ก่อนอื่นต้องขอขอบคุณคุณแม่ของผมและครูบาอาจารย์ที่สอนให้ก่อนตัดสินใจใดๆก็ตาม ให้ปฏิบัติตามสุภาษิตไทย ที่ว่า "สิบปากว่า ไม่เท่าหนึ่งตาเห็น" เมื่อวันที่ 8/4/13 ผมจึงตัดสินใจไปดูคู่กรรมที่เมเจอร์พัทยา แล้วผมก็จึงได้บทสรุปคือ หนังมันไ่ม่ได้ห่วย อย่างที่หลายๆกระแสวิจารณ์ในพันทิพ ผมบอกตามตรงไม่ได้เสียน้ำตาในโรงหนังมานาน แต่ตอนท้ายของหนังเรื่องนี้ หนังไม่ดีที่ใครๆหลายคนพยายามบอกว่าอย่าเข้าไปดู กลับทำให้ผมรู้สึกไปกับหนังได้ มันทำให้ผมเข้าใจแม่ผม ว่าทำไมตอนผมเด็กๆ แม่ต้องร้องไห้ให้กับพี่เบิร์ดที่เล่นเป็นโกโบริ ทำไมแม่ต้องด่าอังศุมารินที่เล่นโดยเจ๊กวาง ผมโคตรสงสารชะตากรรมของโกโบริเลย ว่าทำไมต้องมารักหญิงไทยใจดำอย่างอังศุมารินได้
ผมขอวิจารณ์สั้นๆนะครับ
ณเดช  ผมว่า เด็กคนนี้มันเกินคำว่า ดารา นี้มันหนังแสดงชัดๆ เหมือนผมดู คริสเตียน เบลล์ เล่นหนังเลย เด็กคนนี้มันทำให้ผมเชื่อว่า มันเป็นคนญี่ปุ่น มันสามารถแสดงให้ผมเข้าใจความรู้สึกของผู้ชายคนหนึ่งที่ทำทุกอย่างได้เพื่อคนที่รัก และที่สำคัญเด็กคนนี้สามารถสื่อให้ผมรู้ถึงผู้ชายที่รู้สึกน้อยใจที่คนรักไม่รักและแคร์เขาอย่างที่เขาแคร์เธอ
น้องริชชี่ อาจดูแข็งไปบ้าง แต่ก็ไม่ได้เลวร้ายจนควรเหยียบเธอจมดิน แม้ว่าเธอจะพูดไม่ค่อยชัด แต่ผมชอบการแสดงผ่านแววตาเธอนะ แม้ว่าบางฉากน่าจะทำได้ดีกว่านี้ แต่ก็ไม่เสียหายมาก (ปล.เพราะหลายกระทู้ทำให้ผมจ้องจับผิดน้องค่อนข้างเยอะ)
การเดินเรื่องไวดี ผมชอบนะ
ฉากก็สวยงามดีครับ แต่ผมว่าน่าจะทำได้ดีกว่านี้นะ โดยเฉพาะหลุมหลบภัย

ขอเสียก็มีนะครับ
เพราะการตัดต่อที่ไว ทำให้บางครั้งอารมณ์มันโดดๆ ไปบ้่าง
ตัวประกอบ สมกับเป็นตัวประกอบ
พี่เบิร์ดผมแกอารมณ์เสียใครมาครับ หน้าบูดทั้งเรื่อง
ตอนวนัสออกมา น่าจะทำได้ลงตัวกว่านี้นะครับ

สรุปนะครับ สำหรับคนที่ยังลังเลเมื่ออ่านบทวิจารณ์ ผมอยากให้ท่านๆ ตัดสินใจเอง ด้วยตัวเอง ดูแล้วผมไม่รู้ว่าคุณจะคิดยังไง  เพราะถ้าคุณเข้าไปเพื่อจับผิด หนังทุกเรื่องถ้าเราตั้งใจไปจับผิด จับได้ทุกเรื่องทุกฉาก แต่สำหรับผม ผมอยากจะบอกว่า หนังเรื่้องนี้ผมชอบ มันไม่ได้ห่วยอย่างที่หลายๆคนบอก