กลุ่มนี้ ผมว่า เป็นคนที่ค่อนข้างน่ารัก ไม่ค่อยมีปากมีเสียง เอะอะโวยวายอะไร
คล้ายๆ ผู้ปิดทองหลังพระ ที่พยายามทำตัวไม่ให้เป็นภาระเรื่องการจราจร

2ส่วนตัวใช้บริการ รถสาธารณะ บ่อยๆ ทุกวัน ครั้งล่าสุด เมื่อ ปี 2537
หลังจากนั้นมา เมื่อวิ่งในเมือง ก็ใช้ รถจักรยานยนต์ เป็นพาหนะตลอด
จะมีบ้างที่จำเป็นต้องเดินทางไกล ก็จะใช้รถยนต์
หรือเหตุจำเป็นบางอย่าง ก็จะใช้บริการรถขนส่ง แต่ใน 1 ปี น้อยครั้งมากๆ
ไม่น่าจะเกิน 3 ครั้ง-ต้องถามกระเป๋ารถว่าค่ารถเท่าไรทุกครั้ง/หรือไม่ก็ให้แบงค์ 20 บ.ไป
เมื่อขึ้นรถแล้ว ก็มักจะยืน หรือมี เก้าอี้ว่าง ก็จะพยายามให้คนอื่นดีกว่า...

เคยขี่รถผ่านตามป้ายรถเมล์ ตอน 23.00 น. บางคนยังยืนรอรถเมล์อยู่เลย
อยากจะโฉบไปแล้วตะโกนบอกไปด้วยกันมั๊ย?
แต่ก็กลัวว่า ถ้าเกิดมิจฉาชีพสวมรอยทำแบบนี้บ้าง  อาจเกิดอันตรายกับคนที่ตัดสินใจนั่งรถไปด้วย

อยากฟังความรู้สึกของคนกลุ่มนี้ ว่า เขาต้องการอะไรบ้าง? จากคนใช้รถส่วนตัวเพื่อเดินทาง
ถ้าเป็นไปได้ และทำได้ ผมคนหนึ่งแหละที่อยากจะทำ
เพราะรู้สึกว่า พวกคุณ คือคนอีกกลุ่มหนึ่ง ที่เสียสละประโยชน์ส่วนตนเพื่อประโยชน์ส่วนรวม

แชร์กัน