ดิฉันเรียนจบนิติศาสตร์ จากรามคำแหง ด้วยเกียรนิยมอันดับสอง ภายในเวลา 3 ปี ตอนนี้อายุ 22 ปี

ช่วงที่เรียนอยู่ฉันก็คิดว่าชอบกฎหมาย ตั้งใจเรียนมาก ไปเรียนทุกวัน ไม่เบื่อที่จะอ่านหนังสือกฎหมาย

วางแผนมองอนาคตไว้อย่างดีว่า อนาคตต้องสอบเนติ ให้จบภายในปีสองปี อยากเป็นอัยการ

แต่.... เมื่อได้เรียนจบ แล้วอยู่ในช่วงที่เรียนเนติบันฑิต  สิ่งที่เคยชอบกลับเป็นไม่ชอบ

สิ่งที่อยากเป็นกลับไม่อยากเป็น คิดว่าตัวเองไม่เหมาะจะเป็นอัยการ ไม่ชอบไปเถียงกับใคร ไม่ชอบทะเลาะกับใคร

ยิ่งอ่านหนังสือสอบเนติ ก็ยิ่งเครียดปวดหัว

... จนมานั่งคิดว่า ถ้าเราเรียนเนติ ต่อไปชีวิตเราจะมีความสุขหรอ ต้องมานั่งอ่านนั่งเครียดตลอดแบบนี้

แล้วเรียนเนติ ไปเพื่ออะไร เพื่อสอบผู้พิพากษา อัยการงั้นหรอ ไม่อยากเป็นแล้ว  คนสอบแข่งขันเป็นหมื่นๆแสนๆคน เขารับไม่กี่คน

โอกาสที่เราจะได้มีน้อยนิด  แล้วกว่าจะถึงจุดนั้นต้องใช้เวลากี่ปี กว่าจะหาเงินให้พ่อแม่ได้ กว่าจะเลี้ยงพ่อแม่ได้

...ดิฉันอยากให้พ่อแม่เลิกทำงานหนักเร็วๆ  อยากเลี้ยงพ่อแม่เร็วๆ ไม่อยากเห็นท่านต้องลำบากทำงานหนักอย่างทุกวัน

อยากเห็นท่านสบาย มีเวลาพักผ่อนบ้าง

....แล้วการเรียนสายนี้กว่าจะไปถึงจุดสูงสุดมันใช้เวลาเยอะ กว่าจะสอบได้ ไม่รุ้ว่าอีกนานแค่ไหน ถึงวันทึ่เราประสบความสำเร็จ เราจะทันเลี้ยงดูพ่อแม่หรอ



...เราไม่ชอบฟังคนอื่นทะเลาะกัน เถียงคนอื่นไม่เป็น เราจะเป็นอัยการได้หรอ

...เราอยากเป็นอาจารย์สอนกฎหมาย เพราะเราชอบเป็นคนให้ความรู้คน แต่ถ้าเป็นอาจารย์ต้องจบ ป. เอก พ่อแม่คงไม่มีเงินส่ง
แล้วอาจารย์สอนหนังสือ เงินเดือนก็แสนจะน้อย เลี้ยงครอบครัว พ่อแม่ ให้สุขสบายไม่ได้แน่ เราเลยไม่อยากเป็นเพราะเหตุผลนี้แหละ

...เราอยากเป็น lawfirm แต่เราก็ไม่เก่งภาษา เลยอยากไปเรียนภาษาเพิ่มเติม

..... ความรุ้สึกตอนนี้คือสับสนมาก ไม่รุ้ว่าเราเดินมาผิดทางหรือเปล่า จะเรียนเนติ สอบเนติต่อไปดีไหม  หรือจะไปเรียนภาษาเพิ่มดี หรือต่อโทดี

ฝากเพื่อนๆพี่ๆน้องๆในนี้ ช่วยชี้แนะแนวทาง แสดงความเห็นที่ ว่าเราควรจะเอาไงต่อไป

ปล. อย่าด่าเราเลยนะ เรากลัว ^^