คือเรื่องมหัศจรรย์ที่เราได้พบกัน~ คือเรื่องมหัศจรรย์ที่ฉันได้รักเธอ~ คือเรื่องมหัศจรรย์ที่สุดที่ฉันเคยได้เจอ เฮ้ออออ เฮอออ~

เคิลๆเป็นแมวที่ทีมอาสาช่วยเหลือสัตว์ช่วยมาจากฉะเชิงเทรา วินาทีแรกที่เราได้พบกัน เราจ้องภาพแมวตัวนึงนั่งคอตกโดนล่ามเชือกอยู่บนพื้นเน่าๆ...

เราจ้องภาพนั้นแล้วปิด แล้วเปิดดูใหม่ แล้วปิด เปิดๆปิดๆตั้งแต่เช้าจนบ่าย ในใจก็คิด แมวเปอร์เซียแท้เอาน่ะเดี๋ยวบ้านก็มา นั่งคิดไม่ตกกับภาพแมวคอตกจนเย็นตัดสินใจเอาว่ะ โทรถามจะได้สบายใจ ในใจภาวนาขอให้ได้บ้านไปแล้วเถอะ

ตู๊ดดดดด ตู๊ดดดดด "สวัสดีค่ะ พอดีเห็นรูปแมวเสือขาวไม่ทราบว่าได้บ้านไปยังคะ" เสียงปลายสายตอบ "ยังค่ะ น้องยังไม่ได้บ้านเลย"

นึกในใจ....งานเข้าแล้วตรู ไม่น่าถามเล๊ยยยยย 5555

คุยกันสักพักเลยตัดสินใจ เอางี้นะคะถ้าน้องยังไม่ได้บ้านจะรับเป็นบ้านชั่วคราวดูแลน้องให้จนกว่าจะได้บ้านถาวรค่ะ พี่เจี๊ยบก็โอเค

ผ่านไปอาทิตย์กว่า เราดองก็ภาวนาขอให้บ้านใหม่มาเถอะะะะะะะ. พี่เจี๊ยบโทรมา "น้องยังไม่ได้บ้านเลยค่ะ"

เอาฟร่ะ....ไหนๆก็รับปากแระ เอามาค่ะพี่ หนูดูแลเอง นัดกันดิบดี ปรากฎพี่เจั๊ยบไม่ว่าง เลื่อนไปเลื่อนจน ถึงวันที่12 ก.ค

เสือขาวก็มา....