แม่สามีเก่าเราชักจะอาการหนักมากขึ้นทุกวันแล้ว เหนื่อยใจเหลือเกิน
เราไปหาแกครั้งสุดท้ายเมื่อวันที่ 3 มีนาคม โทรคุยกันครั้งสุดท้ายเมื่อวันที่ 8 มีนา แกก็บอกว่าวันอาทิตย์ที่ 9 ให้เข้าไปหา ก็เลยบอกว่าคงไปไม่ได้ พอดีอาทิตย์นี้แม่ (แม่บังเกิดเกล้า) จะกลับพิจิตรแล้ว ต้องไปส่งแม่ก่อน แต่น้องชายติดธุระก็เลยไปส่งแม่ตอนวันเสาร์แทน

แล้วคืนวันเสาร์แม่บุญธรรมที่เลี้ยงเรามาตั้งแต่ 5 ขวบก็โทรมา บอกให้เราไปหาเพราะแกเพิ่งซื้อบ้านใหม่ วันอาทิตย์เราก็เลยไปหาแม่บุญธรรมที่บางพลี

พอเมื่อคืนได้รับโทรศัพท์จากแม่สามีเก่า เสียงแหวมาแต่ไกลเลย

แม่สามีเก่า : ทำไมเธอไม่โทรหาแม่
เรา : อ้าว..ก็เพิ่งโทรหาเมื่อวันศุกร์
แม่สามีเก่า : แล้วชั้นรับหรือเปล่า
เรา : รับสิ ยังบอกเลยว่า อาทิตย์นี้จะไปส่งแม่ (แม่ตัวเอง) กลับพิจิตร
แม่สามีเก่า : เธอมีแฟนแล้วเหรอ
เรา : เปล่าค่ะ
แม่สามีเก่า : แล้วทำไมเธอไม่มาหาแม่
เรา : หนูเพิ่งไม่ได้ไปหาแม่อาทิตย์เดียวเองนะ
แม่สามีเก่า : เธอมีปัญหาอะไรกับชั้นเหรอ
เรา : หนูจะไปมีปัญหาอะไรกับแม่ (แหวคืนบ้าง ด้วยอารมณ์โมโห)
แม่สามีเก่า : ไม่ใช่ๆๆๆ...ชั้นหมายความว่าเธอมีเรื่องอะไร โกรธอะไรชั้นหรือเปล่า (เสียงอ่อนลงทันตาเห็น)
เรา : ไม่มีค่ะ
แม่สามีเก่า : แล้วทำไมตอนตรุษจีน เธอไม่มาหาแม่
เรา : อ้าว ก็บอกแล้วไงว่าไปพะเยา
แม่สามีเก่า : อืม อันนี้รู้ ลืมไป
เรา : (เราก็เงียบ คิดในใจว่า จะเอาอะไรกะกรูอีกฟระ)
แม่สามีเก่า : (แล้วก็เริ่มพูดเรื่องความรัก ความหลัง ความแค้นแต่ชาติปางก่อน บลาๆๆๆๆๆๆๆ)
แม่สามีเก่า : ฉันขอถามเธอตรงๆ นะ เธอตอบมาตรงๆ นะ
เรา : ค่ะ
แม่สามีเก่า : ถ้าฉันให้เงินเธอไปปิดคอนโดที่ผ่อนอยู่ เธอจะบอกเพื่อนๆ ว่ายังไง
เรา : ไม่เห็นต้องพูดอะไรเลย กับเพื่อนไม่เคยคุยกันเรื่องเงินอยู่แล้ว

น้ำเสียงที่แกพูดต่อเหมือนคนผิดหวังเลย เราก็เลยคิดว่าเราคงตอบไม่ตรงใจแก แกคงอยากให้เราเป่าประกาศกับเพื่อนๆ ว่าปิดคอนโดได้เพราะเงินแกมั้ง

นี่แกเห็นเราเป็นอะไรนะ หรือยังเข้าใจผิดคิดว่าเราเป็นสะใภ้อยู่ เหนื่อยใจจริงๆ เลย คงกะจะให้ไปหาทุกวันอาทิตย์ แล้วก็โทรหาทุกวัน

กำลังคิดว่า จะเอ่ยปากขอยืมเงินสักล้าน แกจะให้หรือจะหายไปจากชีวิตเรานะ แอบกลัวอยู่ว่าแกจะให้ หรือว่า 1 ล้านน้อยไป ขอยืมสักกี่ล้านดีคะ