เราอยากหาความสุข และอยากเก็บมันไว้

อยากเติมสีสัน ลดไปในกระดาษ

อยากวาดรูปให้เลยกรอบของมัน ทำไมทุกอย่างต้องถูกกำหนดไว้แล้วนะ เราโหยหา การจากไป ภาวนาให้ความตายมาถึง อยากตายจัง อยากตายแล้ว เจ็บปวดจังเลย ไม่มีใครเข้าใจมันหรอก ไม่มีใครเป็นเหมือนเราเลย คงไม่มีทางเข้าใจมันหรอก อากาศมันแย่ลง เสียงเครื่อง ดังขึ้น น้ำตาก็ไหลออกมา ขีดจำกัดมันเกินไปแล้ว มันเยอะเกินไปรับไม่ไหว เข็มฉีดยา มีดคัตเตอร์ กรรไกร น้ำยาฆ่าหญ้า ควรจะกลั้นหายใจ สถานที่ควรเป็นแบบไหน ทุ่งหญ้าสีเขียว ในห้องนอนสี่เหลี่ยม ที่ที่เติมเต็มความสุขกับเหลาของเล่น ที่คอยเฝ้ามองเรา พูดคุยกับเรา พอรู้ตัวเองอีกที คงเสียใจมากเลย แต่เดี๋ยวก็ลืมไปแล้วล่ะ เดี๋ยวก็ลืมทั้งหมดแล้ว เดี๋ยวจะได้หลับแล้ว ดีใจจัง อยากยิ้มอยากร้องออกมา อยากขอบคุณ ขอบคุณคะ ขอบคุณจริงๆ