ก็ไม่มีอะไรมากค่ะ
แค่อยากถามเพื่อนๆ ว่า ระหว่าง "คนที่เค้านึกถึงเวลามีความสุข" กับ "คนที่เค้านึกถึงเวลามีความทุกข์"  
เพื่อนๆ อยากเป็นคนไหนมากกว่ากันคะ? และเพราะอะไรคะ?

ตอนนี้เรากำลังสับสนเล็กน้อยค่ะ
มีคนคนนึงในชีวิตเรา ที่เมื่อก่อนเรารู้สึกว่าเราเป็นทั้ง 2 คนของเค้า
คือเค้านึกถึงเราเวลาเค้ามีความสุข มีอะไรเค้าก็เล่าก็แชร์ให้เราฟัง
และเมื่อเค้ามีความทุกข์ ก็เช่นกันเค้าก็เล่าก็แชร์ให้ฟัง
แต่ ณ ตอนนี้ เรารู้สึกว่า เวลาเค้ามีความสุข ตัวเราเริ่มเลือนหายไปจากเค้า เป็นคนที่ไม่ค่อยรู้อะไรเกี่ยวกับเค้าเลย
เมื่อก่อนจะทำไรไปไหร เค้าจะบอกเราเกือบทุกเรื่อง
แต่เวลาเค้ามีความทุกข์ เค้าก็ยังคงเล่าให้เราฟังนะ แต่เราก็รู้สึกแหละค่ะว่ามันน้อยลง ไม่ทุุกเรื่องเหมือนเมื่อก่อน

เราก็พยายามไม่ใส่ใจ อะไรที่มันทำให้เรารู้สึกว่าเค้าไม่สนใจ
หรือถ้าเค้าแฮปปี้อยู่กับเพื่อนๆ คนอื่น หรือมีกิจกรรมอะไรที่เค้าไปทำ ที่เค้าไม่ได้บอก
(ซึ่งเรารู้เองจาก FB, IG) เราก็บล๊อคพวกนี้ไป คือพยายามไม่รับรู้ พยายามจะไม่ใส่ใจ แต่บางทีมันก็อดไม่ได้
บางอย่างเค้าบอกว่าเดี๋ยวไปนู่นนี่กันนะ แต่รอเค้าว่างก่อนนะ งานยุ่งงานเยอะ
แต่กับคนอื่นเค้ากลับไปได้ แม่้งานจะยุ่งจะเยอะ พอเรารู้ก็แอบเฟลเล็กน้อย

แต่เราก็พยายามทำตัวกะเค้าตามปกติ คุยกันตามปกติ เค้าเหนื่อย เค้าบ่นมา เราก็รับฟัง ก็คือเป็นคนๆเดิมของเค้า
แต่บางทีเรารู้สึกว่า เราต้องมาคอยรับห่วงใย ใส่ใจเค้า ทั้งๆ ที่เค้าดูจะไม่ค่อยใส่ใจเราเนี่ยนะ เพื่ออะไร
คือมันรู้สึกเป็นพักๆ อ่ะค่ะ  แต่บางทีที่เรารู้สึกดีขึ้นมาเราก็คิดว่าอย่างน้อยเวลามีปัญหาค้าก็ยังบอกเรานะ ยังเล่าให้เราฟังนะ ถึงม้เราจะช่วยอะไรเค้าไม่ได้เท่าไหร่ เค้าก็ยังแชร์ คือเราลองมาคิดเทียบกับตัวเองอ่ะค่ะ ว่าคนที่เรานึกถึงเวลามีปัญหาจิงๆ จะเป็นใคร ซึ่งก็คือพ่อแท่ พี่น้องและเพื่อนที่สนิทจริงๆ เราก็เแอบเข้าข้างตัวเองเล็กน้อยว่าเค้าก็น่าจะเห็นเราสำคัญบ้างนะ ไว้ใจเราในระดับนึง ถึงได้กล้าเล่าปัญหาอะไรต่างๆ ให้ฟัง

ก็ประมาณนี้อะค่ะเรื่องของเรา อยากระบายเล็กน้อย และอยากทราบความเห็นเพื่อนๆว่า ถ้าเพื่อนอยู่ในสถานการณ์แบบเรา
เพื่อนๆ จะทำยังไงคะ และเพื่อนๆ อยากเป็นคนไหน (คนที่เค้านึกถึงเวลามีความสุข VS คนที่เค้านึกถึงเวลามีความทุกข์) มากกว่ากัน

ขอบคุณที่แวะมาอ่านและแวะมาแชร์คำตอบกันนะคะ