คือ ไอ้ผมมันคนตัวเตี้ยนะครับ สูงแค่ 165
อ้วนมาแต่เด็กๆ ก็อยากจะผอมซะที
จนกระทั่งเมื่อสองสามปีก่อน ไปแข่งวิ่งครึ่งมาราธอนมา
ช่วงนั้นวิ่งวันละสิบหก กม. อาทิตย์ละสี่วัน โอ้โฮ เอวบางแหมบ
ลดลงไปเหลือหกสิบห้า กก. ซึ่งถือว่าหุ่นดีแล้วล่ะครับ เพราะเป็นคนกระดูกใหญ่

แต่ก็มีปัญหาเมื่อสองปีก่อนครับ ตกจักรยานจนกระดูกช้ำ
วิ่งไม่ได้ครึ่งปี (ตอนนี้ผ่านมาสองปี วิ่งได้แล้ว แต่ยังเจ็บ)
ที่หายๆ ไป มันก็กลับมาเกือบหมดเลย
เราก็เลยหันไปหาการยกน้ำหนัก วิดพื้น ว่ายน้ำ วิ่งระยะสั้น ปั่นจักรยาน ฝึกไตรกรีฑาระยะสั้นแทน
เพราะมันไม่ใช้เข่า
ยกน้ำหนักไป ยกน้ำหนักมา
ก็ไม่ได้ตามผลอะไรครับ เพราะถือว่าตามบ่อยๆ มันทำให้ท้อ
ออกตามตารางไปเรื่อยๆ

จนวันนึง เข้าห้องล็อกเกอร์ก็ถอดเสื้อเตรียมอาบน้ำ
มองแว่บๆ อีกฟาก เห็นหมีควายในกระจกใส่กางเกงวิ่งสีเหลืองแปร๊ดมองตอบมา
...เราโบกมือ
...หมีควายตัวน้อยก็โบกมือ
เราเกาหัว
หมีควายตัวจิดริดก็ยกแขนอันล่ำเท่าเสาการไฟฟ้านครหลวงเกาหัวแกรกๆ
...เห้ย...

ตอนนี้เห็นซิกแพ็คนูนๆ รางๆ ครับ แต่เอวปาเข้าไป 34 นิ้ว
เพราะกล้ามซี่โครงกับสีข้างขึ้น
แต่เวลาไม่แขม่วก็พอมีพุงหยิกได้นะ
สะโพก 40 นิ้ว หยิกไม่ติดมือ คือแทบไม่มีไขมันเลย
เวลาใส่กางเกงยีนส์นี่งอนเช้ง โดนพี่ผู้หญิงรุ่นโตๆ แซวด้วย ผมอายอะครับ
อกก็ 40 เสื้อยืดเก่าๆ เริ่มโละแล้ว เพราะมันตึง
ย้ำ ผมสูงแค่ 165 ซม. เท่านั้นนั้นนั้นนนนนนน.....

นี่มันเกิดอะไรกับชีวิตพ้มมมม

อยากถามชาวสุขภาพว่า ถ้าเล่นเบาลง เรพมากขึ้น ออกคาร์ดิโอบ่อยขึ้น กินน้อยลงอีกนิด เน้นผัก ไข่ กับปลา กล้ามพวกนี้จะลดไหมครับ ลดเร็วหรือช้ายังไง ลดแล้วจะย้อยรึเปล่า

แล้วก็อยากถามสาวๆ ว่า หุ่นแบบนี้ ชวนให้วิ่งหนีไหมครับ สาวๆ บอกว่าผู้ชายตัวสูงๆ ดูปกป้องคุณได้ ผมหุ่นแบบนี้แหละ พวกตัวสูงๆ กล้าเข้ามาผมจับหักครึ่งจิ้มน้ำพริกเลย
...แฮ่... (ลุงหมีแยกเขี้ยวแต่พองาม)
เล่าตลกๆ พอให้มีสีสัน แต่ถามจริงๆ นะเนี่ย