ไปอ่านตอนแรกก่อนเพื่อความเข้าใจที่มากขึ้นนะครับ

หลอก1 ส่งเกรียน ไปเสี้ยมที่อินเดีย http://ppantip.com/topic/30337507
หลอก 2 ส่งเกรียน ไปแซ้บบนถนนอินเดียhttp://ppantip.com/topic/30337841
หลอก3 ส่งเกรียน ไปโดนต้ม http://ppantip.com/topic/30337974


มีคนบอกว่า ไม่มีรูปเลย คือช่วงต้นๆของทริป จะไม่ค่อยมีรูป เดี๋ยวตอนหน้า จัดเต็มครับ



=================================
หลังจากเที่ยวเสร็จ เราก็กลับมาพักผ่อนที่เจเจ อินเตอร์เนชันแนล โฮเตล โรงแรมของเราที่พาฮาระกัน

ก่อนกลับก็แวะไปกินข้าว ร้านที่ดูดีไฮโซ แถวนั้นครับ



ด้วยความที่อยากลองกินอาหารพม่า ที่อินเดียดูสักครั้ง  แดกอาหารอินเดียที่ประเทศอินเดีย มันธรรมดาไป

สั่ง khoa seoiye (ม่างอ่านว่าเชี่ยไรวะ) ในเมนูเค้าบอกว่าเป็นอาหารพม่า
กับ momo ซึ่งก็คือ เกี๊ยว บ้านเรา (ลักษณะคล้ายๆ เสี่ยว หลง เปา มากกว่า) อันนี้เป็นอาหารที่นี่อยู่แล้ว ไปไหนก็เจอ


พอยก khoa seoiye มา หน้าตาคุ้นๆ เหมือนเคยเห็นที่ไหน

พอได้ลองกินคำแรกเท่านั้นแหละ

ถึงกับอุทานว่า "ห่ะ" ในใจเบาๆ

จริงๆแล้ว ม่างคือ ข้าวซอย ที่กระผมหากินที่ไหนก็ได้ในลำปาง  เสียใจนิดๆ แต่ก็ยังภูมิใจว่า มันอร่อยสู้ข้าวซอยโอมาน ไม่ได้หรอกนะ

เกิดมาเพิ่งรู้ว่า ข้าวซอยม่างเป็นอาหารพม่า โดนหลอกว่าเป็นอาหารล้านนา ตั้งนาน


จากนั้นเราก็ไปพักผ่อนกัน

รุ่งเช้า เราออกไปเดินเล่นแถวพาฮาระกัน วันอาทิตย์ร้านรวงไม่เยอะเท่าไหร่

รอรถแท็กซี่มารับ (อยู่ในสัญญา ITDC เมื่อวาน ว่าวันนี้มันจะเอาแท็กซี่ไปส่งสนามบิน)

จากปากคำคนขับ แท็กซี่คันนี้ เคยไปประเทศไทยหลายครั้งแล้ว ไปเที่ยวพัทยา ดูโชว์ทิฟฟานี่(อินเดียชอบมากพัทยา ทิฟฟานี่)

หน้าแปลกที่ตุ๊กตุ๊กเมื่อวานที่ไปส่ง ITDC ม่างก็เคยไปพัทยาเหมือนกัน กระผมเพิ่งรู้ว่าอาชีพขับรถในอินเดียนี่ รายได้ดีขนาดไปเที่ยวเมืองนอกได้เลย


พอไปถึงสนามบินเรานั่งๆนอนๆ รอเครื่องออกไปศรีนากา ครับ

ระหว่างรอที่เกทมีเรื่องตลกคือ

พวกเราเดินเข้าไปหยอดตู้ขายน้ำอัตโนมัติ ที่วางอยู่เกลื่อนสนามบิน

พอเราหยอดน้ำสักพัก ก็มีกลุ่มพ่อแม่ลูกมาต่อคิว ซื้อกับเรา

ซึ่งกระผมก็งงเพราะว่า เดินไปตรงข้ามอีกสักสิบเมตร ก็มีตู้ขายน้ำแบบเดียวกันนี่วางอยู่

แถมว่าง ไม่มีคนซื้ออยู่ด้วย ทำไมพวกเมิงไม่ไปซื้อตรงนั้น

พอซื้อเสร็จ เราเดินกลับ กลุ่มพ่อแม่ลูก ก็เดินกลับด้วยครับ

สรุปว่า กลุ่มพ่อแม่ลูกนี่ มาดูว่าเครื่องขายน้ำนี่ใช้ยังไงเฉยๆ เหมือนเป็นนวัตกรรมสุดล้ำของเค้าล่ะ


ไอ้พีร์เลยอยากลองดูอีกครับ เพื่อทดสอบทฤษฎี ไปกดอีกที

ครั้งที่สองก็ยังเดินมาดูครับ ตลกดี

แต่เกือบโดนเด็กเปรตอินเดีย แย่งกดน้ำครับ คือตอนหยอดเหรียญไปแล้ว เด็กมันพุ่งเข้ามากดน้ำที่มันอยากได้ เคราะห์ดี พีร์มือไวกว่าครับ  แต่ที่สำคัญพ่อแม่มันก็ไม่ได้ห้ามเลยนะ เหมือนเอาเลยลูก ไม่ได้ไม่เป็นไร ถ้าได้ก็กำไรชีวิต อะไรวะเนี่ยย


เราขึ้นเครื่องบินไปศรีนากาชั่วโมงนิดๆ

สายการบินking fisher เป็นสายการบิน low cost ของอินเดีย หน้าตาแอร์ดูดีกว่า air india เพราะสาวกว่า ผอมกว่า

คงประมาณแอร์ ของ แอร์เอเชีย กับการบินไทยอย่างนั้นล่ะครับ  

พอเครื่องลง เราต้องผ่านด่านพิเศษสำหรับชาวต่างชาติ คือ ต้องลงทะเบียนว่าจะพักที่ไหน

(วิธีแยกชาวต่างชาติที่นี่ง่ายมากคือ ดูหน้าแล้วถามว่าเป็นคนต่างชาติรึเปล่า ถ้าใครหน้าแขกก็ไม่ต้องผ่านอันนี้ครับกระผมว่า)

ฮะฮ่า เราจองโรงแรมไว้ดิบดี เรียบร้อย ย่อมไม่มีปัญหา

ชื่อโรงแรมม่างติดอยู่ที่ปลายลิ้น ลาลา อะไรสักอย่าง แต่ไม่เป็นไร หยิบใบเสร็จที่ ITDC ให้มาเมื่อวานขึ้นมาดูก็ได้

...

....

.....

เหี้ยมม ม่างไม่มีชื่อโรงแรม ใบเสร็จเชี่ยไรวะเนี่ย

เอาแล้วไงล่ะ จากที่ก่อนเดินทางเราได้หาข้อมูลมาก่อน(หนึ่งคืน) ทำให้เราพอจำได้ว่า มี houseboat ชื่อ chicago

กระผมเลยบอกเพื่อนว่า เห้ย เขียน chicago houseboat ไปเลย เหมือนกันน่ะแหละ ทหารไม่รู้หรอก

พอเขียน chicago ปุ๊ป ทหารดูเหมือนจะร้องอ๋อ ทันที คงเป็นที่ฮิตฮอตของเค้า น่ะ

ปัญหาทุกอย่างเคลียร์ ออกจากสนามบินได้

ห่ะ เอ้ย โดนม่างหลอกทุกที สุดท้ายเขียนอะไรก็ได้นี่หว่าออกมาได้เดินตัวปลิวครับ เจอคนถือป้ายที่เขียนชื่อเราเอาไว้ เพื่อรับไป houseboat ที่เราจอง

แต่เหมือนจะมีปัญหากระท่อนกระแท่นกันเล็กน้อย ตรงที่มีคนอีกคนจาก chicago houseboat มาบอกว่า พวกเราเขียนว่าพักอยู่ที่ chicago นะ

ต้องไปกับมัน

คือไอ้คนนี้ ตอนแรกมันก็ไปนั่งอยู่กับทหารตรงที่เราเขียนว่าไปอยู่ที่ไหนครับ เลยรู้ว่าเราจะไปไหน  ตอนนั้นมันก็ไม่เห็นจะพูดอะไรกับเรา พอออกมาปุ๊ปปรี่เข้ามาหาตรูทันที

แต่กระผมตีหน้าซื่อ ทำเปนไม่รู้เรื่อง บอกว่าไม่ใช่ๆ (ก็ใบนั้นทหารม่างเก็บไปแล้วนี่หว่า)

(พอเจอคนขับทีนี้เลยรู้ว่า ชื่อ houseboat เราคือ lalarukt ครับ ชื่อม่างเรียกยาก เจือกไม่เขียนมาให้ เกือบซวยแล้วไง)

เราเลยบอกว่า เราพัก ลาลารุก นะ แล้วก็เดินตามคนขับรถของเราไปเลย


อากาศที่นี่เย็นกว่าเดลีเยอะ ประมาณสิบกว่าองศาเห็นจะได้

เราขับรถจนไปถึง Dal lake ทะเลสาบใหญ่ของเมือง

พอถึงจุดขึ้นเรือ เราก็เปลี่ยนลงเรือเพื่อที่จะไป houseboat ของเรา

เรือที่นี่ เค้าเรียก ชิกาล่า ที่จริงก็เรือแจวธรรมดา นี่แหละ แต่แบบมีหลังคา แล้วก็ใบพายเป็นรูปหัวใจเพิ่มความโรแมนติกในการพาย(ยังไงวะ)

ล่องเรือจนมาเห็นป้าย lalarukt  แต่เรือก็ยังไม่หยุด เราเลยถามฝีพาย บอกว่า นี่แหละจอดข้างหน้านี้แหละ

เข้าใจว่า lalarukt คงจะมี houseboat หลายลำ

แต่สุดท้าย เรือกลับมาจอดเทียบ chicago house boat ซึ่งถัดออกมาจาก lalarukt ไม่ไกล

เห้ย อะไรวะเนี่ย กระผมงง?

ทีนี่เราได้เจอกับ อาจ๊าด ผู้เป็น manager ของที่นี่

เราถามอาจ๊าดว่า เราจอง lalarukt นะ ทำไมพาเรามาอยู่ที่นี่

อาจ๊าดมองมาทางเราด้วยสีหน้าเครียด แล้วตอบเราด้วยเสียงนิ่งๆว่า

"คุณเขียนไปในใบที่สนามบินว่าคุณพักที่ chicago houseboat คุณก็ต้องนอนที่ chicago houseboat"





...เอาแล้วไง!!


อ่านต่อที่
หลอก5 ส่งเกรียน ไปโดนเจี๋ยนที่แคชเมียร์2 http://ppantip.com/topic/30341202/