เมื่อความรู้สึกโดดเดี่ยวผ่านเข้ามาเกือบ10วันแล้ว แต่ทำไมยังไม่ชินกับมันเสียที ทั้งๆที่มันน่าจะชินและทำใจได้แล้ว
แต่ทำไมยังเฝ้ารอและโหยหาทั้งที่ความเป็นจริงแล้วมันไม่เคยเกิดกับอีกคนเลย

ต้องทำยังไง ต่อไปดี มันเดินโซเซมาเกือบ10วันแล้ว ไม่รู้เดินไงดี ทำไงต่อ ใจเหนื่อยเหลือเกิน ฝืนจนตัวเองเหนื่อยมาก ทั้งกาย ทั้งใจเลยอยากรู้จัง ว่าคนที่เป็นแบบเราแล้วเค้าทำกันอย่างไรถึงลืม และเดินต่อไปอย่างแข็งแรงได้

เหนื่อยใจจัง อยากร้องไห้ให้หมด อยากโปร่งและโล่ง แต่ทำไมน้ำตามันไม่ไหลออกมามันไหลแต่อยู่ข้างใน โออยากร้องไห้!!!!!โอรักนายนะ แต่โออยู่แบบนี้ไม่ได้ โอเหนื่อย รักนายมาก มากที่สุด นายเป็นคนที่ใช่ในเวลาที่มันไม่ใช่สำหรับโอ โอเสียใจ เสียใจจริงๆ