนองแกแล้วล่ะ”

“ไม่อยากเชื่อเลยจริงๆ ตั้งแต่เมื่อวันก่อนที่เจอรัณย์ ทั้งที่รัณย์จากไปตั้งหลายวันแล้ว ไม่เข้าใจเลยว่าทำไมถึงเห็นเหตุการณ์อะไรแบบนี้ซ้ำซ้อนกันถึงสองครั้งสองคราก็ไม่รู้ หรือจะเป็นเพราะ 321 นะ ต่อไปฉันจะไม่ไปเหยียบที่นั่นอีกแล้ว ฉันกลัวมากเลยนะ..ตี”

เมยาครุ่นคิดถึงเหตุการณ์ประหลาด ตั้งแต่ที่เจอวิญญาณสารัณย์  ทั้งบริกรหนุ่มที่ยิ้มแปลกๆคนนั้น ทั้งประภาสที่มาตายต่อหน้าต่อตา และวิญญาณของอรณี เป็นสิ่งที่เมยาไม่อาจอธิบายได้ แต่ที่แน่ๆทุกสิ่งมาเกี่ยวพันกันเพราะ ~~321 คาเฟ่~~ ตีระกามองหน้าเพื่อนรักที่สีหน้าวิตกกังวลแล้วก็ได้แต่ครุ่นคิดเช่นกัน แล้วหญิงสาวก็ยิ้มกว้างอย่างหมายมาดตามประสาคนชอบเรื่องลี้ลับเป็นทุนเดิม

“เอางี้..ฉันจะไปเอง 321 ใช่มั๊ย ได้เลยแล้วเจอกันนะ 321 คาเฟ่ อยากรู้นักจะมีอะไรดี..”