เมื่อก่อนตอนที่เราโดนปฏิเสธ เราใช้เวลาครึ่งปีถึงจะทำใจได้ และ ปีครึ่งกว่าเราจะตัดใจได้
ตอนนั้นโดนปฏิเสธความรักจากเพื่อนสนิท รวมถึงโดนตัดเพื่อนด้วย จำได้ว่า ฟูมฟายมาก ทำใจไม่ได้สักที ซึมเศร้าไปเลย

ตอนนี้ เราก็เพิ่งโดนปฏิเสธมา จากคนที่เราชอบมาหนึ่งปีเต็ม เราชอบเค้ามาก เราจริงใจและใส่ใจเค้ามาก
แต่ครั้งนี้ที่เราโดนปฏิเสธ เราเสียใจมากๆ แต่เรารู้สึกทำใจได้เร็วขึ้น ร้องไห้น้อยลง แทบไม่ฟูมฟายเลย ส่วนตัดใจ เราคิดว่าเราต้องการเวลามากกว่านี้

เหตุผลที่เราคิดว่า ทำให้เรารักษาแผลใจได้เร็วขึ้นคือ: (แอบยาว+ระบาย ขี้เกียจอ่าน ข้ามได้เลย)
[Spoil] คลิกเพื่อดูข้อความที่ซ่อนไว้
1. ประสบการณ์ความผิดหวังจากครั้งก่อน ไม่ได้ทำให้เรารักคนต่อมาหรือทุ่มเทน้อยลงนะ แต่ทำให้เรายอมรับความผิดหวังได้มากขึ้น มองว่า มันเคยเกิดขึ้นกับหลายคนและเคยขึ้นกับเรา แต่เราก็ไม่ตายและยังคงมีชีวิตอยู่ เราเลยไม่กลัวการที่จะไม่มีเค้าอยู่ในชีวิตอีกต่อไป ไม่เหมือนครั้งก่อน คิดไปว่า ไม่มีเค้า เราจะอยู่ยังไง
2. คนเราจะรักจะชอบกัน มันต้องใจตรงกัน ถ้าไม่ตรงกัน อะไรง่ายๆ ก็จะยาก แต่ถ้าชอบกันแล้ว อะไรยากๆ ก็ดูง่ายไปหมด เพราะ อยากอยู่ด้วยกัน ก็จะพยายามอยากฝ่าฟันอุปสรรคไปด้วยกัน คนที่ไม่ชอบเรา เราไปตื้อ มีแต่จะทำให้เค้ารำคาญและตีตัวออกห่าง สู้เราอยู่นิ่งๆเฉยๆดีกว่า วันนึงถ้าเค้ายังอยากคบเราเป็นเพื่อนเราหรือสนใจเราเขึ้นมา ดี๋ยวเค้าก็เข้าหาเราเอง
3. มีผู้สูงอายุในครอบครัวเราป่วย เราเห็นเวลาคนที่รักเค้าดูแลเค้า มันต้องเป็นคนที่รักกันจริงๆ ถึงจะดูแลกันขนาดนี้ได้ จนถึงวันนึงที่เราแก่ลง หน้าตาไม่ดี ร่างกายไม่ดีเหมือนเมื่อก่อน เราเลยรู้สึกว่า เราต้องอยู่กับคนที่เรารัก และ เค้าก็ต้องรักเรามากๆ แม้ว่าเค้าอาจจะไม่ได้ตรงสเปกเราไปซะทุกอย่าง
4. ขีวิตมีอะไรอีกเยอะ งาน เงิน เรียน ครอบครัว งานอดิเรกส่วนตัว ทำบุญ ถ้ามัวแต่จมอยู่กับความเศร้าเพราะเค้าไม่ได้รักเรา ชีวิตเราจะมีแต่จมลง ซึ่งเราเคยจมกับมันไปปีกว่า เราไม่อยากกลับไปในจุดๆนั้นอีกแล้ว มันแย่มาก และ เสียเวลามากๆ แต่ก็ต้องขอบคุณประสบการณ์ครั้งนั้นที่สอนอะไรเราหลายๆอย่าง อีกอย่าง การใช้เวลาห่างจากเค้าออกมา และ ใช้เวลากับคนที่เรารักและรักเรา(สำหรับเราคือครอบครัว)ช่วยได้มากขึ้นจริงๆ พออยู่กับพวกเค้า เราก็อยากทำให้เค้ามีความสุขแทน และพวกเค้าเป็นแรงบันดาลใจชั้นเลิศ ทำให้เราอยากทำตัวเองให้ดีขึ้นในทุกๆวัน เพื่อที่จะสามารถดูแลพวกเค้าได้
5. เรามองย้อนกลับไป สิ่งที่เราทำให้เค้า เราจริงใจมากๆ ซึ่งก็มีแต่สิ่งดีๆที่เราทำให้ อยากให้เค้ามีความสุขเสมอมา เราเลยเลิกคิดว่า เราไม่ดีพอที่จะทำให้คนๆนี้รักเราได้ ตอนนี้เรากลับมองว่าเราดีพอและดีมากพอสำหรับคนหลายๆคนเลยล่ะ แต่แค่เค้าไม่ชอบเราเฉยๆ เราเลยมั่นใจและคิดว่า วันนึง เราจะต้องเจอคนที่ชอบเราและรักเราอย่างที่เราเป็นจริงๆได้ เพราะเราเชื่อว่า เราก็มีดีอ่ะ
6. เราไม่อยากตามใครอีกแล้ว มันเหนื่อย ตอนนี้เราเลยไม่คิดเรื่องความรัก แต่ก็ตื่นเต้น อยากรู้เหมือนกันว่า ถ้าคนนี้ไม่ใช่คนที่ใช่ของเรา แล้วเค้าคนนั้นจะหน้าตาเป็นยังไง นิสัยจะน่ารักไหม เวลาอยู่ด้วยกันจะรุ้สึกยังไง แค่คิดก็เขินแล้ว (ปล. เวลาคิด บางทีจะถึงถึงหน้าตาแบบดาราที่ชอบ ==) อิอิ (ข้อนี้แบบไร้สาระ+เพ้อฝัน)

ตอนนี้ถามว่ายังรักคนๆนั้นไหม ยังรักและคิดถึงเสมอ แต่เรายอมรับความจริงได้ ความคิดความรู้สึกของเราในแต่ละวันมันก็เลยสดใส ไม่หม่นหมอง
ใครมีประสบการณ์มาแชร์กันได้นะ